Page 544 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 544
Ïàòðèê Ìîäèàíî
– O mәtnlәr bәlkә sizi dә maraqlandırar... Biz birlikdә bir
tәlim üzәrindә işlәyirik... Maraqlansanız, özümü xoşbәxt sayardım.
O ki, qaldı makinaya, onu mәn verәrәm sizә.
İşlә mәşğul olmaq imkanı vә günlәrimin boş-boşuna, dözülmәz
avaraçılıqda keçmәsinә son qoymaq fürsәti mәni qәfil sevindirdi.
Mәn makinada yazacam – tәk, sakit, öz studiyamda, kitabların
arasında. Mәn işlәyә-işlәyә hәtta musiqi dә dinlәyә bilәrәm.
Makinanı elә qoyacam ki, oturub yazanda üzüm bağa açılan
pәncәrәyә sarı düşsün.
– Bilirsiz, mәn bir broşür yazmışam. Onu oxuyub, bizim tә-
limlә tanış ola bilәrsiniz vә hansı tip mәtnlәr çap edәcәyinizi an-
layarsınız.
O, ayağının yanına qoyduğu qәhvәyi dәri çantasında eşәlәndi
vә mәnә solğun-yaşıl rәngdә nazik bir kitab uzatdı – adı belәydi:
“Özünә dәvәt”. Üst tәrәfdә isә müәllifin adı: Mişel Keruredan.
O, barmağını ada tuşladı:
– Hә... bu mәnәm...
Mәndәn xahiş etdi ki, onu Port-de-Vanva, avtobus dayanacağına
ötürüm. Hәmin gün o kolleclәrinin yemәkxanasında nahar etmәli,
sonra da dәrsinә girmәliydi. Yanımda addımlayaraq, çantasını
daşıyırdı vә mәn onun boyunun hündürlüyünә vә hәddәn ziyadә
arıqlığına tәәccüb qaldım vә bir dә ciddi kostyumuyla ayağındakı,
qara corabın üstündәn geydiyi hörmә sәndәllәrin uyğunsuzluğuna
heyrәtlәndim. Ertәsi gün, saat on birdә, kafedә görüşmәyi şәrtlәşdik.
Vәd etdi ki, makinanı da, әlyazmasını da özüylә gәtirәcәk.
***
Studiyaya qayıdandan sonra mәnә verdiyi broşürü oxumaq
qәrarına gәldim. Sәhifәlәrin arasında bir fotoşәkil vardı. Yeni
tanışımı o dәqiqә tanıdım – elә özü kimi hündür vә arıq bir
kişiylә birikdә kәnd mәnzәrәsi fonunda durmuşdu. Onlar yanaşı
– O mәtnlәr bәlkә sizi dә maraqlandırar... Biz birlikdә bir
tәlim üzәrindә işlәyirik... Maraqlansanız, özümü xoşbәxt sayardım.
O ki, qaldı makinaya, onu mәn verәrәm sizә.
İşlә mәşğul olmaq imkanı vә günlәrimin boş-boşuna, dözülmәz
avaraçılıqda keçmәsinә son qoymaq fürsәti mәni qәfil sevindirdi.
Mәn makinada yazacam – tәk, sakit, öz studiyamda, kitabların
arasında. Mәn işlәyә-işlәyә hәtta musiqi dә dinlәyә bilәrәm.
Makinanı elә qoyacam ki, oturub yazanda üzüm bağa açılan
pәncәrәyә sarı düşsün.
– Bilirsiz, mәn bir broşür yazmışam. Onu oxuyub, bizim tә-
limlә tanış ola bilәrsiniz vә hansı tip mәtnlәr çap edәcәyinizi an-
layarsınız.
O, ayağının yanına qoyduğu qәhvәyi dәri çantasında eşәlәndi
vә mәnә solğun-yaşıl rәngdә nazik bir kitab uzatdı – adı belәydi:
“Özünә dәvәt”. Üst tәrәfdә isә müәllifin adı: Mişel Keruredan.
O, barmağını ada tuşladı:
– Hә... bu mәnәm...
Mәndәn xahiş etdi ki, onu Port-de-Vanva, avtobus dayanacağına
ötürüm. Hәmin gün o kolleclәrinin yemәkxanasında nahar etmәli,
sonra da dәrsinә girmәliydi. Yanımda addımlayaraq, çantasını
daşıyırdı vә mәn onun boyunun hündürlüyünә vә hәddәn ziyadә
arıqlığına tәәccüb qaldım vә bir dә ciddi kostyumuyla ayağındakı,
qara corabın üstündәn geydiyi hörmә sәndәllәrin uyğunsuzluğuna
heyrәtlәndim. Ertәsi gün, saat on birdә, kafedә görüşmәyi şәrtlәşdik.
Vәd etdi ki, makinanı da, әlyazmasını da özüylә gәtirәcәk.
***
Studiyaya qayıdandan sonra mәnә verdiyi broşürü oxumaq
qәrarına gәldim. Sәhifәlәrin arasında bir fotoşәkil vardı. Yeni
tanışımı o dәqiqә tanıdım – elә özü kimi hündür vә arıq bir
kişiylә birikdә kәnd mәnzәrәsi fonunda durmuşdu. Onlar yanaşı
