Page 496 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 496
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Silviylә küçәlәri dolaşırdıq, mağazaları gәzir, markizat
çimәrliyindә olurduq. Axşam saat altıda “Taverna”nın terrasında,
tağların altında, ya da “Kazino” kafesindә aperitiv içmәyә
gedirdik. Günün o vaxtında әn xoşuma gәlәn qabaqda düz gecә
yarısına kimi vaxtımızın olmasıydı.
Günün sonunda, şam vaxtına yaxın “Taverna”da çoxlu adam
olurdu. Əsasәn, yaşca bizdәn böyük, idman klubundan qayıdan
oğlan vә qızlar idi. Onlar aperitivlәr, bir dә cürbәcür qarışıq
kokteyllәr sifariş verirdilәr. Digәrlәri özlәrinin üstüaçıq maşınlarını
terrasın kәnarında saxlayır, elә maşının içindәcә oturacağa yayılaraq,
viski, portağal şirәsi-zad içirdilәr. Qonşu masadakı oğlanlar bizә
gülümsünürdü. Silvi ağbәniz, sarışın qız idi, mәnim isә saçlarım
zil qara olsa da, hәr ikimizin gözlәri maviydi. Vә bir dә mәn
hәmin o vәkilin dediyi kimi, “qiyamәt şey” idim; amma әslindә,
bu sözlәr mәndә özümә qarşı heç bir әminlik yarada bilmirdi.
Onlar bizi öz masalarına dәvәt edirdilәr. Bәzәn beş, bәzәn on
nәfәr olurdular; bәzilәri bizdәn lap iyirmi yaş böyük idi. Zaman
keçdikcә, onların hamısını tanıdım... “Markiz” lәqәbli Jak, qara
eynәkli, boy-buxunlu, sarışın; özünün abissin pişiyinә xalta
bağlayıb gәzdirir, iri başlığı olan әsasıyla fors edirdi; qarasaç
Dominik – qara, dәri gödәkcәsinin yaxalığını qaldırıb tağlı
sütunların arasıyla özündәnrazı vә biganә görkәmlә gәzirdi.
Deyirdilәr ki, guya Cenevrәdә “bohema” hәyatı yaşayır... Zazi,
Pompen, Lavorel, ağbәniz Rozi. Klod Bren vә Paulo Ervye; bir
dәfә onlar bizi “Gözәl amerikalı qız” filminә apardılar – çox
xoşladıqları vә öz sözlәrinә görә “әlli üç dәfә baxdıqlarından”
әzbәr bildiklәri bir filmә... İndi adını xatırlamadığım başqa
insanlar da vardı onların arasında. Amma Silvi ilә mәn bir az
hürkürdük onlardan. Vә daha çox lap qıraqda, yanaşı otururduq.
Silvi mәnimlә planlarını bölüşürdü. Bu yerlәrdә qalmaq istәmirdi.
Ümid edirdi ki, özünә Parisdә iş tapacaq. Əmisi oğlanlarından
Silviylә küçәlәri dolaşırdıq, mağazaları gәzir, markizat
çimәrliyindә olurduq. Axşam saat altıda “Taverna”nın terrasında,
tağların altında, ya da “Kazino” kafesindә aperitiv içmәyә
gedirdik. Günün o vaxtında әn xoşuma gәlәn qabaqda düz gecә
yarısına kimi vaxtımızın olmasıydı.
Günün sonunda, şam vaxtına yaxın “Taverna”da çoxlu adam
olurdu. Əsasәn, yaşca bizdәn böyük, idman klubundan qayıdan
oğlan vә qızlar idi. Onlar aperitivlәr, bir dә cürbәcür qarışıq
kokteyllәr sifariş verirdilәr. Digәrlәri özlәrinin üstüaçıq maşınlarını
terrasın kәnarında saxlayır, elә maşının içindәcә oturacağa yayılaraq,
viski, portağal şirәsi-zad içirdilәr. Qonşu masadakı oğlanlar bizә
gülümsünürdü. Silvi ağbәniz, sarışın qız idi, mәnim isә saçlarım
zil qara olsa da, hәr ikimizin gözlәri maviydi. Vә bir dә mәn
hәmin o vәkilin dediyi kimi, “qiyamәt şey” idim; amma әslindә,
bu sözlәr mәndә özümә qarşı heç bir әminlik yarada bilmirdi.
Onlar bizi öz masalarına dәvәt edirdilәr. Bәzәn beş, bәzәn on
nәfәr olurdular; bәzilәri bizdәn lap iyirmi yaş böyük idi. Zaman
keçdikcә, onların hamısını tanıdım... “Markiz” lәqәbli Jak, qara
eynәkli, boy-buxunlu, sarışın; özünün abissin pişiyinә xalta
bağlayıb gәzdirir, iri başlığı olan әsasıyla fors edirdi; qarasaç
Dominik – qara, dәri gödәkcәsinin yaxalığını qaldırıb tağlı
sütunların arasıyla özündәnrazı vә biganә görkәmlә gәzirdi.
Deyirdilәr ki, guya Cenevrәdә “bohema” hәyatı yaşayır... Zazi,
Pompen, Lavorel, ağbәniz Rozi. Klod Bren vә Paulo Ervye; bir
dәfә onlar bizi “Gözәl amerikalı qız” filminә apardılar – çox
xoşladıqları vә öz sözlәrinә görә “әlli üç dәfә baxdıqlarından”
әzbәr bildiklәri bir filmә... İndi adını xatırlamadığım başqa
insanlar da vardı onların arasında. Amma Silvi ilә mәn bir az
hürkürdük onlardan. Vә daha çox lap qıraqda, yanaşı otururduq.
Silvi mәnimlә planlarını bölüşürdü. Bu yerlәrdә qalmaq istәmirdi.
Ümid edirdi ki, özünә Parisdә iş tapacaq. Əmisi oğlanlarından
