Page 461 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 461
Òàíûìàäûüûìûç ãàäûíëàð 461
zәng çalmayan saatın ucbatından yatıb qalaraq, getmәdiyi bakalavr
imtahanı kimi. Mәnә onunla bir yerdә, tanışlarının mәnzilindә
yaşamağı tәklif etdi.
Meydandan ötdük; indi mәnә elә gәlirdi ki, yol çantam tamam
yüngüllәşib, quş kimidir. Eynәn Liondakı kimi yağış yağırdı,
amma buranın yağışı da indi yüngül gәlirdi mәnә.
Ev Vinez küçәsinin axırında idi. İlk günlәr Parisdә azmaqdan
qorxub ünvanlarını, telefon nömrәlәrini yazdığım kağızı mütlәq
yanımda gәzdirirdim. Açıq rәngdә divarları olan mәnzil. Qonaq
otağında demәk olar ki, mebel yoxdur. Mirey Maksimoff bir
divarını kitab rәflәri tutan balaca otağın qapısını açdı. Üzbәüzdә
boz mәxmәr üzlüklü kiçik divan dururdu. Güzgülü şkaf-zad da
yox idi içәridә. Pәncәrәsi hәyәtә açılırdı. O, mәlәfә gәtirmәk
istәyirdi, amma mәn dedim ki, hәlәlik ehtiyac yoxdur. Pәrdәlәri
çәkdi. Çantamı açmadan divanın yanındakı stula tulladım. Vә
demәk olar ki, bir anın içindә yuxuya getdim. Hәyәtdәn yağışın
sәsini eşidirdim vә bu sәs elә bil mәnә layla çalırdı. Hәrdәn
oyanırdım, amma yenә mәni yuxu aparırdı. Yuxuda Sen-
Bartelemiylә üzüaşağı enә-enә tәәccüb qalırdım ki, evimizin
sağındakı lazaretlәr monastırının divarları yoxa çıxıb. Divardan
yalnız zülmәt bir keçid qalıb, vәssalam. Ondan sonra isә Trokadero
meydanının mәnzәrәsi açılırdı. Yağış yenә yağırdı, amma göy
üzü çox işıqlı, solğun-mavi rәngdәydi.
Bütün növbәti günlәri Mirey Maksimoff mәni dә yanına salıb
şәhәrә aparırdı. Senadan keçib, Sen-Jermen-de-Preyә gedirdik.
Dostlarıyla “Nüaj”, “La Malen” kafelәrindә görüşürdü. Onların
arasında oturanda ağzımı açmağa cәsarәt etmirdim. Yalnız qulaq
asırdım. Bәzәn dә evdәn mәnsiz çıxır, bir dә axşam saat yeddiyә
qayıdırdı; onda mәn bütün günümü tәnha keçirirdim. Piyada
Bulon meşәsinә yollanırdım. Günәş tez-tez görünürdü. Elә xırda
yağış çisәlәyirdi ki, әvvәlcә heç fәrqinә vara bilmirdim. Vә
zәng çalmayan saatın ucbatından yatıb qalaraq, getmәdiyi bakalavr
imtahanı kimi. Mәnә onunla bir yerdә, tanışlarının mәnzilindә
yaşamağı tәklif etdi.
Meydandan ötdük; indi mәnә elә gәlirdi ki, yol çantam tamam
yüngüllәşib, quş kimidir. Eynәn Liondakı kimi yağış yağırdı,
amma buranın yağışı da indi yüngül gәlirdi mәnә.
Ev Vinez küçәsinin axırında idi. İlk günlәr Parisdә azmaqdan
qorxub ünvanlarını, telefon nömrәlәrini yazdığım kağızı mütlәq
yanımda gәzdirirdim. Açıq rәngdә divarları olan mәnzil. Qonaq
otağında demәk olar ki, mebel yoxdur. Mirey Maksimoff bir
divarını kitab rәflәri tutan balaca otağın qapısını açdı. Üzbәüzdә
boz mәxmәr üzlüklü kiçik divan dururdu. Güzgülü şkaf-zad da
yox idi içәridә. Pәncәrәsi hәyәtә açılırdı. O, mәlәfә gәtirmәk
istәyirdi, amma mәn dedim ki, hәlәlik ehtiyac yoxdur. Pәrdәlәri
çәkdi. Çantamı açmadan divanın yanındakı stula tulladım. Vә
demәk olar ki, bir anın içindә yuxuya getdim. Hәyәtdәn yağışın
sәsini eşidirdim vә bu sәs elә bil mәnә layla çalırdı. Hәrdәn
oyanırdım, amma yenә mәni yuxu aparırdı. Yuxuda Sen-
Bartelemiylә üzüaşağı enә-enә tәәccüb qalırdım ki, evimizin
sağındakı lazaretlәr monastırının divarları yoxa çıxıb. Divardan
yalnız zülmәt bir keçid qalıb, vәssalam. Ondan sonra isә Trokadero
meydanının mәnzәrәsi açılırdı. Yağış yenә yağırdı, amma göy
üzü çox işıqlı, solğun-mavi rәngdәydi.
Bütün növbәti günlәri Mirey Maksimoff mәni dә yanına salıb
şәhәrә aparırdı. Senadan keçib, Sen-Jermen-de-Preyә gedirdik.
Dostlarıyla “Nüaj”, “La Malen” kafelәrindә görüşürdü. Onların
arasında oturanda ağzımı açmağa cәsarәt etmirdim. Yalnız qulaq
asırdım. Bәzәn dә evdәn mәnsiz çıxır, bir dә axşam saat yeddiyә
qayıdırdı; onda mәn bütün günümü tәnha keçirirdim. Piyada
Bulon meşәsinә yollanırdım. Günәş tez-tez görünürdü. Elә xırda
yağış çisәlәyirdi ki, әvvәlcә heç fәrqinә vara bilmirdim. Vә
