Page 342 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Ïàòðèê Ìîäèàíî

Darvazadan içәriyә keçib, şüşәli küçә qapısını itәlәdim vә
kimin hansı mәrtәbәdә yaşadığını bildirәn lövhәni oxumağa
başladım. Ancaq burada “de Rokrua-Vatye” soyadından savayı
yalnız firmaların adları yazılmışdı. Liftә minmәk istәmәdim,
monumental pillәkәni ayaqla qalxmağa başladım.

Üçüncü mәrtәbәnin meydançasında bir anlığa tәrәddüd
keçirdim, amma sonra xatırladım ki, Rokruanın mәnzilinin qapısı
soldadır. Qapının zәngini basdım. Qapının ardından addım sәslәri
eşidildi.

– Kimdir?
– Jan Dekker.
Qapı açıldı, ancaq önümdә heç kәsi görmәdim, elә bil qapını
uzaqdan, avtomatik qurğunun kömәyilә açmışdılar. İçәri girdim.
Göz-gözü görmürdü. Qapı arxamca örtüldü. Elә bu an düz üzümә
tutulan fәnәrin işığı gözlәrimi qamaşdırdı.
– Bağışlayın, Jan. Dәhlizin işığı xarab olub.
Tavanından çilçıraq asılmış, açıq-mixәyi rәngә boyanmış
geniş dәhlizi xatırladım.
– Buraya keçin, Jan…
O, dirsәyimdәn tutub, yolumuza elektrik fәnәri ilә işıq salaraq,
mәni dәhlizdәn keçirdi. İkilaylı qapıdan içәri girib, әvvәllәr
Rokruanın kabineti olmuş rotonda formalı böyük otağa gәldik.
Otağın pәncәrәlәri Kursel vә Monso küçәlәrinә açılırdı. Otağı
kitab rәflәrinin yanındakı üçayağın üstünә quraşdırılmış lampa
işıqlandırırdı.
– İstidir deyә içәriyә qapanmışam…
Dәyirmi masaların birinin üstündә sәrinkeşin vızıltısı eşidilirdi.
Qita mәnim bir neçә addımlığımda, kölgәdә dayanıb, baxışlarımdan
yayınırdı. Ona tәrәf çevrildim.
– Çox dәyişmişәm? – O, qәtiyyәtsiz sәslә soruşdu. Əynindә
mәxmәr xәlәt vardı, boynuna isә, çapığını gizlәdirmiş kimi, göy