Page 512 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 512
Ïàòðèê Ìîäèàíî
hәyatımı puç etmәk alnıma yazılıb vә mәni burdan çıxarıb tamam
başqa bir hәyata aparacaq insanı mәn burda heç vaxt tapa bil-
mәyәcәm. Vә qorxu içindә düşünürdüm ki, indi mәni bu yerlәrdәn
qovan dözümsüzlüyüm gündәn-günә zәiflәyib gücdәn düşәcәk.
***
Nәhayәt, ilin isti çağları yetişdi. On yeddi yaşımın yayı. İyun-
da salonun sahibi mәni xәbәrdar etdi ki, növbәti aydan onun ofi-
sianta ehtiyacı olmayacaq. Onda mәn “İmperiya” hotelinin port-
yesinin yanına baş çәkdim – ora Bob Brünun zәmanәtiylә gәl-
mişdim. Dedim ki, әgәr uşaqları üçün dayәyә ehtiyacları olsa,
hotelin imkanlı müştәrilәrinin yanında işlәyә bilәrәm. Ya da bәl-
kә hotelin özündә ofisiant, tәmizlәyici yeri boş olar...
Portye mәni diqqәtlә süzdü vә söz verdi ki, iş tapmağım üçün
әlindәn gәlәni edәcәk. Sonra da әlavә etdi:
– Hә... Siz uzağa gedәcәksiniz...
Vә bir dә tәkrar elәdi:
– Siz çox uzağa gedәcәksiniz...
Bilmirәm, bәlkә mәni sadәcә olaraq, ürәklәndirmәk istәyirdi.
O gün mәn nәsә lap ruhdan düşmüşdüm. Gәlәcәk çox qaranlıq,
ümidsiz görünürdü. Lakin üç gündәn sonra portye dedi ki, mәni
“İmperial”da yaşayan bir xanıma mәslәhәt görüb.
Onun adı madam Əl-Kütub idi, yetmiş yaşı vardı, bәlkә dә
daha artıq, baxmayaraq ki, görkәmindәn әlli yaş ancaq vermәk
olardı. Qadın hәm Lozannada, hәm Parisdә yaşayırdı, yayda isә
bura gәlir, “İmperial”da qalırdı. Mәn gәrәk onun işlәrini idarә
edәydim. Bir dә gәrәk itinә qulluq edәydim.
Madam Əl-Kütubla elә ilk görüşümüzdә mәni heyran qoyan
bu oldu ki, o, buraların varlı burjua nümayәndәlәrinә, gölün ya-
nındakı villa sahiblәrinә qәti bәnzәmirdi. Mәnimlә elә ilk dәqiqәdәn
hәyatımı puç etmәk alnıma yazılıb vә mәni burdan çıxarıb tamam
başqa bir hәyata aparacaq insanı mәn burda heç vaxt tapa bil-
mәyәcәm. Vә qorxu içindә düşünürdüm ki, indi mәni bu yerlәrdәn
qovan dözümsüzlüyüm gündәn-günә zәiflәyib gücdәn düşәcәk.
***
Nәhayәt, ilin isti çağları yetişdi. On yeddi yaşımın yayı. İyun-
da salonun sahibi mәni xәbәrdar etdi ki, növbәti aydan onun ofi-
sianta ehtiyacı olmayacaq. Onda mәn “İmperiya” hotelinin port-
yesinin yanına baş çәkdim – ora Bob Brünun zәmanәtiylә gәl-
mişdim. Dedim ki, әgәr uşaqları üçün dayәyә ehtiyacları olsa,
hotelin imkanlı müştәrilәrinin yanında işlәyә bilәrәm. Ya da bәl-
kә hotelin özündә ofisiant, tәmizlәyici yeri boş olar...
Portye mәni diqqәtlә süzdü vә söz verdi ki, iş tapmağım üçün
әlindәn gәlәni edәcәk. Sonra da әlavә etdi:
– Hә... Siz uzağa gedәcәksiniz...
Vә bir dә tәkrar elәdi:
– Siz çox uzağa gedәcәksiniz...
Bilmirәm, bәlkә mәni sadәcә olaraq, ürәklәndirmәk istәyirdi.
O gün mәn nәsә lap ruhdan düşmüşdüm. Gәlәcәk çox qaranlıq,
ümidsiz görünürdü. Lakin üç gündәn sonra portye dedi ki, mәni
“İmperial”da yaşayan bir xanıma mәslәhәt görüb.
Onun adı madam Əl-Kütub idi, yetmiş yaşı vardı, bәlkә dә
daha artıq, baxmayaraq ki, görkәmindәn әlli yaş ancaq vermәk
olardı. Qadın hәm Lozannada, hәm Parisdә yaşayırdı, yayda isә
bura gәlir, “İmperial”da qalırdı. Mәn gәrәk onun işlәrini idarә
edәydim. Bir dә gәrәk itinә qulluq edәydim.
Madam Əl-Kütubla elә ilk görüşümüzdә mәni heyran qoyan
bu oldu ki, o, buraların varlı burjua nümayәndәlәrinә, gölün ya-
nındakı villa sahiblәrinә qәti bәnzәmirdi. Mәnimlә elә ilk dәqiqәdәn
