Page 578 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 578
Ïàòðèê Ìîäèàíî
mәn onu jokeyә oxşadırdım. Amma ayağa duranda dik dayanırdı,
sanki olduğundan ucaboy görünmәk istәyirdi.
– Dyepdә üç min frank uddum…
Bunu bir qәdәr әdabazlıqla söylәdi. Ola bilsin mәnim burda,
Jaklinlә bir yerdә oturmağımdan narazılığını bu tәrzdә ifadә
edirdi. Qızın әlindәn yapışdı. Mәnә zәrrә qәdәr әhәmiyyәt ver-
mirdi.
– Hә, bu yaxşıdır, – Jaklin onun әlini sığalladı.
– İndi Mayorkaya bilet ala bilәrsiniz, – mәn dedim.
Van Bever tәәccüblә dönüb mәnә baxdı.
– Planlarımızı ona danışmışam, – Jaklin ona izah elәdi.
– Hә, demәli siz işin içindәsiniz? Ümidvaram ki, bizә qoşulub
gedәrsiniz…
Yox, o mәnim iştirakımdan qәti rәncidә deyildi, baxmayaraq
ki, mәnә “siz” demәkdә davam edirdi. Öz tәrәfimdәn “sәn”ә
keçmәyә bir neçә dәfә cәhd göstәrsәm dә, çifayda: cavabında o
elә “siz” deyib durmuşdu.
– Sizә mane olmaramsa, getmәk istәrdim, – cavab verdim.
– Qәtiyyәn mane olmazsınız, – Jaklin dedi vә üzümә baxıb
gülümsәdi. İndi onun әli Van Beverin әlinin üstündә idi.
Qarson qәhvә vә kruassan gәtirdi.
– Dilimә bir sutkadır heç nә dәymәyib, – Van Bever dedi.
Neon lampanın işığında onun sifәti çox solğun görsәnirdi.
Gözlәrinin altında hәlqәlәr vardı. Əlüstü bir neçә kruassanın
axırına çıxdı: tәlәsik, bir-birinin ardınca.
– Bax, indi düzәldim… Maşında yuxulamışdım…
Jaklin isә, әksinә, әla görkәmdә idi. Daha öskürmürdü. Bәlkә
efirin sayәsindә? Özümdәn soruşdum: әcәba, Jaklinlә keçirdiyimiz
o bir neçә saat, o sәrinlik duyğusu, o yüngüllük, damdar çarpayıda
yanaşı uzanmağımız, bizi qәfildәn tutan başgicәllәndirici titrәtmә,
mәn onu jokeyә oxşadırdım. Amma ayağa duranda dik dayanırdı,
sanki olduğundan ucaboy görünmәk istәyirdi.
– Dyepdә üç min frank uddum…
Bunu bir qәdәr әdabazlıqla söylәdi. Ola bilsin mәnim burda,
Jaklinlә bir yerdә oturmağımdan narazılığını bu tәrzdә ifadә
edirdi. Qızın әlindәn yapışdı. Mәnә zәrrә qәdәr әhәmiyyәt ver-
mirdi.
– Hә, bu yaxşıdır, – Jaklin onun әlini sığalladı.
– İndi Mayorkaya bilet ala bilәrsiniz, – mәn dedim.
Van Bever tәәccüblә dönüb mәnә baxdı.
– Planlarımızı ona danışmışam, – Jaklin ona izah elәdi.
– Hә, demәli siz işin içindәsiniz? Ümidvaram ki, bizә qoşulub
gedәrsiniz…
Yox, o mәnim iştirakımdan qәti rәncidә deyildi, baxmayaraq
ki, mәnә “siz” demәkdә davam edirdi. Öz tәrәfimdәn “sәn”ә
keçmәyә bir neçә dәfә cәhd göstәrsәm dә, çifayda: cavabında o
elә “siz” deyib durmuşdu.
– Sizә mane olmaramsa, getmәk istәrdim, – cavab verdim.
– Qәtiyyәn mane olmazsınız, – Jaklin dedi vә üzümә baxıb
gülümsәdi. İndi onun әli Van Beverin әlinin üstündә idi.
Qarson qәhvә vә kruassan gәtirdi.
– Dilimә bir sutkadır heç nә dәymәyib, – Van Bever dedi.
Neon lampanın işığında onun sifәti çox solğun görsәnirdi.
Gözlәrinin altında hәlqәlәr vardı. Əlüstü bir neçә kruassanın
axırına çıxdı: tәlәsik, bir-birinin ardınca.
– Bax, indi düzәldim… Maşında yuxulamışdım…
Jaklin isә, әksinә, әla görkәmdә idi. Daha öskürmürdü. Bәlkә
efirin sayәsindә? Özümdәn soruşdum: әcәba, Jaklinlә keçirdiyimiz
o bir neçә saat, o sәrinlik duyğusu, o yüngüllük, damdar çarpayıda
yanaşı uzanmağımız, bizi qәfildәn tutan başgicәllәndirici titrәtmә,
