Page 32 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 32
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Styopa yerini bir-neçә metr dәyişmişdi. Artıq sәkidә deyil,
xiyabandaydı, әtrafında muşketyor papaqlı sarısaç qadın, qara
yaylıqlı qarasaç qadın, monqolvari qıyıq gözlәri olan keçәl vә
daha iki kişi vardı.
Bu dәfә küçәni keçib yanlarında durdum, amma arxamı onlara
tәrәf çevirmişdim. Mәni rus sәslәrinin çay şırıltısını andıran
dalğası bürümüşdü vә mәn fikirlәşdim ki, bu insan sәslәri arasında
kilsә zәnginin avazını andıran әn bәm sәs yәqin Styopanınkı
olar. Üzümü onlara çevirdim. O, muşketyor papaqlı sarışın qadını
elә qucaqlayırdı ki, az qalırdı ağuşunda boğa – sifәtindәn bir
әzab oxunurdu. Sonra qıyıqgöz kök qocanı da elә eyni hәrarәtlә
qucaqladı, onun dalınca da hamını bir-bir bağrına basdı.
Vidalaşdıqlarını güman elәyib, taksiyә tәrәf yüyürdüm, özümü
oturacağa atdım.
– Tez... birbaş... rus kilsәsinә...
Styopa hәlә dә danışırdı.
– Bәs sonra? – sürücü soruşdu.
– O ucaboy paltolunu görürsünüz?
– Hә.
– Əgәr maşınladırsa, dalınca gedәcәksiniz.
Sürücü çönüb mәnә baxdı vә mavi gözlәrindә bir nigaranlıq
göründü.
– Ümidvaram ki, tәhlükәli bir iş deyil, müsyö.
– Narahat olmayın, – deyә, cavab verdim.
Styopa öz dәstәsindәn aralandı, bir neçә addım atdı vә arxaya
çönmәdәn onlara әl elәdi. Yoldaşları isә hәrәkәtsiz duraraq, onun
dalınca baxırdılar. Muşketyor papaqlı qadın irәli әyildi vә bu
vәziyyәtindә qәdim gәminin burnundakı ağac fiquru xatırlatdı,
külәk isә onun şlyapasına sancılmış nәhәng lәlәyi indi azacıq
tәrpәdirdi.
Styopa yerini bir-neçә metr dәyişmişdi. Artıq sәkidә deyil,
xiyabandaydı, әtrafında muşketyor papaqlı sarısaç qadın, qara
yaylıqlı qarasaç qadın, monqolvari qıyıq gözlәri olan keçәl vә
daha iki kişi vardı.
Bu dәfә küçәni keçib yanlarında durdum, amma arxamı onlara
tәrәf çevirmişdim. Mәni rus sәslәrinin çay şırıltısını andıran
dalğası bürümüşdü vә mәn fikirlәşdim ki, bu insan sәslәri arasında
kilsә zәnginin avazını andıran әn bәm sәs yәqin Styopanınkı
olar. Üzümü onlara çevirdim. O, muşketyor papaqlı sarışın qadını
elә qucaqlayırdı ki, az qalırdı ağuşunda boğa – sifәtindәn bir
әzab oxunurdu. Sonra qıyıqgöz kök qocanı da elә eyni hәrarәtlә
qucaqladı, onun dalınca da hamını bir-bir bağrına basdı.
Vidalaşdıqlarını güman elәyib, taksiyә tәrәf yüyürdüm, özümü
oturacağa atdım.
– Tez... birbaş... rus kilsәsinә...
Styopa hәlә dә danışırdı.
– Bәs sonra? – sürücü soruşdu.
– O ucaboy paltolunu görürsünüz?
– Hә.
– Əgәr maşınladırsa, dalınca gedәcәksiniz.
Sürücü çönüb mәnә baxdı vә mavi gözlәrindә bir nigaranlıq
göründü.
– Ümidvaram ki, tәhlükәli bir iş deyil, müsyö.
– Narahat olmayın, – deyә, cavab verdim.
Styopa öz dәstәsindәn aralandı, bir neçә addım atdı vә arxaya
çönmәdәn onlara әl elәdi. Yoldaşları isә hәrәkәtsiz duraraq, onun
dalınca baxırdılar. Muşketyor papaqlı qadın irәli әyildi vә bu
vәziyyәtindә qәdim gәminin burnundakı ağac fiquru xatırlatdı,
külәk isә onun şlyapasına sancılmış nәhәng lәlәyi indi azacıq
tәrpәdirdi.
