Page 414 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 414
Ïàòðèê Ìîäèàíî
filmlәrdә çәkilmirdi: idmançı aşiqlәrin obrazlarını yaratmaqdan
bezmişdi. O, Romada çәkilәn filmdә qladiator rolunu belә
oynamışdı. Hәr halda, o, bundan yaxşısına layiq idi. Qәdimi
mebellәrlә vә sәnәt әsәrlәrilә maraqlanırdı. Rokruanın vә Karmenin
dediyinә görә, onun әla zövqü vardı.
– Qita, demәli, Parisdә әylәnmәyi yadırğadıqları doğrudur?
Qita gәlib, hamar daş pillәnin üstündә Mayoyla yanaşı oturdu.
– Hә, dostum, – Rokrua köks ötürdü. – Bunu Jip dә tәsdiqlәyәr…
Hәminki Paris deyil…
O, qoyun cibindәn karandaş çıxarıb, qәzetin kәnarlarında
nәsә yazmağa başladı. Bәlkә dә, krossvord yazırdı.
– Elә isә, mәn heç nәyә tәәssüflәnmirәm, – Mayo dedi. –
Yaxşı ki, Romaya köçmüşәm.
– Min dәfә haqlısan.
– Bilirsәn, Parisdә mәnә elә gәlir ki, kabusam, – Mayo dedi.
O, kabuslar sayağı әllәrini yana açıb, fәryad qopardı. İndi
oturub bu sәtirlәri yazarkәn, mәnә elә gәlir ki, o axşam onların
Karmeni gözlәmәyinin özü qarabasma kimi bir şeydi – sanki
onlar heç vaxt gәlib çıxmayacaq birisini gözlәyirdilәr, yaxud
әldәn çıxmış keçmişin xatirәsini ritualla yad edirdilәr.
Saat yeddi radәlәrindә eşikağası aperitiv gәtirirdi. Daha şirәlәr
olmurdu. Yalnız spirtli içkilәr. Bu vaxtlarda Xeyuordlar gәlirdilәr.
Onlar “Lüsyen dövrü”nü görmәmişdilәr. Otuz yaşlarındaydılar.
Gözәl cütlük idi: oğlan Lorens Olivyeyә oxşayırdı, sadәcә bir az
enlikürәk idi, qız isә xurmayı saçlı, yaşıl gözlü, yaraşıqlı bir
xanımdı. Onlar Bulon meşәliyinin yaxınlığında, Roden küçәsindә
kiçik bir mәnzildә qalırdılar. Bildiyim qәdәr, Filipp Xeyuord
hansısa “Paris qarajları”nın sahibi idi, Martina Xeyuord isә lap
gәnc yaşlarında “Kapitan” lәqәbli ingilis modelyerinin yanında
maneken işlәyibmiş. Ancaq burada nәsә bir uyuşmazlıq vardı.
Belә ki, bir dәfә Martina bizi qonaq çağırmışdı, oturub onun
filmlәrdә çәkilmirdi: idmançı aşiqlәrin obrazlarını yaratmaqdan
bezmişdi. O, Romada çәkilәn filmdә qladiator rolunu belә
oynamışdı. Hәr halda, o, bundan yaxşısına layiq idi. Qәdimi
mebellәrlә vә sәnәt әsәrlәrilә maraqlanırdı. Rokruanın vә Karmenin
dediyinә görә, onun әla zövqü vardı.
– Qita, demәli, Parisdә әylәnmәyi yadırğadıqları doğrudur?
Qita gәlib, hamar daş pillәnin üstündә Mayoyla yanaşı oturdu.
– Hә, dostum, – Rokrua köks ötürdü. – Bunu Jip dә tәsdiqlәyәr…
Hәminki Paris deyil…
O, qoyun cibindәn karandaş çıxarıb, qәzetin kәnarlarında
nәsә yazmağa başladı. Bәlkә dә, krossvord yazırdı.
– Elә isә, mәn heç nәyә tәәssüflәnmirәm, – Mayo dedi. –
Yaxşı ki, Romaya köçmüşәm.
– Min dәfә haqlısan.
– Bilirsәn, Parisdә mәnә elә gәlir ki, kabusam, – Mayo dedi.
O, kabuslar sayağı әllәrini yana açıb, fәryad qopardı. İndi
oturub bu sәtirlәri yazarkәn, mәnә elә gәlir ki, o axşam onların
Karmeni gözlәmәyinin özü qarabasma kimi bir şeydi – sanki
onlar heç vaxt gәlib çıxmayacaq birisini gözlәyirdilәr, yaxud
әldәn çıxmış keçmişin xatirәsini ritualla yad edirdilәr.
Saat yeddi radәlәrindә eşikağası aperitiv gәtirirdi. Daha şirәlәr
olmurdu. Yalnız spirtli içkilәr. Bu vaxtlarda Xeyuordlar gәlirdilәr.
Onlar “Lüsyen dövrü”nü görmәmişdilәr. Otuz yaşlarındaydılar.
Gözәl cütlük idi: oğlan Lorens Olivyeyә oxşayırdı, sadәcә bir az
enlikürәk idi, qız isә xurmayı saçlı, yaşıl gözlü, yaraşıqlı bir
xanımdı. Onlar Bulon meşәliyinin yaxınlığında, Roden küçәsindә
kiçik bir mәnzildә qalırdılar. Bildiyim qәdәr, Filipp Xeyuord
hansısa “Paris qarajları”nın sahibi idi, Martina Xeyuord isә lap
gәnc yaşlarında “Kapitan” lәqәbli ingilis modelyerinin yanında
maneken işlәyibmiş. Ancaq burada nәsә bir uyuşmazlıq vardı.
Belә ki, bir dәfә Martina bizi qonaq çağırmışdı, oturub onun
