Page 324 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 324
Ïàòðèê Ìîäèàíî
“İdman kafesi” artıq yoxdur. Onun yerindә maviyә çalan şüşәdәn
ev tikilmişdi.
“Konkord” hotelinin portyesindәn Eko Tatsukeni soruşdum.
O, mәni on sәkkizinci mәrtәbәdәki restoranda gözlәyirmiş. Lift
sәssizcә üzüyuxarı sürüşdü. Holla narıncı palaz sәrilmişdi. Polad
arakәsmәnin üstünә qızılı hәrflәrlә “PİTSERİYA-PANORAMA
FLAMİNİO” yazılmışdı – ox girişi göstәrirdi. Görünmәyәn re-
produktorlardan gәlәn musiqi sәsi aeroportlarda sәslәndirilәn
musiqini xatırladırdı. Qırmızı gödәkcәli ofisiant mәnә küncdә,
pәncәrә önündә qoyulmuş stolu göstәrdi.
Boz kostyum geymiş nәzakәtli yapon stol arxasında oturmuşdu.
O, salamlaşmaq üçün qalxıb, dәfәlәrlә baş әydi. Arabir müştüyünü
ağzına aparan yapon üzümә baxa-baxa gülümsәyirdi, mәn isә
özüm üçün aydınlaşdırmağa çalışırdım, görәsәn, onun bu gülüşünün
altında nә gizlәnib – ironiya, yoxsa sәmimiyyәt? Zalda aeroport
musiqisinin sәsi alınmışdı.
– Mr. Tatsuke, I presume? (Zәnnimcә, mister Tatsuke
olmalısınız? (ing.)) – Dedim.
– Pleased to meet you, mr. Guise (Sizi görmәyimә şadam,
mister Qayz (ing.).
Ofisiant menyunu gәtirdi vә mister Tatsuke tәmiz fransız
dilindә sifariş verdi:
– İki Flaminio salatı, iki Siciliyasayağı pitsa vә bir şüşә
kyanti. Xahiş edirәm, diqqәt yetirin, Flaminio salatını qaydasında
hazırlasınlar.
Sonra üzünü mәnә çevirdi.
– You can trust me… It,s the best pizzeria in Paris… I am fed
up with French cooking… I,d like something different for a
change… You would surely prefer a french restaurant? (mәnә
inana bilәrsiniz… Parisdә әn yaxşı pitseriya buradır… Fransız
“İdman kafesi” artıq yoxdur. Onun yerindә maviyә çalan şüşәdәn
ev tikilmişdi.
“Konkord” hotelinin portyesindәn Eko Tatsukeni soruşdum.
O, mәni on sәkkizinci mәrtәbәdәki restoranda gözlәyirmiş. Lift
sәssizcә üzüyuxarı sürüşdü. Holla narıncı palaz sәrilmişdi. Polad
arakәsmәnin üstünә qızılı hәrflәrlә “PİTSERİYA-PANORAMA
FLAMİNİO” yazılmışdı – ox girişi göstәrirdi. Görünmәyәn re-
produktorlardan gәlәn musiqi sәsi aeroportlarda sәslәndirilәn
musiqini xatırladırdı. Qırmızı gödәkcәli ofisiant mәnә küncdә,
pәncәrә önündә qoyulmuş stolu göstәrdi.
Boz kostyum geymiş nәzakәtli yapon stol arxasında oturmuşdu.
O, salamlaşmaq üçün qalxıb, dәfәlәrlә baş әydi. Arabir müştüyünü
ağzına aparan yapon üzümә baxa-baxa gülümsәyirdi, mәn isә
özüm üçün aydınlaşdırmağa çalışırdım, görәsәn, onun bu gülüşünün
altında nә gizlәnib – ironiya, yoxsa sәmimiyyәt? Zalda aeroport
musiqisinin sәsi alınmışdı.
– Mr. Tatsuke, I presume? (Zәnnimcә, mister Tatsuke
olmalısınız? (ing.)) – Dedim.
– Pleased to meet you, mr. Guise (Sizi görmәyimә şadam,
mister Qayz (ing.).
Ofisiant menyunu gәtirdi vә mister Tatsuke tәmiz fransız
dilindә sifariş verdi:
– İki Flaminio salatı, iki Siciliyasayağı pitsa vә bir şüşә
kyanti. Xahiş edirәm, diqqәt yetirin, Flaminio salatını qaydasında
hazırlasınlar.
Sonra üzünü mәnә çevirdi.
– You can trust me… It,s the best pizzeria in Paris… I am fed
up with French cooking… I,d like something different for a
change… You would surely prefer a french restaurant? (mәnә
inana bilәrsiniz… Parisdә әn yaxşı pitseriya buradır… Fransız
