Page 345 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Èòèðèëìèø äöíéà 345

küçәsinә açılan şüşәli qapısının arasında. Buradan çinli paqodasını
seyr etmәk olardı…

– Bәzәn sizdәn danışırdıq… O, sizin kitablarınızı oxuyur-
du… Sizinlә görüşmәk istәyirdi, amma deyirdi ki, artıq öz hәya-
tınız var, narahat etmәk yaxşı deyil… İcazәnizlә…

O, stәkanımı portağal şirәsilә doldurdu. Lampanın işığında
sifәti şüp-şümal görünürdü – ona otuz yaşdan artıq vermәk
olmazdı. Pәrdәlәrin arasından süzülәn gün işığı xalatının әtәyindә
işıq lәkәsi әmәlә gәtirmişdi.

– O, sizә bәzi kağızlar vermәk istәyirdi, deyirdi ki, bunlar sizi
maraqlandıra bilәr…

Bildiyim qәdәr, o, Rokruanın әsl katibәsi deyildi, buna bax-
mayaraq, onu bütün işlәrindәn agah edir, hәtta ona mәxfi tapşırıqlar
verirdi. Belә görünürdü ki, ona sözsüz-sovsuz etibar edir. Tez-tez
Rokruanın telefonda tәnbәl sәslә belә dediyini eşidirdim: “Jiplә
danışın… Bunu Jiplә müzakirә edin… Bununla Jip mәşğul ola-
caq… “Jip” – Rokrua onu nәvazişlә belә adlandırırdı.

– Hәlә ki, unutmamışam, gedәk…
Qita ayağa durub, qoluma girdi. Ayaqyalın boz xalçanın
üstüylә yeriyәn Qitaya baxıb, gördüm ki, o, әl vә ayaq dırnaqlarına
tünd-qırmızı lak çәkib vә bu rәng onun ağ mәxmәr xәlәti, sarışın
saçları vә açıq rәngli gözlәrilә kontrast yaradır. O, qapını itәlәyib
açdı vә biz eynәn qonaq otağı kimi solğun-yaşıl rәnglәrlә işlәnmiş
yataq otağına girdik. Buradakı yataq yığışdırılmamışdı.
– Sәliqәsizliyә görә bağışlayın, burada tәk yaşayıram…
Çarpayının yuxarısında divardan Rokruanın şәkli asılmışdı.
Tanış şәkil idi, bir vaxtlar Rokrua bu şәkildәn mәnә dә bağışlamışdı.
Bu şәkildә yalnız bәdәninin yuxarı hissәsi idi: tökmә profil, hәr
tәrәfdәn yaxşı görünәn çәnә, sağ әlilә stulun söykәnәcәyindәn
tutub, – burada o, vәkildәn çox kino aktyoruna oxşayırdı. Bu
şәkli mәnә verәrkәn, Rokrua demişdi ki, bu cür portretlәr onun