Page 340 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 340
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Kursel küçәsi, 45. Ancaq onun soyadına bir başqası da әlavә
olunmuşdu – Vatye: de Rokrua-Vatye, 227 – 34 – 11. Rokruanın
hәyatında Qita Vatye hansı rolu oynayırdı – katib, ortaq, yoxsa
onlar daha sıx tellәrlә bağlıydılar – bunu heç vaxt dәqiqliyi ilә
öyrәnә bilmәmişdim. Bәlkә, Vatye onun arvadıdır? Rokruadan
nә desәn gözlәmәk olardı.
Əlim әsә-әsә telefon nömrәsini yığdım. Dәstәkdәn kәsik-kә-
sik sәslәr eşidilmәyә başladı, nәhayәt, bir neçә dәqiqәdәn sonra
dәstәyi götürdülәr.
– Alo!.. Xahiş edirәm… Qita Vatyeni olar? – Deyә mızıldandım.
– Eşidirәm sizi.
Onun xırıltılı sәsini o dәqiqә tanıdım. Sinәmi havayla doldur-
dum.
– Danışan Jan Dekkerdir… Yәqin, mәni unutmusunuz?
Gerçәk adımı çoxdandır çәkmirdim deyә, mәnә elә gәldi ki,
özümә yad bir ad götürmüşәm.
– Jan Dekker?.. Embrouz Qayz demәk istәyirsiniz?
Onun sәsindә tәәccüb vә yüngül istehza ifadә olunmuşdu.
– Hә… Embrouz Qayz…
– Parisdәsiniz?
– Hә… Sizi görmәk istәrdim…
Sükut.
– Mәni? Çox dәyişilmişәm ha, bilәsәn…
– Ola bilmәz…
– Sizin kitablarınızı oxumuşam… De Rokruanın da çox
xoşuna gәlirdi…
Vatye onu hәmişә belә adlandırırdı: “De Rokrua”.
– Bir dәfә, lap çoxdan mәnә mәktub yazmışdı, – dedim.
– Bilirәm. – Yenә dә sükut. – Siz doğrudanmı mәni görmәk
istәyirsiniz?
– Doğrudan.
Kursel küçәsi, 45. Ancaq onun soyadına bir başqası da әlavә
olunmuşdu – Vatye: de Rokrua-Vatye, 227 – 34 – 11. Rokruanın
hәyatında Qita Vatye hansı rolu oynayırdı – katib, ortaq, yoxsa
onlar daha sıx tellәrlә bağlıydılar – bunu heç vaxt dәqiqliyi ilә
öyrәnә bilmәmişdim. Bәlkә, Vatye onun arvadıdır? Rokruadan
nә desәn gözlәmәk olardı.
Əlim әsә-әsә telefon nömrәsini yığdım. Dәstәkdәn kәsik-kә-
sik sәslәr eşidilmәyә başladı, nәhayәt, bir neçә dәqiqәdәn sonra
dәstәyi götürdülәr.
– Alo!.. Xahiş edirәm… Qita Vatyeni olar? – Deyә mızıldandım.
– Eşidirәm sizi.
Onun xırıltılı sәsini o dәqiqә tanıdım. Sinәmi havayla doldur-
dum.
– Danışan Jan Dekkerdir… Yәqin, mәni unutmusunuz?
Gerçәk adımı çoxdandır çәkmirdim deyә, mәnә elә gәldi ki,
özümә yad bir ad götürmüşәm.
– Jan Dekker?.. Embrouz Qayz demәk istәyirsiniz?
Onun sәsindә tәәccüb vә yüngül istehza ifadә olunmuşdu.
– Hә… Embrouz Qayz…
– Parisdәsiniz?
– Hә… Sizi görmәk istәrdim…
Sükut.
– Mәni? Çox dәyişilmişәm ha, bilәsәn…
– Ola bilmәz…
– Sizin kitablarınızı oxumuşam… De Rokruanın da çox
xoşuna gәlirdi…
Vatye onu hәmişә belә adlandırırdı: “De Rokrua”.
– Bir dәfә, lap çoxdan mәnә mәktub yazmışdı, – dedim.
– Bilirәm. – Yenә dә sükut. – Siz doğrudanmı mәni görmәk
istәyirsiniz?
– Doğrudan.