Page 509 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 509
Òàíûìàäûüûìûç ãàäûíëàð 509
eşitmirdim. Harda olduğumu, niyә bura gәldiyimi dә unutmuşdum.
Onlar isә elә hey rәqs edirdilәr. Qael vә Orsini. Lafon vә Qael.
Mәn isә büsbütün sanki indicә kәsilәcәk, amma tәkrar-tәkrar ça-
lınan vә hәr dәfә dә bu sükutda kiminsә onu eşitmәsinә çalışırmış
kimi, daha yavaş tempdә sәslәnәn hәmin o uzaq musiqiyә dön-
müşdüm.
***
Vojl küçәsindә mәn birdәn duyuq düşdüm ki, bazar günlәri
pansiona tәmiz paltar, şokolad apardığım yol çantam yoxa çıxıb.
Görünür, onu “Taverna”da unutmuşdum.
Bu dәfә sükan arxasına Orsini keçdi, onun yanında mәn
oturdum. Lafon xahiş etdi ki, Qaellә onu “Anqleter”ә aparsın.
Sonra isә Orsiniylә mәn çanta dalınca “Taverna”ya getmәliydik,
әgәr bağlanmayıbsa.
Maşın “Anqleter” hotelinin yanında dayandı vә Qael yenә
saçımı qarışdırdı.
– Oldu. Görüşәnәdәk, dostum! – dedi.
O, yüngülcә lәngәrlәyәrәk, Lafonun qoluna girib çınqıl
tökülmüş cığırla hotelә tәrәf addımladı. Orsini maşını döndәrdi
vә biz Kral küçәsiylә getdik.
“Taverna” bağlanırdı. Ofisiantlar artıq stulları masaların üstünә
yığırdılar vә onlardan biri neon lampanın işığında salonu süpürürdü.
Çantam göz qabağında, stolun üstündәydi.
– Nә deyirsәn, sәni pansiona aparım? – deyә Orsini soruşdu.
O artıq mәnә “sәn” deyә müraciәt edirdi. Albinyaya çıxanda
fikirlәşdim ki, maşın indi bu bomboş, dümdüz küçәylә şütüyәcәk,
sonra da bazar günlәri mindiyim axşam avtobusunun adәt etdiyim,
hәmişәki marşrutuyla gedәcәk. Lakin prefekturaya çatanda, biz
birdәn harasa döndük. Mәnә elә gәldi ki, hәyatım da harasa belәcә
döndü. Əvvәlki, bir işıq ucu görünmәyәn, gözlәmә zalındaymışsan
eşitmirdim. Harda olduğumu, niyә bura gәldiyimi dә unutmuşdum.
Onlar isә elә hey rәqs edirdilәr. Qael vә Orsini. Lafon vә Qael.
Mәn isә büsbütün sanki indicә kәsilәcәk, amma tәkrar-tәkrar ça-
lınan vә hәr dәfә dә bu sükutda kiminsә onu eşitmәsinә çalışırmış
kimi, daha yavaş tempdә sәslәnәn hәmin o uzaq musiqiyә dön-
müşdüm.
***
Vojl küçәsindә mәn birdәn duyuq düşdüm ki, bazar günlәri
pansiona tәmiz paltar, şokolad apardığım yol çantam yoxa çıxıb.
Görünür, onu “Taverna”da unutmuşdum.
Bu dәfә sükan arxasına Orsini keçdi, onun yanında mәn
oturdum. Lafon xahiş etdi ki, Qaellә onu “Anqleter”ә aparsın.
Sonra isә Orsiniylә mәn çanta dalınca “Taverna”ya getmәliydik,
әgәr bağlanmayıbsa.
Maşın “Anqleter” hotelinin yanında dayandı vә Qael yenә
saçımı qarışdırdı.
– Oldu. Görüşәnәdәk, dostum! – dedi.
O, yüngülcә lәngәrlәyәrәk, Lafonun qoluna girib çınqıl
tökülmüş cığırla hotelә tәrәf addımladı. Orsini maşını döndәrdi
vә biz Kral küçәsiylә getdik.
“Taverna” bağlanırdı. Ofisiantlar artıq stulları masaların üstünә
yığırdılar vә onlardan biri neon lampanın işığında salonu süpürürdü.
Çantam göz qabağında, stolun üstündәydi.
– Nә deyirsәn, sәni pansiona aparım? – deyә Orsini soruşdu.
O artıq mәnә “sәn” deyә müraciәt edirdi. Albinyaya çıxanda
fikirlәşdim ki, maşın indi bu bomboş, dümdüz küçәylә şütüyәcәk,
sonra da bazar günlәri mindiyim axşam avtobusunun adәt etdiyim,
hәmişәki marşrutuyla gedәcәk. Lakin prefekturaya çatanda, biz
birdәn harasa döndük. Mәnә elә gәldi ki, hәyatım da harasa belәcә
döndü. Əvvәlki, bir işıq ucu görünmәyәn, gözlәmә zalındaymışsan
