Page 566 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Ïàòðèê Ìîäèàíî

qaldırıb dik dayanmışdı; Jaklinsә toxunma naxışları olan boğazlı
boz sviterdә vә yumşaq dәrili qәhvәyi gödәkcәdә idi.

Jaklin mәnә tәrәf dönüb yenә gülümsәmişdi, – onlarla Dante
küçәsindә ilk dәfә görüşәrkәn üzümә baxıb gülümsәdiyi kimi, –
sonra bilyard oynamağa davam elәmişdi.

Mәn keçib masa arxasında әylәşdim. Titrәyişi Jaklini hәr an
geriyә atmaqla tәhdid edәn nәhәng avtomatın fonunda qızın
әllәri dә, sinәsi dә mәnә olduğundan daha incә, daha zәrif
göründü. O, indicә bortun arxasına atılacaq adam kimi, dirәşib
var gücünü sәrf edirdi. Sonra gәlib mәnim oturduğum masanın
arxasında oturdu, bilyardın qarşısındakı yerini isә Van Bever
tutdu. Onların bilyarda bu dәrәcәdә aludәçiliyi әvvәlcә mәni mat
qoyurdu. Yalnız mәnim gәlişim qızın әlini oyundan soyudurdu,
yoxsa yorulmaq bilmәdәn lap sonsuzluğa qәdәr oynayardı.

Günortadan sonra kafedә adәtәn heç kәs olmazdı, uzaqbaşı
bir-iki nәfәr; amma elә ki, saat altını keçdi – müştәrilәr yavaş-
yavaş piştaxtanın әtrafına yığışır, salonda sayı o qәdәr dә çox ol-
mayan masaları tutmağa başlayırdılar. İçәrinin sәs-küyündә vә
bir-birinә sıxlaşıb durmuş adamların arasından eşidilәn elektrik
bilyardın şaqqıltısında Van Beverlә Jaklini mәn dәrhal seçә
bilmәdim. Əvvәl Van Beverin sәtin paltosu gözümә dәydi, sonra
Jaklini gördüm. Mәn bura onlarsız bir neçә dәfә dә gәlmişdim vә
masa arxasında uzun müddәt tәmtәk oturub, onların nә vaxt
qapıdan içәri girәcәklәrini bәxtәbәxt gözlәmәli olmuşdum. Axırda
naәlac qalıb fikirlәşmişdim ki, yәqin, bizә bir daha görüşmәk
qismәt olmayacaq; yәqin onlar hardasa kütlәnin sәs-küyü içindә
itib-batıblar. Amma bir dәfә günortadan sonra axır ki, mәn onları
gördüm: ikisi dә burdaydı – boş salonun uzaq küncündә, elektrik
bilyardın böyründә durmuşdular.

Hәyatımın hәmin dövrünün tәfsilatlarını indi mәn zorla, çox
çәtinliklә xatırlayıram. Valideynlәrimin sifәtini demәk olar ki,