Page 408 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 408
Ïàòðèê Ìîäèàíî
melodiya mәnә tanış gәlir – Jorj Mayo narkomaniyadan müalicә
aldığı vaxtlarda vә kefi olmayanda bu italyan mahnısına qulaq
asmaqdan doymazdı. Amma… bәlkә, bu musiqi sadәcә mәnim
beynimdә sәslәnir?
Viktor Hüqo meydanını dolanıb keçirәm. Köynәyimin qoluyla
alnımın tәrini silirәm. Monte küçәsi. La- Pomp, 89. Hә, Farmer
burada yaşayırmış… Evin fasadını diqqәtlә gözdәn keçirirәm. Gö-
rәsәn, onun mәnzili hansıymış? Bәlkә dә, yuxarı mәrtәbәdәki
mәnzildir. Karmeni burada gözlәyirmiş. Telefon Puankare 15-29.
Tezliklә artıq mövcud olmayan bu nömrәni yığıb, dәstәyi bәrk-
bәrk qulağıma sıxacağam. Hәlәlik isә, yenidәn Viktor Hüqo mey-
danına qayıdıram, sarılı-göylü avtobusların dayandığı, çiyinlәrindәn
fotoaparat asılmış yaponların qaynaşdığı yerә. Yaponlar bir yerә
toplaşıb, bir neçә dәqiqәliyә tәntәnәli şәkildә susurlar. Onlardan
biri bütün meydanı keçib, ölәnlәrin abidәsi önünә әklil qoysa, necә
olar görәsәn? Bәs, mәn meydanın o tәrәfindәki Raymon Puankare
küçәsi ilә getsәm necә? Yolun sağ tәrәfi ilә hәrәkәt etmәli, 3 №-li
evin qarşısına gәlmәliyәm. Bu, “Malakof” hotelidir. Hә, mәn bunu
etmәliyәm. Axı iyirmi il bundan әvvәl, Fuke qәtlә yetirildikdәn
sonra mәhz “Malakof” hotelindә gecәlәmişdim.
Yaponlar “Skossa” kafesindә stol arxasına keçirlәr. Onların
danışıqlarını, fontanın şırıltısını eşidirәm. Plaşsız Farmerin isti
iyun yağışı altında tinә döndüyünü tәsәvvürümә gәtirmәk istәyirәm.
Bir dә on doqquz yaşlı Karmeni. Komendant saatı qurtaran kimi
o, metrodan çıxıb, Farmerin yanına tәlәsir. Evlәrin fasadı, sәkilәr,
fontan – hәr şey әvvәlki kimi qalmışdı, o vaxtlar da yay ayları
bәzәn indiki kimi isti olurdu. Öz-özümdәn tәkrar-tәkrar soruşsam
da, cavab verә bilmirәm ki, izimizin-tozumuzun belә silindiyi bu
maraqsız şәhәrә niyә gәlmişәm?
O vaxtlar Rokruanın “Lüsyen Blen dövrü” adlandırdığı
zamandan çox az şeylәr qalıb. Onun tez-tez işlәtdiyi ifadә: “Bu,
melodiya mәnә tanış gәlir – Jorj Mayo narkomaniyadan müalicә
aldığı vaxtlarda vә kefi olmayanda bu italyan mahnısına qulaq
asmaqdan doymazdı. Amma… bәlkә, bu musiqi sadәcә mәnim
beynimdә sәslәnir?
Viktor Hüqo meydanını dolanıb keçirәm. Köynәyimin qoluyla
alnımın tәrini silirәm. Monte küçәsi. La- Pomp, 89. Hә, Farmer
burada yaşayırmış… Evin fasadını diqqәtlә gözdәn keçirirәm. Gö-
rәsәn, onun mәnzili hansıymış? Bәlkә dә, yuxarı mәrtәbәdәki
mәnzildir. Karmeni burada gözlәyirmiş. Telefon Puankare 15-29.
Tezliklә artıq mövcud olmayan bu nömrәni yığıb, dәstәyi bәrk-
bәrk qulağıma sıxacağam. Hәlәlik isә, yenidәn Viktor Hüqo mey-
danına qayıdıram, sarılı-göylü avtobusların dayandığı, çiyinlәrindәn
fotoaparat asılmış yaponların qaynaşdığı yerә. Yaponlar bir yerә
toplaşıb, bir neçә dәqiqәliyә tәntәnәli şәkildә susurlar. Onlardan
biri bütün meydanı keçib, ölәnlәrin abidәsi önünә әklil qoysa, necә
olar görәsәn? Bәs, mәn meydanın o tәrәfindәki Raymon Puankare
küçәsi ilә getsәm necә? Yolun sağ tәrәfi ilә hәrәkәt etmәli, 3 №-li
evin qarşısına gәlmәliyәm. Bu, “Malakof” hotelidir. Hә, mәn bunu
etmәliyәm. Axı iyirmi il bundan әvvәl, Fuke qәtlә yetirildikdәn
sonra mәhz “Malakof” hotelindә gecәlәmişdim.
Yaponlar “Skossa” kafesindә stol arxasına keçirlәr. Onların
danışıqlarını, fontanın şırıltısını eşidirәm. Plaşsız Farmerin isti
iyun yağışı altında tinә döndüyünü tәsәvvürümә gәtirmәk istәyirәm.
Bir dә on doqquz yaşlı Karmeni. Komendant saatı qurtaran kimi
o, metrodan çıxıb, Farmerin yanına tәlәsir. Evlәrin fasadı, sәkilәr,
fontan – hәr şey әvvәlki kimi qalmışdı, o vaxtlar da yay ayları
bәzәn indiki kimi isti olurdu. Öz-özümdәn tәkrar-tәkrar soruşsam
da, cavab verә bilmirәm ki, izimizin-tozumuzun belә silindiyi bu
maraqsız şәhәrә niyә gәlmişәm?
O vaxtlar Rokruanın “Lüsyen Blen dövrü” adlandırdığı
zamandan çox az şeylәr qalıb. Onun tez-tez işlәtdiyi ifadә: “Bu,
