Page 378 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 378
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Madam K.Blenin yaxın dostu, Mayonun da yaxşı tanıdığı Jan
Dekker dә Truayon, 1-bis ünvanındakı “Triumf” hotelindә qalırmış”.
Onlar çәkilişlәri paqodanın girişindәn Rembrandt küçәsinә
keçirmişdilәr: yupiterlәrin işığı Monso parkının barısını işıqlandırırdı.
Barmaqlarımın ucunda onlara yaxınlaşdım. Barıya söykәnmiş
çalsaçlı kişi qışqırırdı:
– Elen!.. Elen!.. Elen!..
Elә bu vaxt parkın dәrinliklәrindәn işığa çıxan bir kölgә
göründü: qızılı epoletlәri olan tünd-mavi plaş geymiş hündürboylu
yapon. O, çalsaçlı kişiyә yaxınlaşdı – indi onları yalnız barının
dәmir şәbәkәsi ayırırdı.
– Elis daha burada yaşamır, – yapon sözlәri uzada-uzada,
xüsusi ifadәylә dedi. – Onu çağırmayın, onsuz da sәs vermәyәcәk…
– Yaramaz!..
Söyüş dәniz külәyindә bayrağın partıltısını xatırlatdı. Lakin
elә bu an rejissor әlini qaldırdı vә hәr şey yenidәn başladı.
Çәkilişlәr arasındakı fasilәdәn istifadә edәrәk, çәkiliş qrupuna
yaxınlaşdım, ancaq mәnә fikir verәn olmadı, sanki mәn dә
onlardan biri idim. Mәndәn bir neçә addım aralıda fikirli-fikirli
dırnağını gәmirәn rejissorla danışmağa ürәk elәmәdim. Qısa
saçlı qarayanız qadın әlindәki kağızları tutuşdurur, karandaşla
qeydlәr aparırdı. Ona yaxınlaşdım.
– Bağışlayın, Tenten Karpantyerini görmәk istәrdim, –
mızıldandım. – Onu harda görә bilәrәm?
– Tenten? Yox… Burda deyil…
– Bәs haradadır?
– Karodan soruşun…
O, әliylә әsmәri, yumrusifәt, bәstәboy kişini göstәrdi. Yupiterlәrin
gur işığında kişinin gözlüyünün bağa qınından düzәldilmiş
sağanağı vә tünd-göy rәngli ayaqqabıları bәrq vururdu. Bәstәboy
Madam K.Blenin yaxın dostu, Mayonun da yaxşı tanıdığı Jan
Dekker dә Truayon, 1-bis ünvanındakı “Triumf” hotelindә qalırmış”.
Onlar çәkilişlәri paqodanın girişindәn Rembrandt küçәsinә
keçirmişdilәr: yupiterlәrin işığı Monso parkının barısını işıqlandırırdı.
Barmaqlarımın ucunda onlara yaxınlaşdım. Barıya söykәnmiş
çalsaçlı kişi qışqırırdı:
– Elen!.. Elen!.. Elen!..
Elә bu vaxt parkın dәrinliklәrindәn işığa çıxan bir kölgә
göründü: qızılı epoletlәri olan tünd-mavi plaş geymiş hündürboylu
yapon. O, çalsaçlı kişiyә yaxınlaşdı – indi onları yalnız barının
dәmir şәbәkәsi ayırırdı.
– Elis daha burada yaşamır, – yapon sözlәri uzada-uzada,
xüsusi ifadәylә dedi. – Onu çağırmayın, onsuz da sәs vermәyәcәk…
– Yaramaz!..
Söyüş dәniz külәyindә bayrağın partıltısını xatırlatdı. Lakin
elә bu an rejissor әlini qaldırdı vә hәr şey yenidәn başladı.
Çәkilişlәr arasındakı fasilәdәn istifadә edәrәk, çәkiliş qrupuna
yaxınlaşdım, ancaq mәnә fikir verәn olmadı, sanki mәn dә
onlardan biri idim. Mәndәn bir neçә addım aralıda fikirli-fikirli
dırnağını gәmirәn rejissorla danışmağa ürәk elәmәdim. Qısa
saçlı qarayanız qadın әlindәki kağızları tutuşdurur, karandaşla
qeydlәr aparırdı. Ona yaxınlaşdım.
– Bağışlayın, Tenten Karpantyerini görmәk istәrdim, –
mızıldandım. – Onu harda görә bilәrәm?
– Tenten? Yox… Burda deyil…
– Bәs haradadır?
– Karodan soruşun…
O, әliylә әsmәri, yumrusifәt, bәstәboy kişini göstәrdi. Yupiterlәrin
gur işığında kişinin gözlüyünün bağa qınından düzәldilmiş
sağanağı vә tünd-göy rәngli ayaqqabıları bәrq vururdu. Bәstәboy