Page 335 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 335
Èòèðèëìèø äöíéà 335
yorulmurdum. Monte-Karlonun Kosta küçәsi, 19 ünvanında yer-
lәşәn villa mәnә mәhz bu gözәl baronessadan, bir növ ustadımdan
qaldı. Çarpayıda gәrnәşdim. Bu istidә әn yaxşısı hәrәkәtsiz qal-
maq idi, amma mәn yenә dә әlimi gecә stoluna uzadıb, köhnә
dәftәri götürdüm. Onu balışın altına qoydum. Əslindә, dәftәrә
baxmaq fikrim yox idi. Yaşıl üzlü dәftәrin kәnarları әzilmişdi,
sol küncündә spirallar, üçbucaqlı fiqurlar çәkilmişdi, onların yu-
xarısında isә “Klerfonten” yazılmışdı. Bu, adi mәktәbli dәftәri
idi, onu Vaqram küçәsindәki dәftәrxana lәvazimatları dükanından
almışdım vә ünvanları, telefon nömrәlәrini, bәzәn görüşlәrimin
tarixini bu dәftәrә qeyd edirdim. Bu dәftәr mәnim keçmiş Paris
hәyatımdan qalan az-az izlәrdәn biriydi, vaxtı keçmiş fransız
pasportu vә ya siqaret çәkmәyi tәrgitdiyim üçün әhәmiyyәtsiz
bir şeyә çevrilmiş portsiqar kimi.
Bu dәftәri sәhifә-sәhifә parça-tikә elәyә bilәrdim, amma bu,
bihudә zәhmәt olardı: onsuz da burada yazılmış telefon nömrәlәrinә
zәng etmәk mümkün deyildi – zәnglәrә cavab verәn olmayacaqdı.
Elә isә çәnәmdәn boynuma axan tәri köynәyimin qoluyla silә-
silә Parisdә, bu hotel otağında uzanmağa mәni mәcbur edәn
nәdir? Axı ilk sәhәr reysilә yola düşüb, tezliklә Ratlend-Qeytin
sәrinliyinә qovuşa bilәrәm…
Gecә lampasını söndürdüm. Pәncәrә taybatay açıq idi, Kastilione
küçәsindәn düşәn mavi, fosfor kimi parıltılı işıq otaqdakı әşyaları
işığa qәrq etmişdi: güzgülü şkaf, plüş üzlüklü kreslo, dairәvi stol,
divar şamdanları.Tavanda dama-dama kölgәlәr oynaşırdı.
Tәrpәnmәdәn, gözlәrimi geniş açıb, 20 ildir altında gizlәndiyim
ingilis yazıçısı zirehinin ağırlığından yavaş-yavaş qurtulmağa
çalışırdım.Tәrpәnmә. Qoy zamanın dәrinliyinә enmә prosesi başa
çatsın – paraşütlә tullanıbmışsan kimi. Keçmişdәki Parisә qayıt.
Keçmişin xarabalıqlarına dön vә onların arasında öz izlәrini
tapmağa çalış. Cavabsız qalmış suallara aydınlıq gәtirmәyә çalış.
yorulmurdum. Monte-Karlonun Kosta küçәsi, 19 ünvanında yer-
lәşәn villa mәnә mәhz bu gözәl baronessadan, bir növ ustadımdan
qaldı. Çarpayıda gәrnәşdim. Bu istidә әn yaxşısı hәrәkәtsiz qal-
maq idi, amma mәn yenә dә әlimi gecә stoluna uzadıb, köhnә
dәftәri götürdüm. Onu balışın altına qoydum. Əslindә, dәftәrә
baxmaq fikrim yox idi. Yaşıl üzlü dәftәrin kәnarları әzilmişdi,
sol küncündә spirallar, üçbucaqlı fiqurlar çәkilmişdi, onların yu-
xarısında isә “Klerfonten” yazılmışdı. Bu, adi mәktәbli dәftәri
idi, onu Vaqram küçәsindәki dәftәrxana lәvazimatları dükanından
almışdım vә ünvanları, telefon nömrәlәrini, bәzәn görüşlәrimin
tarixini bu dәftәrә qeyd edirdim. Bu dәftәr mәnim keçmiş Paris
hәyatımdan qalan az-az izlәrdәn biriydi, vaxtı keçmiş fransız
pasportu vә ya siqaret çәkmәyi tәrgitdiyim üçün әhәmiyyәtsiz
bir şeyә çevrilmiş portsiqar kimi.
Bu dәftәri sәhifә-sәhifә parça-tikә elәyә bilәrdim, amma bu,
bihudә zәhmәt olardı: onsuz da burada yazılmış telefon nömrәlәrinә
zәng etmәk mümkün deyildi – zәnglәrә cavab verәn olmayacaqdı.
Elә isә çәnәmdәn boynuma axan tәri köynәyimin qoluyla silә-
silә Parisdә, bu hotel otağında uzanmağa mәni mәcbur edәn
nәdir? Axı ilk sәhәr reysilә yola düşüb, tezliklә Ratlend-Qeytin
sәrinliyinә qovuşa bilәrәm…
Gecә lampasını söndürdüm. Pәncәrә taybatay açıq idi, Kastilione
küçәsindәn düşәn mavi, fosfor kimi parıltılı işıq otaqdakı әşyaları
işığa qәrq etmişdi: güzgülü şkaf, plüş üzlüklü kreslo, dairәvi stol,
divar şamdanları.Tavanda dama-dama kölgәlәr oynaşırdı.
Tәrpәnmәdәn, gözlәrimi geniş açıb, 20 ildir altında gizlәndiyim
ingilis yazıçısı zirehinin ağırlığından yavaş-yavaş qurtulmağa
çalışırdım.Tәrpәnmә. Qoy zamanın dәrinliyinә enmә prosesi başa
çatsın – paraşütlә tullanıbmışsan kimi. Keçmişdәki Parisә qayıt.
Keçmişin xarabalıqlarına dön vә onların arasında öz izlәrini
tapmağa çalış. Cavabsız qalmış suallara aydınlıq gәtirmәyә çalış.
