Page 440 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Ïàòðèê Ìîäèàíî

Bir yerdә hәyәtә çıxdıq; özümü saxlaya bilmәyib yuxarı,
Xeyuordların mәnzilinә baxdım, oralar terrasın lampaları ilә
çәkiliş meydançası kimi işıqlandırılmışdı.

– Qәribә adamlardır, – dedim.
– Hә, xüsusәn dә, Lüdo…
– Onu çoxdan tanıyırsınız?
– Necә deyim… bir ay olar.
La-Tur küçәsinә çıxdıq. Onun qara saçları çiyninә tökülmüşdü.
Ağappaq dәrisi, çeri gözlәri vardı. Əynindә öz bәdәn ölçülәrindәn
çox böyük bir plaş vardı, tez-tez plaşın yaxasını çәkib, sinәsini
örtmәyә çalışırdı.
– Bu, Lüdonun plaşıdır… Oradan çıxanda gizlicә götürdüm.
Yağışın altında islanmaq istәmirәm…
Lüdonun sarı-boz plaşını tanıdım, doğrudan da onun plaşı idi.
Plaşın rәngi qızın qara saçları ilә uyuşmurdu.
– Onunla tez-tez görüşürsünüz?
– O-o… mәn… mәn sadәcә o qadının rәfiqәsiyәm…
– Hә?..
Biz Xeyuordların mәnzilindә olarkәn, bәrk yağış yağmışdı –
hәr yanı sel-su basmışdı, belә ki, tez-tez gölmәçәlәrin üstündәn
adlamalı olurduq.
– İşlәyirsiniz? – ondan soruşdum.
– Hә… Pontye küçәsindәki әtriyyat mağazasında. Lüdo mәni
orada görüb… O, tez-tez öz dostlarıyla hәmin küçәdә yerlәşәn
hotelә gәlir… “Pari-Monden” hoteli.
Xeyuordlar bir dәfә bizi dә hәmin hotelә aparmışdılar. Orada
da kimlәrlәsә “kәsişmәk” olardı. Vestibül, holl, vә bar yaşıl işıqla
işıqlandırıldığından, bütün bu adamlar daha çox kabusa oxşayırdılar.
Andre Karve, İvetta Favar, Syerra Dal. Bir dә Mario P., “do-
diez”, o, aktyor Rolen Tutenlә dostluğu ilә öyünürdü. Onun
sevimli әylәncәsi belәydi: bara gәlәn kimi öz “kişilik alәti”ni