Page 413 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 413
Èòèðèëìèø äöíéà 413
Çәmәnliyin әtrafını dağ lalәlәri sarmışdı. Barının önündәki yaşıl
kolluqlardan yay vә uşaqlıq әtri gәlirdi. Mayo ovcuna xırda daş-
lar yığıb, Karmenin yataq otağının qapalı pәncәrәlәrinә atır, uca-
dan onu sәslәyirdi. Ancaq bundan bir şey çıxmadığını görüncә,
otluğa uzanır, әllәrini başının altında çarpazlayırdı.
– İşә bax, o әvvәllәr sәhәr saat yeddidә oyanardı…
Hansı “vaxtlar”da? Lüsyenin dövründәmi? Rokrua gödәkcәsinin
cibindәn “Kot-Defose” çıxarır, qәzeti açıb, oxumağa başlayırdı.
Qita qonaq otağında qalar, oturub sakitcә siqaret çәkәrdi.
– Daniel… sәnin fikrini bilmәk istәyirәm, – Rokrua Jorj Ma-
yodan soruşardı.
Bizә elә gәlәrdi ki, söhbәt çox ciddi mәsәlәlәrdәn gedir, o
kiminsә taleyini dәyişә bilәcәk bir mәslәhәt almaq istәyir.
– Daniel, mәgәr Parisdә әvvәlki vaxtlarda olduğu kimi әylәnә
bilirlәr?
O, belәcә arxası üstә uzanılı halda, ot saplağı çeynәyә-çeynәyә,
buludların bitib-tükәnmәyәn yürüşünü izlәyirdi.
– Yox, – Rokrua gözünü “Kot-Defose”dәn ayırmadan, özü
cavab verәrdi. – Parisdә әylәnmәyi yadırğayıblar.
– Mәn elә dә bilirdim.
Onlar bununla nә demәk istәyirdilәr, başa düşmürdüm. Barının
o üzündә meh şabalıd ağaclarının çәtirinә, Alma meydanındakı
evlәrin yuxarı mәrtәbәlәrinә vә Senanın digәr sahilindәki Eyfel
qüllәsinә sığal çәkirdi. O vaxtlar Parisin nәbzi ilә mәnim ürәyimin
ritmi eyni idi. Özümü xoşbәxt hiss etmәyim üçün bu şәhәrin
küçәlәrini tәk-tәnha dolaşmağım kifayәt edirdi.
Sonra Mayo qonaq otağında narıncı kәtan pәrdәlәri endirirdi.
Mayo boylu-buxunlu idi, onun alnının, burnunun, qaşlarının gö-
rünüşündә, elәcә dә, etinasız, saymazyana әdalarında qәdim ro-
malılara xas nәlәrsә vardı. Nә qocalıq әlamәtlәri, nә üzündә
әmәlә gәlmiş qırışlar onun vecinә deyildi. Artıq on il idi ki,
Çәmәnliyin әtrafını dağ lalәlәri sarmışdı. Barının önündәki yaşıl
kolluqlardan yay vә uşaqlıq әtri gәlirdi. Mayo ovcuna xırda daş-
lar yığıb, Karmenin yataq otağının qapalı pәncәrәlәrinә atır, uca-
dan onu sәslәyirdi. Ancaq bundan bir şey çıxmadığını görüncә,
otluğa uzanır, әllәrini başının altında çarpazlayırdı.
– İşә bax, o әvvәllәr sәhәr saat yeddidә oyanardı…
Hansı “vaxtlar”da? Lüsyenin dövründәmi? Rokrua gödәkcәsinin
cibindәn “Kot-Defose” çıxarır, qәzeti açıb, oxumağa başlayırdı.
Qita qonaq otağında qalar, oturub sakitcә siqaret çәkәrdi.
– Daniel… sәnin fikrini bilmәk istәyirәm, – Rokrua Jorj Ma-
yodan soruşardı.
Bizә elә gәlәrdi ki, söhbәt çox ciddi mәsәlәlәrdәn gedir, o
kiminsә taleyini dәyişә bilәcәk bir mәslәhәt almaq istәyir.
– Daniel, mәgәr Parisdә әvvәlki vaxtlarda olduğu kimi әylәnә
bilirlәr?
O, belәcә arxası üstә uzanılı halda, ot saplağı çeynәyә-çeynәyә,
buludların bitib-tükәnmәyәn yürüşünü izlәyirdi.
– Yox, – Rokrua gözünü “Kot-Defose”dәn ayırmadan, özü
cavab verәrdi. – Parisdә әylәnmәyi yadırğayıblar.
– Mәn elә dә bilirdim.
Onlar bununla nә demәk istәyirdilәr, başa düşmürdüm. Barının
o üzündә meh şabalıd ağaclarının çәtirinә, Alma meydanındakı
evlәrin yuxarı mәrtәbәlәrinә vә Senanın digәr sahilindәki Eyfel
qüllәsinә sığal çәkirdi. O vaxtlar Parisin nәbzi ilә mәnim ürәyimin
ritmi eyni idi. Özümü xoşbәxt hiss etmәyim üçün bu şәhәrin
küçәlәrini tәk-tәnha dolaşmağım kifayәt edirdi.
Sonra Mayo qonaq otağında narıncı kәtan pәrdәlәri endirirdi.
Mayo boylu-buxunlu idi, onun alnının, burnunun, qaşlarının gö-
rünüşündә, elәcә dә, etinasız, saymazyana әdalarında qәdim ro-
malılara xas nәlәrsә vardı. Nә qocalıq әlamәtlәri, nә üzündә
әmәlә gәlmiş qırışlar onun vecinә deyildi. Artıq on il idi ki,
