Page 569 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 569
Óíóäóëìàíûí ÿí äÿðèí ãàòûíäàí 569
qalxıb qapını döymüşdülәr, nömrәdә isә heç kәs yoxdu – axı
mәn açarı da götürüb otaqdan çıxmışdım.
Mәnim “Lima” mehmanxanasındakı nömrәmin pәncәrәsi Sen-
Jermen bulvarına vә Bernardinlәr küçәsinin yuxarı hissәsinә
baxırdı. Yatağa uzananda mәn pәncәrәyә әksi düşәn kilsәnin
çanını görürdüm (unutmuşam adı necәydi). Gecә maşınların sәs-
küyü sәngiyәndә kilsәnin qüllә saatı vururdu. Jaklinlә Van Bever
tez-tez mәni düz mehmanxanayacan ötürürdülәr. Kinodan çıxandan
sonra biz çin restoranında şam yemәyinә gedirdik.
Belә axşamlarda biz Sen-Mişel bulvarında veyillәnәn
tәlәbәlәrdәn heç nәylә fәrqlәnmirdik. Van Beverin nimdaş paltoları,
Jaklinin dәri gödәkcәsi Latın mәhәllәsinin tutqun, qәmgin
mәnzәrәsinә tam uyğun gәlirdi. Elә özüm dә bej rәngli köhnә,
çirkli plaşda idim, qoltuğumda da kitablar. Yox, hәqiqәtәn dә
diqqәti bizә yönәldәcәk heç nә yox idi.
Mehmanxana kartoçkasında mәn özümü “filfakın tәlәbәsi”
yazdırmışdım, lakin bu sırf rәsmiyyәt xatirinә idi: inzibatçı mәndәn
heç vaxt, heç nә soruşmurdu – nömrәnin hәftәlik haqqını ödәmәk
kifayәt idi. Bir dәfә mәn tanış bukinistlәrdәn birinә satmaq üçün
mehmanxanadan çanta dolusu kitabla çıxanda o dedi:
– Hә, dәrslәr necә gedir?
Əvvәlcә elә bildim ki, o bunu bir qәdәr ironiya ilә soruşur.
Amma heç demә, tam ciddi sözüymüş.
“Turnel” mehmanxanasında da “Lima”dakı kimi әsl sakitlik
hökm sürürdü – Jaklinlә Van Bever oranın yeganә sakinlәriydi.
Belә danışırdılar ki, hotel tezliklә bağlanasıdır vә oranı mәnzil
kimi düzәldәcәklәr. Hәqiqәtәn dә, gündüzlәr qonşu nömrәlәrdәn
çәkic sәslәri gәlirdi.
Bәs onlar kartoçka doldurublarmı? Orda nә yazıblar, peşәlәri
nәdir? Van Bever dedi ki, bәs özünü “buyruqçu” yazdırıb, amma
başa düşmәdim zarafat elәyir, ya ciddi deyir. Jaklin isә cavabında
qalxıb qapını döymüşdülәr, nömrәdә isә heç kәs yoxdu – axı
mәn açarı da götürüb otaqdan çıxmışdım.
Mәnim “Lima” mehmanxanasındakı nömrәmin pәncәrәsi Sen-
Jermen bulvarına vә Bernardinlәr küçәsinin yuxarı hissәsinә
baxırdı. Yatağa uzananda mәn pәncәrәyә әksi düşәn kilsәnin
çanını görürdüm (unutmuşam adı necәydi). Gecә maşınların sәs-
küyü sәngiyәndә kilsәnin qüllә saatı vururdu. Jaklinlә Van Bever
tez-tez mәni düz mehmanxanayacan ötürürdülәr. Kinodan çıxandan
sonra biz çin restoranında şam yemәyinә gedirdik.
Belә axşamlarda biz Sen-Mişel bulvarında veyillәnәn
tәlәbәlәrdәn heç nәylә fәrqlәnmirdik. Van Beverin nimdaş paltoları,
Jaklinin dәri gödәkcәsi Latın mәhәllәsinin tutqun, qәmgin
mәnzәrәsinә tam uyğun gәlirdi. Elә özüm dә bej rәngli köhnә,
çirkli plaşda idim, qoltuğumda da kitablar. Yox, hәqiqәtәn dә
diqqәti bizә yönәldәcәk heç nә yox idi.
Mehmanxana kartoçkasında mәn özümü “filfakın tәlәbәsi”
yazdırmışdım, lakin bu sırf rәsmiyyәt xatirinә idi: inzibatçı mәndәn
heç vaxt, heç nә soruşmurdu – nömrәnin hәftәlik haqqını ödәmәk
kifayәt idi. Bir dәfә mәn tanış bukinistlәrdәn birinә satmaq üçün
mehmanxanadan çanta dolusu kitabla çıxanda o dedi:
– Hә, dәrslәr necә gedir?
Əvvәlcә elә bildim ki, o bunu bir qәdәr ironiya ilә soruşur.
Amma heç demә, tam ciddi sözüymüş.
“Turnel” mehmanxanasında da “Lima”dakı kimi әsl sakitlik
hökm sürürdü – Jaklinlә Van Bever oranın yeganә sakinlәriydi.
Belә danışırdılar ki, hotel tezliklә bağlanasıdır vә oranı mәnzil
kimi düzәldәcәklәr. Hәqiqәtәn dә, gündüzlәr qonşu nömrәlәrdәn
çәkic sәslәri gәlirdi.
Bәs onlar kartoçka doldurublarmı? Orda nә yazıblar, peşәlәri
nәdir? Van Bever dedi ki, bәs özünü “buyruqçu” yazdırıb, amma
başa düşmәdim zarafat elәyir, ya ciddi deyir. Jaklin isә cavabında
