Page 399 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 399
Èòèðèëìèø äöíéà 399
gödәkcә, qara şalvar vә ağ әlcәklәr geymişdi – kapitana şam
yemәyi vermәyә hazırlaşan dәniz kompaniyası stüardına bәnzәyirdi.
– Madam hәlә yatır.
Deyәsәn, mәnim gәlişimә sevinmişdi. Yәqin, qorxurmuş ki,
daha qayıtmayacağam.
– Qonaq otağında gözlәsәniz yaxşıdır.
Yenә dә çiynimdәn yapışıb, mәni giriş qapısından
uzaqlaşdırmağa başladı.
– Buraya… buraya… İndi isә buraya…
Mәnimlә elә danışırdı ki, elә bil, çapar inadkar, tәrs daylağı
yola gәtirmәyә çalışır. Hәminki dәhlizlә qonaq otağına gәldik vә
o, yenә dә mәnә hәmin divanı göstәrdi. Yenә dә divanın sağ
tәrәfinә oturdum. Bundan belә mәnim hәyatım yuxuya çevrilәcәk,
bu yuxuda mәn elә hey madamın yuxudan oyanacağı vaxtı
gözlәyәcәyәm. Günlәrlә küçәlәri dolaşacağam, sonra tәkrar-
tәkrar hәmin qonaq otağına qayıdıb, çapar sifәtli eşikağasının
eyni sözlәrini eşidәcәyәm: “Madam yatır”.
O, dizimin üstünә qoyduğum jurnalı görüb, dedi:
– Deyәsәn, oxumağa nәsә tapmısınız.
Onun bu dәrәcәdә diqqәtli olması mәni qıcıqlandırmağa
başlamışdı.
– Bir söz soruşum, – dedim. – Nәdir, madam yuxuyla müalicә
kursu keçir?
O, karıxmış halda bir neçә saniyә susdu, sonra buz kimi
soyuq baxışlarla mәni başdan-ayağa süzdü.
– Yox… Madam çox az yatır, odur ki, bәzәn gücünü bәrpa
etmәk lazım gәlir. Əgәr yatdısa, bütün günü yata bilәr.
– Fasilәsiz on iki saat yatır, hә?
O, deyәsәn, bu sözlәrimi növbәti dikbaşlıq kimi qәbul elәdi.
Dәhlizin qapısı onun arxasınca çırpıldı vә mәn yenә dә tәk
qaldım. Aldığım jurnalı vәrәqlәmәyә başladım. Bütün bu mәqalәlәr
gödәkcә, qara şalvar vә ağ әlcәklәr geymişdi – kapitana şam
yemәyi vermәyә hazırlaşan dәniz kompaniyası stüardına bәnzәyirdi.
– Madam hәlә yatır.
Deyәsәn, mәnim gәlişimә sevinmişdi. Yәqin, qorxurmuş ki,
daha qayıtmayacağam.
– Qonaq otağında gözlәsәniz yaxşıdır.
Yenә dә çiynimdәn yapışıb, mәni giriş qapısından
uzaqlaşdırmağa başladı.
– Buraya… buraya… İndi isә buraya…
Mәnimlә elә danışırdı ki, elә bil, çapar inadkar, tәrs daylağı
yola gәtirmәyә çalışır. Hәminki dәhlizlә qonaq otağına gәldik vә
o, yenә dә mәnә hәmin divanı göstәrdi. Yenә dә divanın sağ
tәrәfinә oturdum. Bundan belә mәnim hәyatım yuxuya çevrilәcәk,
bu yuxuda mәn elә hey madamın yuxudan oyanacağı vaxtı
gözlәyәcәyәm. Günlәrlә küçәlәri dolaşacağam, sonra tәkrar-
tәkrar hәmin qonaq otağına qayıdıb, çapar sifәtli eşikağasının
eyni sözlәrini eşidәcәyәm: “Madam yatır”.
O, dizimin üstünә qoyduğum jurnalı görüb, dedi:
– Deyәsәn, oxumağa nәsә tapmısınız.
Onun bu dәrәcәdә diqqәtli olması mәni qıcıqlandırmağa
başlamışdı.
– Bir söz soruşum, – dedim. – Nәdir, madam yuxuyla müalicә
kursu keçir?
O, karıxmış halda bir neçә saniyә susdu, sonra buz kimi
soyuq baxışlarla mәni başdan-ayağa süzdü.
– Yox… Madam çox az yatır, odur ki, bәzәn gücünü bәrpa
etmәk lazım gәlir. Əgәr yatdısa, bütün günü yata bilәr.
– Fasilәsiz on iki saat yatır, hә?
O, deyәsәn, bu sözlәrimi növbәti dikbaşlıq kimi qәbul elәdi.
Dәhlizin qapısı onun arxasınca çırpıldı vә mәn yenә dә tәk
qaldım. Aldığım jurnalı vәrәqlәmәyә başladım. Bütün bu mәqalәlәr