Page 467 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 467
Òàíûìàäûüûìûç ãàäûíëàð 467
birdәn-birә yox oldum. Mәn dә cavab verdim ki, özümü yaxşı
hiss etmirdim, bir az gәzmәk istәdim. Vә bir dә dedim ki, bu
adamlar mәndә bütün gün әrzindә bir utancaqlıq yaradır. Mәndәn
xeyli yaşlı, xeyli ağıllıdırlar. Onların arasında olmaq mәnlik deyil.
Bәs ümumiyyәtlә, mәnlik olan nәdir görәsәn? Hәlә ki, tapmamışam.
O, alnımdan öpdü – eynәn böyük bacı kimi, amma mәn görürdüm
ki, sözlәrimi ciddiyә almır. Nәhayәt ki, dedi:
– Mәncә, sәn bir az özündә deyilsәn...
Bir bazar günü mәni Yelisey çöllәrindәki çin restoranına
nahar etmәyә apardı. İçәri girәn kimi, qapımızın ağzında bir dәfә
rastlaşdığım hәmin o plaşlı tipi gördüm. O, bizi gözlәyirdi.
Yanında bir nәfәr dә vardı – boyu onunkundan hündür, zamşa
gödәkcә vә qara, boğazlı köynәkdә. Mirey Maksimoff onu – bi-
rincisini öpdü. Familini heç cür yadıma sala bilmirәm. Valter...
dalınca da nәsә italyan adı kimi bir şey gәlirdi... Onun dostu
bizim әlimizi sıxdı vә özünü tәqdim etdi: Gi Vensan. Sonradan
öyrәndim ki, bu, onun әsl adı deyil; onun insanlara necә sürәtlә
әl vermәsi vә özünü qısaca: Gi Vensan kimi tәqdim etmәsi mәnә
maraqlı gәlirdi. İndi başa düşürәm ki, bu ad onun başqalarıyla öz
arasında elә ilk dәqiqәdәn ucaltmağa çalışdığı bir sipәr, bir çәpәr
kimi şey idi. Amma hәr halda mәnә elә gәlir ki, hәmin o bazar
günü onu ilk dәfә görәndә vә o mәnim әlimi sıxaraq özünün uy-
durma adını deyәndә, sәsi indiki qәdәr sәrt deyildi. Mәncә, o bu
adı istehzalı bir tәbәssümlә dedi, elә bil ki aramızda nәsә ümumi
sirrimiz vardı artıq.
Gi Vensan divanda, mәnimlә yanaşı oturmuşdu. Ortaya pauza
çökdü. Sonra Valter Mirey Maksimoffa tәrәf әyildi:
– Bu hәmin o Gidir... sәnә danışmışam onun barәsindә...
O da gülümsünüb dedi ki, tanışlıqdan çox mәmnundur. Mәnim
isә, hәmişәki kimi, yenә utanmağım tutdu. Ağzımı açmadım.
Əgәr düzgün anladımsa, üzbәüz әylәşmiş adam, Mirey Maksimoffun
birdәn-birә yox oldum. Mәn dә cavab verdim ki, özümü yaxşı
hiss etmirdim, bir az gәzmәk istәdim. Vә bir dә dedim ki, bu
adamlar mәndә bütün gün әrzindә bir utancaqlıq yaradır. Mәndәn
xeyli yaşlı, xeyli ağıllıdırlar. Onların arasında olmaq mәnlik deyil.
Bәs ümumiyyәtlә, mәnlik olan nәdir görәsәn? Hәlә ki, tapmamışam.
O, alnımdan öpdü – eynәn böyük bacı kimi, amma mәn görürdüm
ki, sözlәrimi ciddiyә almır. Nәhayәt ki, dedi:
– Mәncә, sәn bir az özündә deyilsәn...
Bir bazar günü mәni Yelisey çöllәrindәki çin restoranına
nahar etmәyә apardı. İçәri girәn kimi, qapımızın ağzında bir dәfә
rastlaşdığım hәmin o plaşlı tipi gördüm. O, bizi gözlәyirdi.
Yanında bir nәfәr dә vardı – boyu onunkundan hündür, zamşa
gödәkcә vә qara, boğazlı köynәkdә. Mirey Maksimoff onu – bi-
rincisini öpdü. Familini heç cür yadıma sala bilmirәm. Valter...
dalınca da nәsә italyan adı kimi bir şey gәlirdi... Onun dostu
bizim әlimizi sıxdı vә özünü tәqdim etdi: Gi Vensan. Sonradan
öyrәndim ki, bu, onun әsl adı deyil; onun insanlara necә sürәtlә
әl vermәsi vә özünü qısaca: Gi Vensan kimi tәqdim etmәsi mәnә
maraqlı gәlirdi. İndi başa düşürәm ki, bu ad onun başqalarıyla öz
arasında elә ilk dәqiqәdәn ucaltmağa çalışdığı bir sipәr, bir çәpәr
kimi şey idi. Amma hәr halda mәnә elә gәlir ki, hәmin o bazar
günü onu ilk dәfә görәndә vә o mәnim әlimi sıxaraq özünün uy-
durma adını deyәndә, sәsi indiki qәdәr sәrt deyildi. Mәncә, o bu
adı istehzalı bir tәbәssümlә dedi, elә bil ki aramızda nәsә ümumi
sirrimiz vardı artıq.
Gi Vensan divanda, mәnimlә yanaşı oturmuşdu. Ortaya pauza
çökdü. Sonra Valter Mirey Maksimoffa tәrәf әyildi:
– Bu hәmin o Gidir... sәnә danışmışam onun barәsindә...
O da gülümsünüb dedi ki, tanışlıqdan çox mәmnundur. Mәnim
isә, hәmişәki kimi, yenә utanmağım tutdu. Ağzımı açmadım.
Əgәr düzgün anladımsa, üzbәüz әylәşmiş adam, Mirey Maksimoffun
