Page 546 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 546
Ïàòðèê Ìîäèàíî
gicәllәnәndә belә kef elәyirdim. Sonralar, hәyatımda Rene peyda
olanda, biz sәhәr saat on bir üçün çimәrliyә gedirdik, gündüzlәr
isә pәncәrәlәrinin taxtaları örtülmüş sәrin otaqda ikimiz qalırdıq.
Bir dә mәn yayda, sәhәr saatlarında, hәlә kimsәnin olmadığı
kafenin terrasında oturmağı sevirdim. Detektiv oxumağı, musiqi
dinlәmәyi sevirdim. İtlәri, atları sevirdim. Rene gedәndәn vә
hәmin o şәkil әhvalatından sonra, ümumiyyәtlә, çox az şeylәr
barәdә düşünmüşәm. Kitabı örtdüm. Arasındakı şәkil çarpayıya
düşdü vә mәn yenә ona baxmağa başladım. Bu Keruredan әsl
vaiz kimi danışırdı. Mәni diqqәtlә dinlәyirdi, amma mәncә nә
dediyimin, necә görünmәyimin onun üçün heç bir fәrqi yox idi.
Bәlli idi ki, әgәr onun ad çıxarmış “tәlim”inә riayәt etmәk
qәrarına gәlsәm, mәnә qarşı hәqiqi maraq göstәrәcәk. Fotoya
baxaraq çalışırdım seçәm ki, o biri kişi dә toxunma sәndәldәdir,
yoxsa yox... Qәribәdir, onlar bir-birinә nә qәdәr bәnzәyirdilәr...
Yәqin, bu Canni dә tәlimdәn xәbәrdardır. Şәkildә onların hәr
ikisi keşişә bәnzәyirdi, amma mәnә elә gәldi ki, onlar bir balaca
poza verirlәr: Keruredan çәnәsini qabağa verib, çiynini teatral
bir hәrәkәtlә ağacın gövdәsinә söykәmişdi, o birisi isә qeyri-
tәbii şәkildә dümdüz durub baxışlarını kitaba yönәltmişdi. Bәlkә
bu elә mәnim әlimdәki kitabdır, “Özünә dәvәt”? Mәn düşündüm:
görәsәn, onların hәyatında qadınlar varmı, bәlkә hәr ikisi rahib
hücrәsini xatırladan otağında tәk yaşayır vә yalnız dostluqla
kifayәtlәnirlәr? Görәsәn onların tәlimindә mәhәbbәtә yer varmı?
Mәn tәlәsik kitaba nәzәr saldım, amma orada nә “Sevgi”, nә
“Xoşbәxtlik” sözü tapmadım. Qәrara aldım ki, bu kitabı diqqәtlә
oxumaq lazımdır, amma hәmin gün buna hövsәlәm çatmadı.
***
Ertәsi gün o, kafeyә bir qәdәr gec gәldi, “telefon şirkәti” bütün
masaları zәbt edәndәn azca qabaq. Ümumi sәs-küyün içindә bir-
gicәllәnәndә belә kef elәyirdim. Sonralar, hәyatımda Rene peyda
olanda, biz sәhәr saat on bir üçün çimәrliyә gedirdik, gündüzlәr
isә pәncәrәlәrinin taxtaları örtülmüş sәrin otaqda ikimiz qalırdıq.
Bir dә mәn yayda, sәhәr saatlarında, hәlә kimsәnin olmadığı
kafenin terrasında oturmağı sevirdim. Detektiv oxumağı, musiqi
dinlәmәyi sevirdim. İtlәri, atları sevirdim. Rene gedәndәn vә
hәmin o şәkil әhvalatından sonra, ümumiyyәtlә, çox az şeylәr
barәdә düşünmüşәm. Kitabı örtdüm. Arasındakı şәkil çarpayıya
düşdü vә mәn yenә ona baxmağa başladım. Bu Keruredan әsl
vaiz kimi danışırdı. Mәni diqqәtlә dinlәyirdi, amma mәncә nә
dediyimin, necә görünmәyimin onun üçün heç bir fәrqi yox idi.
Bәlli idi ki, әgәr onun ad çıxarmış “tәlim”inә riayәt etmәk
qәrarına gәlsәm, mәnә qarşı hәqiqi maraq göstәrәcәk. Fotoya
baxaraq çalışırdım seçәm ki, o biri kişi dә toxunma sәndәldәdir,
yoxsa yox... Qәribәdir, onlar bir-birinә nә qәdәr bәnzәyirdilәr...
Yәqin, bu Canni dә tәlimdәn xәbәrdardır. Şәkildә onların hәr
ikisi keşişә bәnzәyirdi, amma mәnә elә gәldi ki, onlar bir balaca
poza verirlәr: Keruredan çәnәsini qabağa verib, çiynini teatral
bir hәrәkәtlә ağacın gövdәsinә söykәmişdi, o birisi isә qeyri-
tәbii şәkildә dümdüz durub baxışlarını kitaba yönәltmişdi. Bәlkә
bu elә mәnim әlimdәki kitabdır, “Özünә dәvәt”? Mәn düşündüm:
görәsәn, onların hәyatında qadınlar varmı, bәlkә hәr ikisi rahib
hücrәsini xatırladan otağında tәk yaşayır vә yalnız dostluqla
kifayәtlәnirlәr? Görәsәn onların tәlimindә mәhәbbәtә yer varmı?
Mәn tәlәsik kitaba nәzәr saldım, amma orada nә “Sevgi”, nә
“Xoşbәxtlik” sözü tapmadım. Qәrara aldım ki, bu kitabı diqqәtlә
oxumaq lazımdır, amma hәmin gün buna hövsәlәm çatmadı.
***
Ertәsi gün o, kafeyә bir qәdәr gec gәldi, “telefon şirkәti” bütün
masaları zәbt edәndәn azca qabaq. Ümumi sәs-küyün içindә bir-
