Page 456 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 456
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Bizimkilәrin dükanında bir müştәri qadından öyrәndim ki,
hansısa model evi özünә maneken axtarır. Onun sözlәrinә görә,
orda ayda “Viskoz vә ipәk”dәkindәn iki yüz frank artıq maaş
verirdilәr. O, ünvanı verdi vә mәn bәxtimi sınamaq qәrarına
gәldim. Telefonla cavab verәn qadın mәnә amiranә tәrzdә tapşırdı
ki, gәlәn hәftә, axşam saatlarına yaxın Qrole küçәsi, ev 4-ә gәlim.
Sonrakı günlәrdә mәn özümü tam inandırdım ki, manekenlik
peşәsinә yiyәlәnmәliyәm, baxmayaraq ki, qabaqlar bu, heç ağlıma
gәlmirdi. Bәlkә onda Liondan Parisә köçmәyә nail ola bilәrәm.
Tәyin olunmuş görüşün vaxtı yaxınlaşdıqca, canıma daha çox
qorxu dolurdu. Bütün hәyatım elә bil karta qoyulmuşdu. Öz-
özümә deyirdim ki, әgәr mәni ora götürmәsәlәr, belә bir fürsәt
әlimә bir dә heç vaxt düşmәyәcәk. Görәsәn, az da olsa, şansım
vardımı? Vә bir dә görәsәn, ilk görüş üçün necә geyinsәm
yaxşıdır? Amma seçmәli bir şey dә yox idi. Mәnim yeganә
gözәgәlimli paltarım boz әtәk vә ağ köynәkdәn ibarәt idi. Özümә
tünd-göy, alçaqdaban ayaqqabı aldım.
Hәmin günün әrәfәsindә öz otağımda bәyaz köynәk, boz әtәk
vә tünd-göy ayaqqabımı geyib, şkafdakı güzgünün önünә keçdim
vә aynadakı әksi görüb, özümdәn soruşdum ki, yәni hәrәkәtsiz
donub qalmış bu qız mәnәmmi? Bu sual mәndә bir tәbәssüm
oyatdı, amma sabah taleyimin hәll olunduğu yadıma düşәn kimi,
o da çәkilib getdi.
Gecikmәkdәn dәhşәt qorxurdum, evdәn tәyin olunmuş vaxta
bir saat qalmış çıxdım. Belkur meydanına çatanda yağış başladı
vә mәn qaça-qaça özümü “Ruayyal” hotelinin holluna tәpdim.
İstәmirdim ki, model evinә islaq başla gәlim. Şveysara gop
elәdim ki, burda otaq tutmuşam, o da mәnә çәtir verdi. Qrole
küçәsi 4 nömrәli evdә mәnә dedilәr ki, salonda gözlәyim – bura,
divarlarında boz ağac panellәri, iri, döşәmәyә qәdәr olan
pәncәrәlәrindә yenә boz ipәkdәn pәrdәlәri olan salon imiş.
Bizimkilәrin dükanında bir müştәri qadından öyrәndim ki,
hansısa model evi özünә maneken axtarır. Onun sözlәrinә görә,
orda ayda “Viskoz vә ipәk”dәkindәn iki yüz frank artıq maaş
verirdilәr. O, ünvanı verdi vә mәn bәxtimi sınamaq qәrarına
gәldim. Telefonla cavab verәn qadın mәnә amiranә tәrzdә tapşırdı
ki, gәlәn hәftә, axşam saatlarına yaxın Qrole küçәsi, ev 4-ә gәlim.
Sonrakı günlәrdә mәn özümü tam inandırdım ki, manekenlik
peşәsinә yiyәlәnmәliyәm, baxmayaraq ki, qabaqlar bu, heç ağlıma
gәlmirdi. Bәlkә onda Liondan Parisә köçmәyә nail ola bilәrәm.
Tәyin olunmuş görüşün vaxtı yaxınlaşdıqca, canıma daha çox
qorxu dolurdu. Bütün hәyatım elә bil karta qoyulmuşdu. Öz-
özümә deyirdim ki, әgәr mәni ora götürmәsәlәr, belә bir fürsәt
әlimә bir dә heç vaxt düşmәyәcәk. Görәsәn, az da olsa, şansım
vardımı? Vә bir dә görәsәn, ilk görüş üçün necә geyinsәm
yaxşıdır? Amma seçmәli bir şey dә yox idi. Mәnim yeganә
gözәgәlimli paltarım boz әtәk vә ağ köynәkdәn ibarәt idi. Özümә
tünd-göy, alçaqdaban ayaqqabı aldım.
Hәmin günün әrәfәsindә öz otağımda bәyaz köynәk, boz әtәk
vә tünd-göy ayaqqabımı geyib, şkafdakı güzgünün önünә keçdim
vә aynadakı әksi görüb, özümdәn soruşdum ki, yәni hәrәkәtsiz
donub qalmış bu qız mәnәmmi? Bu sual mәndә bir tәbәssüm
oyatdı, amma sabah taleyimin hәll olunduğu yadıma düşәn kimi,
o da çәkilib getdi.
Gecikmәkdәn dәhşәt qorxurdum, evdәn tәyin olunmuş vaxta
bir saat qalmış çıxdım. Belkur meydanına çatanda yağış başladı
vә mәn qaça-qaça özümü “Ruayyal” hotelinin holluna tәpdim.
İstәmirdim ki, model evinә islaq başla gәlim. Şveysara gop
elәdim ki, burda otaq tutmuşam, o da mәnә çәtir verdi. Qrole
küçәsi 4 nömrәli evdә mәnә dedilәr ki, salonda gözlәyim – bura,
divarlarında boz ağac panellәri, iri, döşәmәyә qәdәr olan
pәncәrәlәrindә yenә boz ipәkdәn pәrdәlәri olan salon imiş.
