Page 457 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 457
Òàíûìàäûüûìûç ãàäûíëàð 457
Divarın dibindә qırmızı mәxmәr üzlüklü stullar durmuşdu. Yarım
saat keçdi; başladım fikirlәşmәyә ki, yәqin mәni unudublar.
Stulların birindә әylәşib, yağışın pıçıltısına qulaq asırdım.
Çilçırağın parlaq ağ işığı vardı. Götür-qoy elәyirdim: bundan
artıq gözlәmәyә dәyәrmi? Amma o mәqamda tәxminәn әlli
yaşında, saçları arxaya daranmış, bığlı, yırtıcı baxışları olan bir
kişi içәri girdi. O, tünd-göy kostyum vә tündrәngli zamşa ayaqqabı
geymişdi. İndi dә hәrdәn yuxularıma qonaq gәlir: qapını itәlәyib
içәri girir, saçları da eynәn elә otuz il qabaq olduğu kimi, qara...
Xahiş etdi ki, qalxmayım, yanımda oturdu. Quru, sәrt sәsiylә
yaşımı soruşdu. Maneken işlәmişәmmi? Yox. Sonra ayaqqabılarımı
çıxarıb pәncәrәyәdәk gedib-qayıtmağımı istәdi. Mәn utandığımdan
sim kimi gәrilәrәk pәncәrәyә tәrәf getdim. O, belini büküb
çәnәsini әlinә söykәyәrәk oturmuşdu, tutqun baxışlarla mәni
süzürdü. Bu “keçiddәn” sonra, tir kimi düz qarşısında dayandım,
o isә elә susur, susurdu. Gözlәrimi boş stulun yanında yetim kimi
duran ayaqqabılarıma zillәmişdim, var gücümlә çalışırdım ki,
sakitliyimi qoruyum.
– Əylәşin, – dedi mәnә.
Mәn öz yerimә oturdum, onunla yanaşı. Bilmirdim ki,
ayaqqabımı geyim, yoxsa yox.
– Bu sizin tәbii rәnginizdir? – deyә, saçlarıma işarә etdi.
Mәn cavab verdim: hә.
– Sizin profilinizi görmәk istәyirәm.
Üzümü pәncәrәlәrә çevirdim.
– Kifayәt qәdәr gözәl profiliniz var...
Bunu elә dedi, sanki bәd bir xәbәr verirdi mәnә.
– Gözәl profil nadir şeydir.
Adama elә gәlirdi ki, yer üzündә gözәl profillәrin azlığı onu
bir fakt kimi әsәbilәşdirir. Qırğı gözlәrini mәndәn çәkmirdi.
Divarın dibindә qırmızı mәxmәr üzlüklü stullar durmuşdu. Yarım
saat keçdi; başladım fikirlәşmәyә ki, yәqin mәni unudublar.
Stulların birindә әylәşib, yağışın pıçıltısına qulaq asırdım.
Çilçırağın parlaq ağ işığı vardı. Götür-qoy elәyirdim: bundan
artıq gözlәmәyә dәyәrmi? Amma o mәqamda tәxminәn әlli
yaşında, saçları arxaya daranmış, bığlı, yırtıcı baxışları olan bir
kişi içәri girdi. O, tünd-göy kostyum vә tündrәngli zamşa ayaqqabı
geymişdi. İndi dә hәrdәn yuxularıma qonaq gәlir: qapını itәlәyib
içәri girir, saçları da eynәn elә otuz il qabaq olduğu kimi, qara...
Xahiş etdi ki, qalxmayım, yanımda oturdu. Quru, sәrt sәsiylә
yaşımı soruşdu. Maneken işlәmişәmmi? Yox. Sonra ayaqqabılarımı
çıxarıb pәncәrәyәdәk gedib-qayıtmağımı istәdi. Mәn utandığımdan
sim kimi gәrilәrәk pәncәrәyә tәrәf getdim. O, belini büküb
çәnәsini әlinә söykәyәrәk oturmuşdu, tutqun baxışlarla mәni
süzürdü. Bu “keçiddәn” sonra, tir kimi düz qarşısında dayandım,
o isә elә susur, susurdu. Gözlәrimi boş stulun yanında yetim kimi
duran ayaqqabılarıma zillәmişdim, var gücümlә çalışırdım ki,
sakitliyimi qoruyum.
– Əylәşin, – dedi mәnә.
Mәn öz yerimә oturdum, onunla yanaşı. Bilmirdim ki,
ayaqqabımı geyim, yoxsa yox.
– Bu sizin tәbii rәnginizdir? – deyә, saçlarıma işarә etdi.
Mәn cavab verdim: hә.
– Sizin profilinizi görmәk istәyirәm.
Üzümü pәncәrәlәrә çevirdim.
– Kifayәt qәdәr gözәl profiliniz var...
Bunu elә dedi, sanki bәd bir xәbәr verirdi mәnә.
– Gözәl profil nadir şeydir.
Adama elә gәlirdi ki, yer üzündә gözәl profillәrin azlığı onu
bir fakt kimi әsәbilәşdirir. Qırğı gözlәrini mәndәn çәkmirdi.