Page 352 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 352
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Otağa girdim. Ətrafa qәrarsız işıq sәpәn çilçıraqda vur-tut bir
lampa yanırdı. Burada hәr şey әvvәlki kimiydi: söykәnәcәyi mavi
maltonla üzlәnmiş divan, ağ pәrdәlәr, gecә stolu vә stolun üstündәki
lampa. Hәvәsimi boğa bilmәyib, vanna otağının qapısını açdım.
Buranın işığı yanmırdı. Toranlıqda vannanı, üçlaylı güzgünü vә
әlüzyuyanı sezdim. Lәmәdә fırça vә köhnә mexaniki ülgüc gözә
dәyirdi. Onların mәnim olub-olmadığını xatırlamağa çalışdım.
İyirmi il әvvәlki kimi divana uzandım. Paris hәyatımın son
günlәrini bu otaqda keçirmişdim. Hәr şeyi Rokruaya danışdıqdan
sonra o, mәnә bu otaqda qalmağı tәklif etmişdi… Sonra bir dәfә
axşamüstü mәni Sen-Lazar vağzalına ötürdü. Burada mәnә beş
min frank yol xәrci verdi, kitablarımla pul-para qazanmağa
başladıqdan sonra bu pulu ona qaytarmaq fikrindәydim. Bilirdim
ki, pulu götürmәyәcәk. Sonralar bu mәsәlә yavaş-yavaş unudulmağa
başladı, sanki başqa hәyatda olmuşdu… İngiltәrәyә getmәk fikri
dә Rokruanın ağlına gәlmişdi. Perronda vidalaşarkәn mәnә uğur
dilәdi. Qavra kimi ayaq üstә getdim: iyul tәtilinin ilk günü
olduğundan qatarlar ağzına kimi dolu idi.
Gecә stolunun siyirtmәsini çәkdim. Qara gözlük. Mәnimkidir.
Gedәndә burada unutmuşdum. Gözlüyün toz basmış şüşәlәrini
silib gözümә taxdım vә divardan asılmış güzgüyә yaxınlaşdım.
Bu qara gözlükdә iyirmi il әvvәlki özümә baxmaq istәyirdim.
Şәr qarışanda rotonda-kabinetin qapı-pәncәrәsini taybatay
açdım. Qarşı tәrәfdәki paqoda qaranlıqda işım-işım işıldayırdı.
Leysan yağışı havanı sәrinlәtmişdi. Divanda uzanıb dosyeni
vәrәqlәmәyә başladım. Mәsәlәdәn yavaş-yavaş hali olmaq
istәyirdim. Axı hәyatımın bir hissәsi papiros kağızından olan bu
sәhifәlәrdә әks olunmuşdu. Haçansa görüşdüyüm adamların,
şahidi olduğum hadisәlәrin (o hadisәlәrin ki, tәfәrrüatlarını hәlә
dә bilmirәm) qәrәzsiz, olduğu kimi qәlәmә alınmasına öyrәşmәli
idim…
Otağa girdim. Ətrafa qәrarsız işıq sәpәn çilçıraqda vur-tut bir
lampa yanırdı. Burada hәr şey әvvәlki kimiydi: söykәnәcәyi mavi
maltonla üzlәnmiş divan, ağ pәrdәlәr, gecә stolu vә stolun üstündәki
lampa. Hәvәsimi boğa bilmәyib, vanna otağının qapısını açdım.
Buranın işığı yanmırdı. Toranlıqda vannanı, üçlaylı güzgünü vә
әlüzyuyanı sezdim. Lәmәdә fırça vә köhnә mexaniki ülgüc gözә
dәyirdi. Onların mәnim olub-olmadığını xatırlamağa çalışdım.
İyirmi il әvvәlki kimi divana uzandım. Paris hәyatımın son
günlәrini bu otaqda keçirmişdim. Hәr şeyi Rokruaya danışdıqdan
sonra o, mәnә bu otaqda qalmağı tәklif etmişdi… Sonra bir dәfә
axşamüstü mәni Sen-Lazar vağzalına ötürdü. Burada mәnә beş
min frank yol xәrci verdi, kitablarımla pul-para qazanmağa
başladıqdan sonra bu pulu ona qaytarmaq fikrindәydim. Bilirdim
ki, pulu götürmәyәcәk. Sonralar bu mәsәlә yavaş-yavaş unudulmağa
başladı, sanki başqa hәyatda olmuşdu… İngiltәrәyә getmәk fikri
dә Rokruanın ağlına gәlmişdi. Perronda vidalaşarkәn mәnә uğur
dilәdi. Qavra kimi ayaq üstә getdim: iyul tәtilinin ilk günü
olduğundan qatarlar ağzına kimi dolu idi.
Gecә stolunun siyirtmәsini çәkdim. Qara gözlük. Mәnimkidir.
Gedәndә burada unutmuşdum. Gözlüyün toz basmış şüşәlәrini
silib gözümә taxdım vә divardan asılmış güzgüyә yaxınlaşdım.
Bu qara gözlükdә iyirmi il әvvәlki özümә baxmaq istәyirdim.
Şәr qarışanda rotonda-kabinetin qapı-pәncәrәsini taybatay
açdım. Qarşı tәrәfdәki paqoda qaranlıqda işım-işım işıldayırdı.
Leysan yağışı havanı sәrinlәtmişdi. Divanda uzanıb dosyeni
vәrәqlәmәyә başladım. Mәsәlәdәn yavaş-yavaş hali olmaq
istәyirdim. Axı hәyatımın bir hissәsi papiros kağızından olan bu
sәhifәlәrdә әks olunmuşdu. Haçansa görüşdüyüm adamların,
şahidi olduğum hadisәlәrin (o hadisәlәrin ki, tәfәrrüatlarını hәlә
dә bilmirәm) qәrәzsiz, olduğu kimi qәlәmә alınmasına öyrәşmәli
idim…
