Page 351 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 351
Èòèðèëìèø äöíéà 351
üçün әn neytral zonanı, necә deyәrlәr, sәrbәst әrazini, bir növ
beynәlxalq konsessiyanı seçmişәm. Belә ki, burada fransızca
danışıqlar mәni tәqib etmәyәcәkdi, sadәcә çoxlu turistlәrdәn biri
olacaqdım. Odur ki, avtobusların yaratdığı mәnzәrәyә vә әtriyyat
mağazalarının vitrinlәrinә vurulmuş “Duty free shop” (“rüsumsuz
ticarәt” – ing.) elanlarına, bu elanların önündә toplaşan bәzәkli
köynәklәr geymiş yaponlara baxıb, sakitlәşirdim – hә, mәn xarici
ölkәdәyәm. Kursel küçәsindәki mәnzilә yaxınlaşdıqca Paris yenә
dә yavaş-yavaş mәnim şәhәrimә çevrilirdi.
Açarı qapıya salıb burdum. Qapı arxamca örtüldü vә istidәn
qovrulan küçәnin havasıyla kandarın sәrin toranlığı arasındakı
kontrast, elәcә dә, Rokruanın mәnzilindәn әskik olmayan dәri
qoxusu mәni yenidәn keçmişә qaytardı. Bu, bir növ qәfildәn
quyuya vә ya “hava çuxuru”na düşmәyә bәnzәyirdi. Əlhavasına,
qolumu qabağa uzadıb, irәlilәyәrәk qapıya toxundum. Günәş işığı
rotonda formasında olan böyük kabinetin pәrdәlәri arasından
içәriyә sızırdı. Lampanı yandırdım. Qita öz yataq otağının vә
Rokruanın arxivinin saxlandığı otağın işığını söndürmәyi unutmuşdu.
Bir anlığa tәrәddüd etdim – pәrdәlәri qaldırım, pәncәrә
laylarını açım, yoxsa yox? Arxiv otağında Rokruanın “gizli
mexanizm”inin hәlә dә işlәyib-işlәmәdiyini yoxlamaq istәdim.
Düymәnin yerini bilirdim. Sol divarın aşağısında, elektrik açarının
yanındaydı. Düymәni basdım. Üzәrindә kitab rәflәri olan panel
yavaş-yavaş kәnara doğru hәrәkәt etdi vә mәn önümdә açılmış
qapı yerinә addımladım. Qaranlıqda әlimlә yoxlayıb, elektrik
açarını tapdım – tavandakı abajursuz lampa işıqlandı. Ağ-qara
plitәlәrlә döşәnmiş pillәkәn meydançasında heç nә dәyişmәmişdi
– hәminki boz divarlar, pillәlәrin olduğu yerdә döyülmüş dәmirdәn
mәhәccәr. Pillәkәn birinci mәrtәbәyә aparırdı. Görünür, bura
әvvәllәr pәncәrәlәri vә qapısı Monso küçәsinә açılan mağazaymış.
Rokrua buranın çıxışını dәmir şәbәkәylә bağlatmışdı. O şәbәkә
hәlә iyirmi il әvvәl pas bağlamışdı.
üçün әn neytral zonanı, necә deyәrlәr, sәrbәst әrazini, bir növ
beynәlxalq konsessiyanı seçmişәm. Belә ki, burada fransızca
danışıqlar mәni tәqib etmәyәcәkdi, sadәcә çoxlu turistlәrdәn biri
olacaqdım. Odur ki, avtobusların yaratdığı mәnzәrәyә vә әtriyyat
mağazalarının vitrinlәrinә vurulmuş “Duty free shop” (“rüsumsuz
ticarәt” – ing.) elanlarına, bu elanların önündә toplaşan bәzәkli
köynәklәr geymiş yaponlara baxıb, sakitlәşirdim – hә, mәn xarici
ölkәdәyәm. Kursel küçәsindәki mәnzilә yaxınlaşdıqca Paris yenә
dә yavaş-yavaş mәnim şәhәrimә çevrilirdi.
Açarı qapıya salıb burdum. Qapı arxamca örtüldü vә istidәn
qovrulan küçәnin havasıyla kandarın sәrin toranlığı arasındakı
kontrast, elәcә dә, Rokruanın mәnzilindәn әskik olmayan dәri
qoxusu mәni yenidәn keçmişә qaytardı. Bu, bir növ qәfildәn
quyuya vә ya “hava çuxuru”na düşmәyә bәnzәyirdi. Əlhavasına,
qolumu qabağa uzadıb, irәlilәyәrәk qapıya toxundum. Günәş işığı
rotonda formasında olan böyük kabinetin pәrdәlәri arasından
içәriyә sızırdı. Lampanı yandırdım. Qita öz yataq otağının vә
Rokruanın arxivinin saxlandığı otağın işığını söndürmәyi unutmuşdu.
Bir anlığa tәrәddüd etdim – pәrdәlәri qaldırım, pәncәrә
laylarını açım, yoxsa yox? Arxiv otağında Rokruanın “gizli
mexanizm”inin hәlә dә işlәyib-işlәmәdiyini yoxlamaq istәdim.
Düymәnin yerini bilirdim. Sol divarın aşağısında, elektrik açarının
yanındaydı. Düymәni basdım. Üzәrindә kitab rәflәri olan panel
yavaş-yavaş kәnara doğru hәrәkәt etdi vә mәn önümdә açılmış
qapı yerinә addımladım. Qaranlıqda әlimlә yoxlayıb, elektrik
açarını tapdım – tavandakı abajursuz lampa işıqlandı. Ağ-qara
plitәlәrlә döşәnmiş pillәkәn meydançasında heç nә dәyişmәmişdi
– hәminki boz divarlar, pillәlәrin olduğu yerdә döyülmüş dәmirdәn
mәhәccәr. Pillәkәn birinci mәrtәbәyә aparırdı. Görünür, bura
әvvәllәr pәncәrәlәri vә qapısı Monso küçәsinә açılan mağazaymış.
Rokrua buranın çıxışını dәmir şәbәkәylә bağlatmışdı. O şәbәkә
hәlә iyirmi il әvvәl pas bağlamışdı.
