Page 375 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Èòèðèëìèø äöíéà 375

– İstәyirәm.
Maşından çıxdıq, mәn körpünün mәhәccәrinә söykәndim.
Birdәn-birә içimdә böyük bir boşluq hiss etmәyә başladım.
“Lança”nın yeri görünürdü…
Bu körpüdәn açılan mәnzәrәni әvvәllәr dә xoşlayırdım. Sağ
tәrәfdә Trokadero vә Passinin pillәkәnli evlәri görünürdü, onların
arxasındakı kiçik kәnd evlәrini vә yamac boyu uzanan parkları
isә yalnız tәsәvvürümdә canlandıra bilәrdim. Sol tәrәfdә Hәmrәylik
meydanının işıqlarını görürdüm. Senanın sularında qırmızı vә
gümüşü işıqlar sayrışırdı. Buralar o qәdәr dә bürkülü deyildi,
rahat nәfәs almaq olurdu. Yaşıla çalan bürünc mәhәccәrin
üstündәki fәnәrlәrdәn biri yanımda dayanmış Karpantyerinin
üzünә işıq salırdı. Fәnәrin sarı işığında onun sifәti lap şişkin vә
әzgin görünürdü. Karpantyerinin dodaqları bir-birinә sıxılmış,
qaşları çatılmışdı, elә bil indicә hönkürüb ağlayacaqdı. O, susurdu.
Mәnә heç nә izah etmәk lazım deyildi. Özüm hәr şeyi başa
düşürdüm. Bәlli yaş hәddini keçәndәn sonra, yәqin ki, Tentenә
oxşamaq heç dә asan mәsәlә deyil.
Karpantyeri maşını Rivoli küçәsindә saxladı. Onun әlini
sıxdım.
– Biz yenә görüşә bilәrik, – ona dedim.
– İstәrsәnizsә, görüşәk… Çәkilişlәrimiz hәlә iki hәftә davam
edәcәk… Yerimi bilirsiniz…
– Yenә “Lança”nı tәqib edәrik…
Dedim vә o dәqiqә dә son sözlәrimdә ifadә olunmuş yüngül
ironiyaya görә peşman oldum.
– Necә istәrsәniz, – o, quru sәslә dedi. – Mәn onsuz da hәr gecә
Mayonun maşınını tәqib edirәm… Bu, mәnim xoşuma gәlir…
– Hәlәlik.
– Hәlәlik. Mәni çәkiliş meydançasında tapmasanız, Tenten
Karpantyerinin adına mәktub qoya bilәrsiniz.