Page 543 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 543
Òàíûìàäûüûìûç ãàäûíëàð 543
– Bir dә burda yüz ildir ki, atlarla mәşğul olurlar...
Yenә eyni sakit ahәng, eyni tәbәssüm. Elә bil ki, atlarla
mәşğul olmaq bu qәdәr adi şeydir.
– Mәn balaca olanda, yaxınlıqdakı mәktәbә piyada gedirdim...
Sonra da Büffon liseyinә girdim. Qısası, bütün ömrüm bu
mәhәllәdә keçib.
Yüz il – mәhz belә dedi o. Demәli, bütün bu zaman әrzindә
Branson küçәsindәn yüz minlәrlә at keçib.
– Nәsә, yaman ağarıb rәnginiz. Bir şey içmәk istәmirsiniz?
İndi isә onun baxışlarında qәribә bir mәrhәmәt vardı – elә bil
mәnim dәftәrim dә başqalarınınkı kimi, onun qarşısındadır vә özünün
qırmızı qәlәmiylә üstündә belә yazır: “Daha yaxşı ola bilәrdi”.
Cavab verdim ki, hәr şey qaydasındadır. Sadәcә, gecәni pis
yatmışam.
– Bәs siz gündüzlәr nәylә mәşğulsunuz?
Onun baxışları altında özümü, dәrsdәn kinoya qaçan vә
valideynlәrindәn izahat mәktubu gәtirmәyin qayğısına belә qal-
mayan mәktәbli bir qız kimi hiss edirdim. Yalan demәk lazım
idi, özü dә mümkün qәdәr inamla.
– Ona görә narahatam ki, iş axtarıram.
– O-o, mәn sizә iş barәdә kömәk edә bilәrәm. Makinada çap
elәyә bilirsiz?
Londona yola düşüb, “Barker”dә işә düzәlәnәdәk mәn Pijye
mәktәbindә, Vesen darvazaları yanında makinada yazmaq öyrә-
nirdim; onda hәlә anamla birlikdә yaşayırdım. Dedim ki, çap
elәyә bilirәm, hәlә bir stenoqrafiya da öyrәnmişәm.
– Onda mәn sizә mәtnlәr verәcәm, çap edәrsiniz. Dostlarımla
bir dәrnәk yaratmışıq – birlikdә yazılar yazırıq.
Onun üzündә tәskinlik verәn bir keşiş tәbәssümü vardı; elә
gülümsünürdü ki, elә bil tövbәmi dinlәyib, günahlarımı xırda,
әhәmiyyәtsiz saymışdı.
– Bir dә burda yüz ildir ki, atlarla mәşğul olurlar...
Yenә eyni sakit ahәng, eyni tәbәssüm. Elә bil ki, atlarla
mәşğul olmaq bu qәdәr adi şeydir.
– Mәn balaca olanda, yaxınlıqdakı mәktәbә piyada gedirdim...
Sonra da Büffon liseyinә girdim. Qısası, bütün ömrüm bu
mәhәllәdә keçib.
Yüz il – mәhz belә dedi o. Demәli, bütün bu zaman әrzindә
Branson küçәsindәn yüz minlәrlә at keçib.
– Nәsә, yaman ağarıb rәnginiz. Bir şey içmәk istәmirsiniz?
İndi isә onun baxışlarında qәribә bir mәrhәmәt vardı – elә bil
mәnim dәftәrim dә başqalarınınkı kimi, onun qarşısındadır vә özünün
qırmızı qәlәmiylә üstündә belә yazır: “Daha yaxşı ola bilәrdi”.
Cavab verdim ki, hәr şey qaydasındadır. Sadәcә, gecәni pis
yatmışam.
– Bәs siz gündüzlәr nәylә mәşğulsunuz?
Onun baxışları altında özümü, dәrsdәn kinoya qaçan vә
valideynlәrindәn izahat mәktubu gәtirmәyin qayğısına belә qal-
mayan mәktәbli bir qız kimi hiss edirdim. Yalan demәk lazım
idi, özü dә mümkün qәdәr inamla.
– Ona görә narahatam ki, iş axtarıram.
– O-o, mәn sizә iş barәdә kömәk edә bilәrәm. Makinada çap
elәyә bilirsiz?
Londona yola düşüb, “Barker”dә işә düzәlәnәdәk mәn Pijye
mәktәbindә, Vesen darvazaları yanında makinada yazmaq öyrә-
nirdim; onda hәlә anamla birlikdә yaşayırdım. Dedim ki, çap
elәyә bilirәm, hәlә bir stenoqrafiya da öyrәnmişәm.
– Onda mәn sizә mәtnlәr verәcәm, çap edәrsiniz. Dostlarımla
bir dәrnәk yaratmışıq – birlikdә yazılar yazırıq.
Onun üzündә tәskinlik verәn bir keşiş tәbәssümü vardı; elә
gülümsünürdü ki, elә bil tövbәmi dinlәyib, günahlarımı xırda,
әhәmiyyәtsiz saymışdı.
