Page 327 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 327
Èòèðèëìèø äöíéà 327
götürmәyә çalışır, gah da obyektivin hәrәkәtini lap yavaşıdıb,
gözlәrini uzun-uzadı bir nöqtәyә zillәyirdi. Görәsәn, axtardığı
nәdir? Bәlkә, arvadını görmәk istәyir? Mәnim müşahidә borusuna
ehtiyacım yox idi. Sәmt göstәrәn bir-iki şey – Eyfel qüllәsi, Sak-
re-Ker kilsәsi, Sena, – bәsdir ki, tanış evlәrin, küçәlәrin dolan-
bacları vә fasadları gözüm önündә canlansın.
– Bir baxın, müsyö Qayz…
O, üçayağı mәnә sarı itәlәdi. Gözümü okulyara tutdum.
Ömrümdә bu qәdәr güclü müşahidә borusundan baxmamışdım.
Bir xeyli Perer meydanına baxdım. Tәkcә kafe terrasındakı
stolların arxasında әylәşmiş müştәrilәrin başlarını yox, sәkinin
kәnarında hәrәkәtsiz dayanmış iti dә görürdüm. Sonra borunu
Vaqram küçәsinә tuşladım. Bәlkә, Truayon küçәsindә yerlәşәn,
haçansa qaldığım hotelin damındakı sarmaşıqlı şüşәbәndi görә
bildim deyә. Yox, Tern meydanından Ulduz meydanına qәdәr
uzanan Vaqram küçәsi sayrışan işıqların içindә elә itib-batmışdı
ki, әtrafdakı hәr şey kontrastdan zülmәt içindәymiş kimi görünürdü.
– Bu borudan baxandan sonra, Parisi saatlarla dolaşmağın
gәlir. Elә deyilmi, müsyö Qayz?
Restoranda bizdәn savayı heç kim qalmamışdı. Müşahidә
borusunu kәnara itәlәyib, Parisi pәncәrәdәn seyr etmәyә başladım.
Birdәn-birә şәhәr mәnә çox uzaq göründü, elә bil rәsәdxanadan
hansısa planetә baxırsan. Şәhәrin işıqları, hay-küyü, bürkülü iyul
gecәsi – bunların hamısı aşağıdaydı, burada isә kondisionerin
püskürdüyü soyuq havadan tir-tir titrәyirdim vә yalnız Tatsukanın
külqabıya çırpılan müştüyünün sәsi eşidilirdi.
– Müsyö, madam, Parisin üstündә uçuruq…
O, bunu stüard sәsilә dedi, ancaq üzündә mәni tәәccüblәndirәn
kәdәrli bir ifadә vardı.
– İndi isә, müsyö Qayz, işlәrimiz barәdә danışaq…
götürmәyә çalışır, gah da obyektivin hәrәkәtini lap yavaşıdıb,
gözlәrini uzun-uzadı bir nöqtәyә zillәyirdi. Görәsәn, axtardığı
nәdir? Bәlkә, arvadını görmәk istәyir? Mәnim müşahidә borusuna
ehtiyacım yox idi. Sәmt göstәrәn bir-iki şey – Eyfel qüllәsi, Sak-
re-Ker kilsәsi, Sena, – bәsdir ki, tanış evlәrin, küçәlәrin dolan-
bacları vә fasadları gözüm önündә canlansın.
– Bir baxın, müsyö Qayz…
O, üçayağı mәnә sarı itәlәdi. Gözümü okulyara tutdum.
Ömrümdә bu qәdәr güclü müşahidә borusundan baxmamışdım.
Bir xeyli Perer meydanına baxdım. Tәkcә kafe terrasındakı
stolların arxasında әylәşmiş müştәrilәrin başlarını yox, sәkinin
kәnarında hәrәkәtsiz dayanmış iti dә görürdüm. Sonra borunu
Vaqram küçәsinә tuşladım. Bәlkә, Truayon küçәsindә yerlәşәn,
haçansa qaldığım hotelin damındakı sarmaşıqlı şüşәbәndi görә
bildim deyә. Yox, Tern meydanından Ulduz meydanına qәdәr
uzanan Vaqram küçәsi sayrışan işıqların içindә elә itib-batmışdı
ki, әtrafdakı hәr şey kontrastdan zülmәt içindәymiş kimi görünürdü.
– Bu borudan baxandan sonra, Parisi saatlarla dolaşmağın
gәlir. Elә deyilmi, müsyö Qayz?
Restoranda bizdәn savayı heç kim qalmamışdı. Müşahidә
borusunu kәnara itәlәyib, Parisi pәncәrәdәn seyr etmәyә başladım.
Birdәn-birә şәhәr mәnә çox uzaq göründü, elә bil rәsәdxanadan
hansısa planetә baxırsan. Şәhәrin işıqları, hay-küyü, bürkülü iyul
gecәsi – bunların hamısı aşağıdaydı, burada isә kondisionerin
püskürdüyü soyuq havadan tir-tir titrәyirdim vә yalnız Tatsukanın
külqabıya çırpılan müştüyünün sәsi eşidilirdi.
– Müsyö, madam, Parisin üstündә uçuruq…
O, bunu stüard sәsilә dedi, ancaq üzündә mәni tәәccüblәndirәn
kәdәrli bir ifadә vardı.
– İndi isә, müsyö Qayz, işlәrimiz barәdә danışaq…
