Page 479 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 479
Òàíûìàäûüûìûç ãàäûíëàð 479
– Mәn burda yaşayırdım, üçüncü mәrtәbәdә.
Vә o, pәncәrәlәrdәn birinә işarә elәdi.
– Bax, mәnim otağım ordaydı.
Mәni arxasınca çәkә-çәkә, qapıya girdi. Konsyerjin şüşәli
qapısını döydü. Qapı aralandı vә arasından bir kişinin keçәl başı
göründü.
Gi dedi:
– İstәyirdim bilim ki, müsyö Karpantyedәn bir xәbәr varmı...
Bәraye-ehtiyat, bu adı yadımda saxladım – Karpantye. Qoca
dedi ki, müsyö Karpantye artıq çoxdan burda yaşamır – özü bura
işә gәlәndә, artıq yox idi. Gi çiynini çәkdi:
– Sizdә onun yeni ünvanı yoxdur ki? – soruşdu.
– Yox.
Vә biz yenә Ranlaq Bağı boyunca, küçәylә addımladıq. Gi
mәnә izah elәdi ki, müsyö Karpantye bir zamanlar atasıyla bir
yerdә böyük mәnzil tutduqları bu evin keçmiş konsyerji imiş.
Onun atası Perunun Parisdәki konsulu olub. Görünür, atası tamam
unudubmuş onu, çünki özü barәdә sonralar heç bir mәlumat
vermirmiş. Görәsәn, düz deyirdi?
Hәmin gün ondan xahiş etdim ki, mәni Trokaderoda düşürsün.
İstәmirdim ki, Mirey Maksimoff bizi birlikdә görsün. Peru
konsulu. Mireyin әri Eddini dә Konsul adlandırırdılar. Bu qәribә
lәqәb hansısa romandan götürülmüşdü – personajlarından biri
ona yaman oxşayırmış vә elә onun kimi möhkәm içirmiş. Çox
illәr sonra hәrdәn gecәnin yarısı yuxudan qәfil oyanırdım, elә bil
kimsә itәlәyirdi mәni; sonra da sәhәrә kimi yuxuya gedә bilmirdim.
Yerimdә uzanıb, öz yaddaşımda bütün bu kәdәrli şeylәri
çözәlәyirdim. Öz-özümә deyirdim: gәrәk bir dәfә onun gopla-
dıqlarının hamısını necәsә yoxlayım. Amma axırda özümü ağıl-
landırır, sakitlәşirdim. Xoşagәlәn bir şey yoxdur burda, adam al-
dananda inciyir. Artıq çox gecdir.
– Mәn burda yaşayırdım, üçüncü mәrtәbәdә.
Vә o, pәncәrәlәrdәn birinә işarә elәdi.
– Bax, mәnim otağım ordaydı.
Mәni arxasınca çәkә-çәkә, qapıya girdi. Konsyerjin şüşәli
qapısını döydü. Qapı aralandı vә arasından bir kişinin keçәl başı
göründü.
Gi dedi:
– İstәyirdim bilim ki, müsyö Karpantyedәn bir xәbәr varmı...
Bәraye-ehtiyat, bu adı yadımda saxladım – Karpantye. Qoca
dedi ki, müsyö Karpantye artıq çoxdan burda yaşamır – özü bura
işә gәlәndә, artıq yox idi. Gi çiynini çәkdi:
– Sizdә onun yeni ünvanı yoxdur ki? – soruşdu.
– Yox.
Vә biz yenә Ranlaq Bağı boyunca, küçәylә addımladıq. Gi
mәnә izah elәdi ki, müsyö Karpantye bir zamanlar atasıyla bir
yerdә böyük mәnzil tutduqları bu evin keçmiş konsyerji imiş.
Onun atası Perunun Parisdәki konsulu olub. Görünür, atası tamam
unudubmuş onu, çünki özü barәdә sonralar heç bir mәlumat
vermirmiş. Görәsәn, düz deyirdi?
Hәmin gün ondan xahiş etdim ki, mәni Trokaderoda düşürsün.
İstәmirdim ki, Mirey Maksimoff bizi birlikdә görsün. Peru
konsulu. Mireyin әri Eddini dә Konsul adlandırırdılar. Bu qәribә
lәqәb hansısa romandan götürülmüşdü – personajlarından biri
ona yaman oxşayırmış vә elә onun kimi möhkәm içirmiş. Çox
illәr sonra hәrdәn gecәnin yarısı yuxudan qәfil oyanırdım, elә bil
kimsә itәlәyirdi mәni; sonra da sәhәrә kimi yuxuya gedә bilmirdim.
Yerimdә uzanıb, öz yaddaşımda bütün bu kәdәrli şeylәri
çözәlәyirdim. Öz-özümә deyirdim: gәrәk bir dәfә onun gopla-
dıqlarının hamısını necәsә yoxlayım. Amma axırda özümü ağıl-
landırır, sakitlәşirdim. Xoşagәlәn bir şey yoxdur burda, adam al-
dananda inciyir. Artıq çox gecdir.
