Page 336 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 336
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Qapıların necә açılıb-örtüldüyünü eşidirdim; küçәdә laqqırtı
vurur, deyib-gülürdülәr, tağların altında ayaq sәslәri әks-sәda
verirdi. Stolun üstündәki dәftәr ağ lәkә kimi görünürdü – yәqin
ki, indi götürüb onu vәrәqlәyәcәm. Kabusların siyahısı. Nә
bilmәk olar axı? Bәlkә dә onlardan hansısa biri bu bürküdәn
boğulan şәhәrin küçәlәrini dolaşmaqdadır.
Qapıçının mәnә sırıdığı qırmızı kart gecә stolumun üstündә
idi. Kartın üzәrindә qara şriftlә yazılmış “Xeyuord” adı mәnә
nәyisә xatırladırdı. Dәqiq. Xeyuord...
Dәftәrimin üzü ilә birinci sәhifәsi arasında dörd qatlanmış
kağız – mәktub vardı. Bu, on il bundan әvvәl Rokruanın naşirimlә
mәnә göndәrdiyi mәktub idi. Mәktubu o vaxtdan bәri heç oxu-
mamışdım.
“Əziz dostum. Mәn fransız, ingilis vә amerikan detektiv ro-
manlarının böyük hәvәskarıyam, siz bunu yәqin ki, xatırlayırsınız.
Bir dәfә axşamüstü üz qabığındakı brünet qadının gözәlliyinә
heyran olub, “Jarwis, who loves me” [“Mәni sevәn Carvis] adlı
bir roman aldım. Kitabın son sәhifәsindә müәllif Embrouz Qaysın
şәklini görüncә çox tәәccüblәndim... Tәbrik edirәm. Nә nankor
adamsınız. Axı imzalı kitabı sizin özünüzdәn almaq mәnә xoş
olardı, amma sizi başa düşürәm, bilirәm ki, vaxtilә mәnim tanı-
dığım Parisli oğlanla (yeri gәlmişkәn, çox әla oğlan idi) ortaq
heç nәyinizin olmasını istәmirsiniz.
Mәnә güvәnә bilәrsiniz, Jan Dekker artıq yoxdur, Embrouz
Qaysla isә tanış olmaq mәnә nәsib olmayıb.
Tamamilә rahat olasınız deyә, etiraf edirәm: mәn heç vaxt müәl-
liflәrlә tanış olmaq üçün fürsәt aramamışam, onların kitabları bә-
simdir vә sәbirsizliklә sizin növbәti romanınızı gözlәyәcәyәm. Hәlә
ki, burada sizin Embrouz Qays olduğunuzu heç kim bilmir. Bir fran-
sız moralistinin dediyi kimi, “bәzәn bizim hәyatımız kiminsә sus-
mağından asılı olur”. Mәnim susacağıma әmin ola bilәrsiziniz.
Qapıların necә açılıb-örtüldüyünü eşidirdim; küçәdә laqqırtı
vurur, deyib-gülürdülәr, tağların altında ayaq sәslәri әks-sәda
verirdi. Stolun üstündәki dәftәr ağ lәkә kimi görünürdü – yәqin
ki, indi götürüb onu vәrәqlәyәcәm. Kabusların siyahısı. Nә
bilmәk olar axı? Bәlkә dә onlardan hansısa biri bu bürküdәn
boğulan şәhәrin küçәlәrini dolaşmaqdadır.
Qapıçının mәnә sırıdığı qırmızı kart gecә stolumun üstündә
idi. Kartın üzәrindә qara şriftlә yazılmış “Xeyuord” adı mәnә
nәyisә xatırladırdı. Dәqiq. Xeyuord...
Dәftәrimin üzü ilә birinci sәhifәsi arasında dörd qatlanmış
kağız – mәktub vardı. Bu, on il bundan әvvәl Rokruanın naşirimlә
mәnә göndәrdiyi mәktub idi. Mәktubu o vaxtdan bәri heç oxu-
mamışdım.
“Əziz dostum. Mәn fransız, ingilis vә amerikan detektiv ro-
manlarının böyük hәvәskarıyam, siz bunu yәqin ki, xatırlayırsınız.
Bir dәfә axşamüstü üz qabığındakı brünet qadının gözәlliyinә
heyran olub, “Jarwis, who loves me” [“Mәni sevәn Carvis] adlı
bir roman aldım. Kitabın son sәhifәsindә müәllif Embrouz Qaysın
şәklini görüncә çox tәәccüblәndim... Tәbrik edirәm. Nә nankor
adamsınız. Axı imzalı kitabı sizin özünüzdәn almaq mәnә xoş
olardı, amma sizi başa düşürәm, bilirәm ki, vaxtilә mәnim tanı-
dığım Parisli oğlanla (yeri gәlmişkәn, çox әla oğlan idi) ortaq
heç nәyinizin olmasını istәmirsiniz.
Mәnә güvәnә bilәrsiniz, Jan Dekker artıq yoxdur, Embrouz
Qaysla isә tanış olmaq mәnә nәsib olmayıb.
Tamamilә rahat olasınız deyә, etiraf edirәm: mәn heç vaxt müәl-
liflәrlә tanış olmaq üçün fürsәt aramamışam, onların kitabları bә-
simdir vә sәbirsizliklә sizin növbәti romanınızı gözlәyәcәyәm. Hәlә
ki, burada sizin Embrouz Qays olduğunuzu heç kim bilmir. Bir fran-
sız moralistinin dediyi kimi, “bәzәn bizim hәyatımız kiminsә sus-
mağından asılı olur”. Mәnim susacağıma әmin ola bilәrsiziniz.
