Page 463 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 463
Òàíûìàäûüûìûç ãàäûíëàð 463
– Sәn özünә bir sevgili tapmalısan, – dedi. – Bilirsәn, yer
üzündә mәhәbbәtdәn gözәl heç nә yoxdur...
Onunla razıydım, amma demәyә utanırdım ki, özümә bir iş
dә tapa bilsәydim, pis olmazdı. Mәn heç bir halda Liona dönmәk
istәmirdim. Biz onunla qonaq otağındakı divanda oturmuşduq, o
isә işığı heç yandırmaq istәmirdi. Üzbәüzdәki evin işıqları zülmәti
qovur, onu alaqaranlığa çevirirdi. Mirey mәnim çiyinlәrimi qu-
caqlayanda, xalatının kәmәri açıldı. Ondan nәsә tünd bir qoxu
gәlirdi – bәlkә dә tuberoza (әtirli ağ çiçәklәri olan kol) qoxusuydu.
İstәyirdim bәzi etiraflar edim ona, amma susurdum. Bizim burda
qaldığımızı kimsә bilmirdi. Bu mәnzildә әslindә qanunsuz
yaşayırdıq. Mirey Maksimoff bura qapının kilidini qırıb girmişdi.
Mәn qorxurdum. Gәrәk Liondan getmәyәydim. Özümü bu bomboş
otaqda heç rahat hiss etmirdim. Bu mәnzildә artıq çoxdan kimsә
yaşamırdı, oğrular bütün mebellәri çalıb aparmışdılar. O soruşdu
ki, niyә belә qayğılıyam. Onda mәn sözlәri çәtinliklә seçәrәk
çalışdım ki, ona mәsәlәnin nә yerdә olduğunu izah edim. Əlbәttә,
mәni öz yanında yaşamağa dәvәt etmәk onun tәrәfindәn çox
nәcib bir hәrәkәtdir, amma nәdәnsә, özümü çağırılmamış qonaq
kimi hiss edirәm. Mәn onsuz da heç bir sәbәb olmadan Liondan
getmәyimlә özümü dәrdә salmışam, indi istәmirәm ki, ona da
yük olum. Vә ümumiyyәtlә, o, bu mәnzilin sahiblәrinә deyәcәk
ki, mәn dә burda qalırdım? Onlarla heç tanışdır ki? Düzünü
desәm, hәrdәn çox tәrәddüd edirәm ki, görәsәn, hәr ikimizin
burda yaşamaq haqqı varmı; birdәn ev sahiblәri qayıdıb bizi it
kimi qovsalar necә? O, qәhqәhәylә güldü. Vә özünün hәmişә
hәsәd apardığım mәxmәri sәsiylә, soyuqqanlı vә qayğısız tәrzdә
bütün qorxularımı duman kimi dağıtdı. Ev sahibәsi onun qәdim
rәfiqәsidir. Varlı bir xәz tacirinә әrә getmiş bir az dәlisov xanımdır.
Vә әgәr bilmәk istәyirәmsә, elә onun özü dә – yәni Mirey Mak-
simoff da bir zamanlar Parisә qaçıb. Bordoda qatara minib, gәlib
– Sәn özünә bir sevgili tapmalısan, – dedi. – Bilirsәn, yer
üzündә mәhәbbәtdәn gözәl heç nә yoxdur...
Onunla razıydım, amma demәyә utanırdım ki, özümә bir iş
dә tapa bilsәydim, pis olmazdı. Mәn heç bir halda Liona dönmәk
istәmirdim. Biz onunla qonaq otağındakı divanda oturmuşduq, o
isә işığı heç yandırmaq istәmirdi. Üzbәüzdәki evin işıqları zülmәti
qovur, onu alaqaranlığa çevirirdi. Mirey mәnim çiyinlәrimi qu-
caqlayanda, xalatının kәmәri açıldı. Ondan nәsә tünd bir qoxu
gәlirdi – bәlkә dә tuberoza (әtirli ağ çiçәklәri olan kol) qoxusuydu.
İstәyirdim bәzi etiraflar edim ona, amma susurdum. Bizim burda
qaldığımızı kimsә bilmirdi. Bu mәnzildә әslindә qanunsuz
yaşayırdıq. Mirey Maksimoff bura qapının kilidini qırıb girmişdi.
Mәn qorxurdum. Gәrәk Liondan getmәyәydim. Özümü bu bomboş
otaqda heç rahat hiss etmirdim. Bu mәnzildә artıq çoxdan kimsә
yaşamırdı, oğrular bütün mebellәri çalıb aparmışdılar. O soruşdu
ki, niyә belә qayğılıyam. Onda mәn sözlәri çәtinliklә seçәrәk
çalışdım ki, ona mәsәlәnin nә yerdә olduğunu izah edim. Əlbәttә,
mәni öz yanında yaşamağa dәvәt etmәk onun tәrәfindәn çox
nәcib bir hәrәkәtdir, amma nәdәnsә, özümü çağırılmamış qonaq
kimi hiss edirәm. Mәn onsuz da heç bir sәbәb olmadan Liondan
getmәyimlә özümü dәrdә salmışam, indi istәmirәm ki, ona da
yük olum. Vә ümumiyyәtlә, o, bu mәnzilin sahiblәrinә deyәcәk
ki, mәn dә burda qalırdım? Onlarla heç tanışdır ki? Düzünü
desәm, hәrdәn çox tәrәddüd edirәm ki, görәsәn, hәr ikimizin
burda yaşamaq haqqı varmı; birdәn ev sahiblәri qayıdıb bizi it
kimi qovsalar necә? O, qәhqәhәylә güldü. Vә özünün hәmişә
hәsәd apardığım mәxmәri sәsiylә, soyuqqanlı vә qayğısız tәrzdә
bütün qorxularımı duman kimi dağıtdı. Ev sahibәsi onun qәdim
rәfiqәsidir. Varlı bir xәz tacirinә әrә getmiş bir az dәlisov xanımdır.
Vә әgәr bilmәk istәyirәmsә, elә onun özü dә – yәni Mirey Mak-
simoff da bir zamanlar Parisә qaçıb. Bordoda qatara minib, gәlib
