Page 530 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 530
Ïàòðèê Ìîäèàíî
üstünlük verirdim, bәlli oldu ki, evimizә aparan әn qısa yol budur.
İlk zamanlar mәn bu mәhәllә barәdә ümumiyyәtlә heç nә bilmirdim,
bircә evdәn metroya kimi yüyürmәk gәlirdi әlimdәn.
Belәliklә, hәmin gün mәn Bransyonla gedirdim vә birdәn
Vojirarın at sallaqxanalarına gәlib çıxdım. Barmaqlıqlı çәpәrin
üzәrindәki lövhәdәn bilmişdim. Mәn küçәnin çoxlu kafelәr
yerlәşәn qarşı tәrәfiylә addımlayırdım. Onlardan birinin qapısı
taybatay açıq idi. Yerdә üzәrinә qan sıçramış ağac yonqarı
gördüm. Piştaxtanın qarşısında üç nәfәr cantaraq, qırmızısifәt
kişi asta sәslә söhbәt edirdi. Onlardan biri cibindәn ağzına kimi
pulla dolu pulqabısını çıxardı. Arabir barmağını dilindә isladaraq,
saymağa başladı. Mәn fikirlәşdim: görәsәn atları bunlar kәsir?
Üstündәn bir neçә gün keçәndәn sonra, sәhәr tezdәn hәmin
küçәdәn ötәndә, orda artıq at hәrracı başlamışdı. Hasarın yanındakı
sәkidә qalın paltolu, qırmızısifәt vә әtli-canlı kişilәr toplaşmışdı.
Əvvәllәr mәn, adәtәn günortaya kimi yatırdım; indi isә getdikcә
yuxudan daha tez qalxırdım – әgәr gecә xeyli kitab oxusam, neçә
saat musiqiyә qulaq assam belә. Bir dәfә isә sәhәr dan yeri
sökülmәmişdәn, hәlә tam qaranlıq ikәn oyandım...
Sәhәr yemәyimi yaxınlıqda, “Terminyus”da – Lefevr
bulvarındakı iki kafedәn birindә yemәk qәrarına gәldim. Bax, ilk
dәfә at ilxısını onda gördüm. Atlar bir-birinin ardınca zülmәtdәn
çıxır, kimsәsiz Lefevr bulvarıyla gedirdilәr. Nallarının müntәzәm
sәsini – sәhәrin şirin mürgüsündә mәni daim haqlayan hәmin o
sәsi eşitdim, amma burda daha boğuq çıxırdı. Ona yaxın at idi.
Bu dәfә onları öz gözümlә görürdüm. Dәstәnin başında, yanlarınca
atlardan birinin cilovundan tutmuş bir kişi gedirdi. Mәnә elә
gәldi ki, artıq onu hardasa görmüşәm. Bәlkә metroda, ya da stan-
siyada. Hә, mәn bu dәri gödәkcәni, ağ şalvarı vә “qardianların”
taxdığı alabәzәk boğaz yaylığını yüz faiz görmüşәm. O, ucaboy,
qarasaç, әzgin sifәtli bir adam idi. Vә indi atlardan birinin yanınca
üstünlük verirdim, bәlli oldu ki, evimizә aparan әn qısa yol budur.
İlk zamanlar mәn bu mәhәllә barәdә ümumiyyәtlә heç nә bilmirdim,
bircә evdәn metroya kimi yüyürmәk gәlirdi әlimdәn.
Belәliklә, hәmin gün mәn Bransyonla gedirdim vә birdәn
Vojirarın at sallaqxanalarına gәlib çıxdım. Barmaqlıqlı çәpәrin
üzәrindәki lövhәdәn bilmişdim. Mәn küçәnin çoxlu kafelәr
yerlәşәn qarşı tәrәfiylә addımlayırdım. Onlardan birinin qapısı
taybatay açıq idi. Yerdә üzәrinә qan sıçramış ağac yonqarı
gördüm. Piştaxtanın qarşısında üç nәfәr cantaraq, qırmızısifәt
kişi asta sәslә söhbәt edirdi. Onlardan biri cibindәn ağzına kimi
pulla dolu pulqabısını çıxardı. Arabir barmağını dilindә isladaraq,
saymağa başladı. Mәn fikirlәşdim: görәsәn atları bunlar kәsir?
Üstündәn bir neçә gün keçәndәn sonra, sәhәr tezdәn hәmin
küçәdәn ötәndә, orda artıq at hәrracı başlamışdı. Hasarın yanındakı
sәkidә qalın paltolu, qırmızısifәt vә әtli-canlı kişilәr toplaşmışdı.
Əvvәllәr mәn, adәtәn günortaya kimi yatırdım; indi isә getdikcә
yuxudan daha tez qalxırdım – әgәr gecә xeyli kitab oxusam, neçә
saat musiqiyә qulaq assam belә. Bir dәfә isә sәhәr dan yeri
sökülmәmişdәn, hәlә tam qaranlıq ikәn oyandım...
Sәhәr yemәyimi yaxınlıqda, “Terminyus”da – Lefevr
bulvarındakı iki kafedәn birindә yemәk qәrarına gәldim. Bax, ilk
dәfә at ilxısını onda gördüm. Atlar bir-birinin ardınca zülmәtdәn
çıxır, kimsәsiz Lefevr bulvarıyla gedirdilәr. Nallarının müntәzәm
sәsini – sәhәrin şirin mürgüsündә mәni daim haqlayan hәmin o
sәsi eşitdim, amma burda daha boğuq çıxırdı. Ona yaxın at idi.
Bu dәfә onları öz gözümlә görürdüm. Dәstәnin başında, yanlarınca
atlardan birinin cilovundan tutmuş bir kişi gedirdi. Mәnә elә
gәldi ki, artıq onu hardasa görmüşәm. Bәlkә metroda, ya da stan-
siyada. Hә, mәn bu dәri gödәkcәni, ağ şalvarı vә “qardianların”
taxdığı alabәzәk boğaz yaylığını yüz faiz görmüşәm. O, ucaboy,
qarasaç, әzgin sifәtli bir adam idi. Vә indi atlardan birinin yanınca
