Page 482 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 482
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Vә daha bir cüt ayaqqabı. Model evindәki murdar tipin ayaqlarımdan
çıxarmağa mәcbur etdiyi hәmin o göy ayaqqabılarımı geymәkdәn
artıq bezmişdim.
Gidәn icazә istәdim ki, görüşlәri bitәnә kimi, elә holldaca bir
qıraqda oturum. Altdan-altdan süzürdüm onu. Çalışırdım müәyyәn
edim ki, işlәrini nә cür adamlarla görür. Hәmişә eyni tip insanlar
idi. Əsasәn, әlcәzairlilәr. Onlar әllәrindә dәri çantalar gәlirdilәr –
birindәn başqa hamısı; hәmin o tünd-göy plaşlı biri dә, tәbәssümünә
görә yadımda qaldı. Hәrdәn, danışıqlarını bitirәndәn sonra, Gi
hollun içәri tәrәflәrindә mәni axtarıb tapır vә yanlarında oturdurdu.
Mәnә elә gәlirdi ki, onlar pul barәdә danışırdılar, özü dә daim
pıçıltıyla. Mәnә çox hörmәtlә yanaşırdılar. Onlar haqda daha çox
şey bilmәk istәrdim, amma başqalarının işinә burnumu soxmamağı
özüm üçün çoxdan qaydaya çevirmişdim. Axşamlar onunla
agentlikdә işlәyәn iki kişiylә bir yerdә italyan restoranında şam
edirdik. Onlardan Ginin yaşıdı olan, ağır, nәfәsi tez-tez tәngiyәn,
gonbul, kifayәt qәdәr xoşagәlәn birisi onun kampanyonuydu.
İkincisi, tәxminәn әlli yaşında, çox eleqant, zil qara saçı olan,
fransızca lәhcәylә danışan bir kişiydi. O da özünü bәs deyincә,
qanacaqlı aparırdı, amma nәdәnsә çәkinirdim ondan. Hәrdәn
onun baxışları soyuq, iynәli olurdu. Parisdә bizim hotelin lap
yaxınlığındakı Artua küçәsindә ev tutmuşdu. Yaddaşımı gücә
salıb, onların adlarını xatırlamalıyam. Bu heç olmasa boş günlәrimi
doldurar bir az... Belә boş günlәrimizdәn birindә Gi ilә Cenevrәni
gәzirdik. O, mәnә özünün ilk gizli gәlişindә gizlәndiyi yeri
göstәrdi. Rona sahilindә bağ. Darvazadan keçirdin, bir dә
görürdün dörd bir tәrәfdәn evlәrlә әhatә olunmuş yekә bir
bağdasan. Bizdәn başqa orda kimsә yox idi. Bağın tәn ortasında,
ağacların kölgәsindә skamyalar vardı. Bura gәldiyi gün ilk dәfә
başa düşmüşdü ki, Peru konsulunu heç vaxt tapa bilmәyәcәk.
Parisdә gecәlәr otağının işığını söndürmürdü. Yuxusuzluqdan
Vә daha bir cüt ayaqqabı. Model evindәki murdar tipin ayaqlarımdan
çıxarmağa mәcbur etdiyi hәmin o göy ayaqqabılarımı geymәkdәn
artıq bezmişdim.
Gidәn icazә istәdim ki, görüşlәri bitәnә kimi, elә holldaca bir
qıraqda oturum. Altdan-altdan süzürdüm onu. Çalışırdım müәyyәn
edim ki, işlәrini nә cür adamlarla görür. Hәmişә eyni tip insanlar
idi. Əsasәn, әlcәzairlilәr. Onlar әllәrindә dәri çantalar gәlirdilәr –
birindәn başqa hamısı; hәmin o tünd-göy plaşlı biri dә, tәbәssümünә
görә yadımda qaldı. Hәrdәn, danışıqlarını bitirәndәn sonra, Gi
hollun içәri tәrәflәrindә mәni axtarıb tapır vә yanlarında oturdurdu.
Mәnә elә gәlirdi ki, onlar pul barәdә danışırdılar, özü dә daim
pıçıltıyla. Mәnә çox hörmәtlә yanaşırdılar. Onlar haqda daha çox
şey bilmәk istәrdim, amma başqalarının işinә burnumu soxmamağı
özüm üçün çoxdan qaydaya çevirmişdim. Axşamlar onunla
agentlikdә işlәyәn iki kişiylә bir yerdә italyan restoranında şam
edirdik. Onlardan Ginin yaşıdı olan, ağır, nәfәsi tez-tez tәngiyәn,
gonbul, kifayәt qәdәr xoşagәlәn birisi onun kampanyonuydu.
İkincisi, tәxminәn әlli yaşında, çox eleqant, zil qara saçı olan,
fransızca lәhcәylә danışan bir kişiydi. O da özünü bәs deyincә,
qanacaqlı aparırdı, amma nәdәnsә çәkinirdim ondan. Hәrdәn
onun baxışları soyuq, iynәli olurdu. Parisdә bizim hotelin lap
yaxınlığındakı Artua küçәsindә ev tutmuşdu. Yaddaşımı gücә
salıb, onların adlarını xatırlamalıyam. Bu heç olmasa boş günlәrimi
doldurar bir az... Belә boş günlәrimizdәn birindә Gi ilә Cenevrәni
gәzirdik. O, mәnә özünün ilk gizli gәlişindә gizlәndiyi yeri
göstәrdi. Rona sahilindә bağ. Darvazadan keçirdin, bir dә
görürdün dörd bir tәrәfdәn evlәrlә әhatә olunmuş yekә bir
bağdasan. Bizdәn başqa orda kimsә yox idi. Bağın tәn ortasında,
ağacların kölgәsindә skamyalar vardı. Bura gәldiyi gün ilk dәfә
başa düşmüşdü ki, Peru konsulunu heç vaxt tapa bilmәyәcәk.
Parisdә gecәlәr otağının işığını söndürmürdü. Yuxusuzluqdan
