Page 588 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 588
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Vә arxaya, Van Beverlә mәnә sarı çöndü. Bizә yenә istehzalı
tәbәssümlә baxırdı. Mәndә belә bir tәәssürat yaranmışdı ki,
deyәsәn, o bizim hәr ikimizi hesabdan silib.
– Bir sözlә, xalis bohem hәyatı…
Ola bilsin, şux, zarafatcıl, nәsә hәmrәy bir ton tapmağa
çalışırdı. Ancaq bu vәziyyәtdә cәhdi namünasib alındı, yaşlı
adamların cavanları çaşqın salan hәrәkәti kimi çıxdı.
– Yaxşı, siz hoteldә nә qәdәr yaşamaq fikrindәsiniz?
Bu dәfә o, Jaklinә müraciәt etdi; Jaklin siqaret çәkir, külünü
yarıaçıq pәncәrәdәn çırpırdı.
– Nә qәdәr Parisdәyiksә o qәdәr, – qız cavab verdi. – Hamısı
asılıdır bizim Mayorkada yaşayan amerikan dostumuzdan…
Kafenin qarşısında, sahil küçәsindәki ingilis dükanında mәn
Mak-Qivernin kitabını boş-boşuna axtarmışdım: belә bir adamın
mövcudluğuna yeganә şәhadәt mәnim birinci gün Jaklinin әlindә
gördüyüm üstünә Mayorkanın ünvanı yazılmış göy zәrf idi. Amma
әmin deyilәm ki, adresatın soyadı mәhz “Mak-Qivern” idi.
– Siz hәqiqәtәn ona güvәnә bilәrsiniz? – Karto soruşdu.
Mәnә elә göründü ki, böyrümdә әylәşmiş Van Bever karıxan
kimi oldu. Jaklinsә cavabı bir qәdәr susandan sonra verdi.
– Əlbәttә… O bizә Mayorkaya gәlmәyi tәklif edib.
Jaklin bunu çox aydın şәkildә dedi; qabaqlar onun bu qәdәr
aydın danışdığını eşitmәmişdim. Mәnә elә göründü ki, bununla
o, Kartoda “amerikan dost” tәәssüratı yaratmaq istәyir; eyham
vurur ki, bәs bizimlә – özüylә vә Van Beverlә – maraqlanan
tәkcә sәn deyilsәn.
Karto maşını düz qaldığım hotelin önündә әylәdi. Demәli,
xudahafizlәşmәk lazım gәlәcәk. Qorxurdum ki, onları bir dә heç
vaxt görmәyim. O axşam Dante kafesindә oturub, yollarını hansı
ümidsizliklә gözlәyirdimsә, eynәn o cür. Əlbәttә, Karto onları
hotelә heç dә bu dәqiqә aparmayacaq; onlar gecәnin qalan
hissәsini bir yerdә, çox güman ki, sağ sahildә keçirәcәklәr. Ola
Vә arxaya, Van Beverlә mәnә sarı çöndü. Bizә yenә istehzalı
tәbәssümlә baxırdı. Mәndә belә bir tәәssürat yaranmışdı ki,
deyәsәn, o bizim hәr ikimizi hesabdan silib.
– Bir sözlә, xalis bohem hәyatı…
Ola bilsin, şux, zarafatcıl, nәsә hәmrәy bir ton tapmağa
çalışırdı. Ancaq bu vәziyyәtdә cәhdi namünasib alındı, yaşlı
adamların cavanları çaşqın salan hәrәkәti kimi çıxdı.
– Yaxşı, siz hoteldә nә qәdәr yaşamaq fikrindәsiniz?
Bu dәfә o, Jaklinә müraciәt etdi; Jaklin siqaret çәkir, külünü
yarıaçıq pәncәrәdәn çırpırdı.
– Nә qәdәr Parisdәyiksә o qәdәr, – qız cavab verdi. – Hamısı
asılıdır bizim Mayorkada yaşayan amerikan dostumuzdan…
Kafenin qarşısında, sahil küçәsindәki ingilis dükanında mәn
Mak-Qivernin kitabını boş-boşuna axtarmışdım: belә bir adamın
mövcudluğuna yeganә şәhadәt mәnim birinci gün Jaklinin әlindә
gördüyüm üstünә Mayorkanın ünvanı yazılmış göy zәrf idi. Amma
әmin deyilәm ki, adresatın soyadı mәhz “Mak-Qivern” idi.
– Siz hәqiqәtәn ona güvәnә bilәrsiniz? – Karto soruşdu.
Mәnә elә göründü ki, böyrümdә әylәşmiş Van Bever karıxan
kimi oldu. Jaklinsә cavabı bir qәdәr susandan sonra verdi.
– Əlbәttә… O bizә Mayorkaya gәlmәyi tәklif edib.
Jaklin bunu çox aydın şәkildә dedi; qabaqlar onun bu qәdәr
aydın danışdığını eşitmәmişdim. Mәnә elә göründü ki, bununla
o, Kartoda “amerikan dost” tәәssüratı yaratmaq istәyir; eyham
vurur ki, bәs bizimlә – özüylә vә Van Beverlә – maraqlanan
tәkcә sәn deyilsәn.
Karto maşını düz qaldığım hotelin önündә әylәdi. Demәli,
xudahafizlәşmәk lazım gәlәcәk. Qorxurdum ki, onları bir dә heç
vaxt görmәyim. O axşam Dante kafesindә oturub, yollarını hansı
ümidsizliklә gözlәyirdimsә, eynәn o cür. Əlbәttә, Karto onları
hotelә heç dә bu dәqiqә aparmayacaq; onlar gecәnin qalan
hissәsini bir yerdә, çox güman ki, sağ sahildә keçirәcәklәr. Ola
