Page 526 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 526
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Böyük bulvarlar tәrәfdә dә gәzә bilәrdim, lakin indi bu mәhәllә
mәnә daha xoş idi. Axı yaşıdlarımın çoxu elә bu tәrәfdә idi.
Bir dә kinoya gedirdim, tez-tez, lap iki seansına birdәn vә
axşamlar Şampolyonun xırdaca zallarında başqalarıyla bir yerdә
oturanda film başlayana kimi mәnә әziyyәt verәn tәklik hissini
tamam unudurdum. Geriyә qayıdarkәn yolum yenә Vojirardan,
sonra da Renn küçәsiylә Monparnasa kimi idi. Vә metronun
yarıboş vaqonunda gedәrkәn, içimdәki darıxqanlıq elә hey
güclәnirdi. Mәnә elә gәlirdi ki, Jorj Kramerin studiyası hardasa
dünyanın o biri başındadır vә bu duyğu “Port-de-Vanv”da düşәndә
vә evә yetişәnәdәk ötәn bir neçә dәqiqәdә şiddәtlәnirdi.
Günәşi vә mavi sәmasıyla yaddaşıma yazılan ilk günlәrdәn
sonra, qış yenә öz taxtına çıxmışdı. Boz duman vә yanvar
soyuqları mәnim qüssә-kәdәrimi bir az da dәrinlәşdirdi. Kafelәrdә
vә kiçik kinoteatrlarda arasında әrimәk istәdiyim yaşıdlarımın
hamısı indi mәnә yad gәlirdi. Ya da, daha dәqiqi, mәn onlara yad
gәlirdim. Onların danışıqlarını eşidir, lakin daha dillәrini anlamırdım
vә әmin idim ki, elә onlar da mәni başa düşmәzlәr. Öz hisslәrimdәn
baş çıxarmaq istәyirdim – axı qabaqlar adamlardan heç vaxt
qaçmırdım. Bu Londonda başlanmışdı, mәni “Barker”dәn
çıxardıqlarının ertәsi günü. Bu nәhәng mağazada il yarım işlәdim,
ona öyrәşdim. İşin özü o qәdәr dә xoşuma gәlmirdi, amma onsuz
da günlәrim ümidsiz vә boş-boşuna keçirdi. Hә, bu mәhz Londonda
başlandı. Vә әgәr düzünü desәm, onda hәlә “Barker”dә işlәyirdim.
Qaranlıq düşәndә mәnim kәdәrim dә elә bil yüngüllәşirdi.
Paris gecәsi, özünün zülmәt-işıq tәzadıyla mәnә bütün bu dumanlı,
daha çox alatoranı andıran günlәrdәn daha sәmimi gәlirdi, çünki
hava pis olan günlәrdә adamda elә hiss olurdu ki, guya bu
bomboz duman sәni dә bürüyәrәk öz içindә әridәcәk.
İndi artıq evdәn lap axşama kimi çıxmırdım. Günlәr uzunu ya
tranzistora qulaq asır, ya da val oxudurdum ki, bәlkә bu әzici
Böyük bulvarlar tәrәfdә dә gәzә bilәrdim, lakin indi bu mәhәllә
mәnә daha xoş idi. Axı yaşıdlarımın çoxu elә bu tәrәfdә idi.
Bir dә kinoya gedirdim, tez-tez, lap iki seansına birdәn vә
axşamlar Şampolyonun xırdaca zallarında başqalarıyla bir yerdә
oturanda film başlayana kimi mәnә әziyyәt verәn tәklik hissini
tamam unudurdum. Geriyә qayıdarkәn yolum yenә Vojirardan,
sonra da Renn küçәsiylә Monparnasa kimi idi. Vә metronun
yarıboş vaqonunda gedәrkәn, içimdәki darıxqanlıq elә hey
güclәnirdi. Mәnә elә gәlirdi ki, Jorj Kramerin studiyası hardasa
dünyanın o biri başındadır vә bu duyğu “Port-de-Vanv”da düşәndә
vә evә yetişәnәdәk ötәn bir neçә dәqiqәdә şiddәtlәnirdi.
Günәşi vә mavi sәmasıyla yaddaşıma yazılan ilk günlәrdәn
sonra, qış yenә öz taxtına çıxmışdı. Boz duman vә yanvar
soyuqları mәnim qüssә-kәdәrimi bir az da dәrinlәşdirdi. Kafelәrdә
vә kiçik kinoteatrlarda arasında әrimәk istәdiyim yaşıdlarımın
hamısı indi mәnә yad gәlirdi. Ya da, daha dәqiqi, mәn onlara yad
gәlirdim. Onların danışıqlarını eşidir, lakin daha dillәrini anlamırdım
vә әmin idim ki, elә onlar da mәni başa düşmәzlәr. Öz hisslәrimdәn
baş çıxarmaq istәyirdim – axı qabaqlar adamlardan heç vaxt
qaçmırdım. Bu Londonda başlanmışdı, mәni “Barker”dәn
çıxardıqlarının ertәsi günü. Bu nәhәng mağazada il yarım işlәdim,
ona öyrәşdim. İşin özü o qәdәr dә xoşuma gәlmirdi, amma onsuz
da günlәrim ümidsiz vә boş-boşuna keçirdi. Hә, bu mәhz Londonda
başlandı. Vә әgәr düzünü desәm, onda hәlә “Barker”dә işlәyirdim.
Qaranlıq düşәndә mәnim kәdәrim dә elә bil yüngüllәşirdi.
Paris gecәsi, özünün zülmәt-işıq tәzadıyla mәnә bütün bu dumanlı,
daha çox alatoranı andıran günlәrdәn daha sәmimi gәlirdi, çünki
hava pis olan günlәrdә adamda elә hiss olurdu ki, guya bu
bomboz duman sәni dә bürüyәrәk öz içindә әridәcәk.
İndi artıq evdәn lap axşama kimi çıxmırdım. Günlәr uzunu ya
tranzistora qulaq asır, ya da val oxudurdum ki, bәlkә bu әzici
