Page 367 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 367
Èòèðèëìèø äöíéà 367
Bu sözlәri deyәrkәn sakit, soyuqqanlı görünürdü. Hәtta sonda
gülümsündü.
– Bu barәdә kiminlәsә danışmalıydım, Mayonu tanıyan
birisilә…
O, sәsini get-gedә qısırdı, axırda pıçıltıya keçdi. Maşına әylә-
şәndәn sonra yenidәn hәyәcanlandım, tanımadığım istiqamәtdә
yol aldıqdan sonra narahatlığım daha da artmağa başladı. O,
yolda qәribә dönüşlәr edir, işıqforun qırmızı işığına әhәmiyyәt
vermirdi…
Vinyon küçәsinin әvvәlindәki kiçik barda oturub gözlәyirdik.
Karpantyeri pәncәrәyә yaxın yer seçmişdi. O, küçәdә kimisә
güdürdü.
– Bu, gecә saat ikiyә iyirmi dәqiqә işlәmiş, ikinin yarısı arası
olacaq, – o dedi.
Zaldakı divar saatı ikiyә iyirmi üç dәqiqә işlәdiyini göstәrirdi.
– Ağ “lança-flaminiya”nın dayandığını görsәniz…
Bunu deyib, siqaret almaq üçün piştaxtaya sarı getdi. “Flaminiya”
necә olur axı? Heç cür yadıma sala bilmirdim, amma eybi yoxdur
– qaranlıqda ağ rәngi sezmәk çәtin deyil.
O, qayıdıb yenicә yerinә oturmuşdu ki, kafe ilә üzbәüz sәkidә
bir ağ maşın dayandı.
– Bu odur… o… – Karpantyeri nәfәsini tutdu vә mәni çıxışa
doğru çәkdi. Ürәyim tez-tez vurmağa başladı, fikirlәşdim ki,
yәqin biz yolun o üzünә keçәcәyik vә o, “lança”nın sürücüsünü
söhbәtә çәkәcәk. Jorj Mayo ilә doğrudan da üz-üzә gәlsәm,
neylәyәcәyәm? Ancaq Karpantyeri mәni Vinyon küçәsi ilә
Madlen bulvarının kәsişmәsinә, maşınını saxladığı yerә gәtirdi.
Maşının qapısını açdı.
– Əylәşin.
Karpantyeri sükan arxasına keçdi. Onun çәnәsindәn hәlә dә
tәr damcılayırdı.
Bu sözlәri deyәrkәn sakit, soyuqqanlı görünürdü. Hәtta sonda
gülümsündü.
– Bu barәdә kiminlәsә danışmalıydım, Mayonu tanıyan
birisilә…
O, sәsini get-gedә qısırdı, axırda pıçıltıya keçdi. Maşına әylә-
şәndәn sonra yenidәn hәyәcanlandım, tanımadığım istiqamәtdә
yol aldıqdan sonra narahatlığım daha da artmağa başladı. O,
yolda qәribә dönüşlәr edir, işıqforun qırmızı işığına әhәmiyyәt
vermirdi…
Vinyon küçәsinin әvvәlindәki kiçik barda oturub gözlәyirdik.
Karpantyeri pәncәrәyә yaxın yer seçmişdi. O, küçәdә kimisә
güdürdü.
– Bu, gecә saat ikiyә iyirmi dәqiqә işlәmiş, ikinin yarısı arası
olacaq, – o dedi.
Zaldakı divar saatı ikiyә iyirmi üç dәqiqә işlәdiyini göstәrirdi.
– Ağ “lança-flaminiya”nın dayandığını görsәniz…
Bunu deyib, siqaret almaq üçün piştaxtaya sarı getdi. “Flaminiya”
necә olur axı? Heç cür yadıma sala bilmirdim, amma eybi yoxdur
– qaranlıqda ağ rәngi sezmәk çәtin deyil.
O, qayıdıb yenicә yerinә oturmuşdu ki, kafe ilә üzbәüz sәkidә
bir ağ maşın dayandı.
– Bu odur… o… – Karpantyeri nәfәsini tutdu vә mәni çıxışa
doğru çәkdi. Ürәyim tez-tez vurmağa başladı, fikirlәşdim ki,
yәqin biz yolun o üzünә keçәcәyik vә o, “lança”nın sürücüsünü
söhbәtә çәkәcәk. Jorj Mayo ilә doğrudan da üz-üzә gәlsәm,
neylәyәcәyәm? Ancaq Karpantyeri mәni Vinyon küçәsi ilә
Madlen bulvarının kәsişmәsinә, maşınını saxladığı yerә gәtirdi.
Maşının qapısını açdı.
– Əylәşin.
Karpantyeri sükan arxasına keçdi. Onun çәnәsindәn hәlә dә
tәr damcılayırdı.