Page 29 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 29
Qaranlûq dökanlar kö÷ÿsi 29
Çiyinlәrini çәkdi:
– Əşşi, kimә lazımdı...
Ona vetçinayla buterbrod gәtirdilәr vә işgüzar görkәmlә
yemәyә girişdi, amma sönük baxışlarını üzümdәn çәkmirdi.
– Siz kimi gözlәyirsiniz ki?
– Bir nәfәri... bir azdan rus kilsәsindәn çıxacaq.
– Siz dә russunuz?
– Yox.
– Mәnasız işdir... Gәrәk, nә vaxt çıxacağını dәqiq soruşaydınız...
Daha ucuz başa gәlәrdi...
– Neylәmәk olar...
Bir dәnә dә pivә sifariş elәdi.
– Sizdәn mәnim üçün qәzet almağınızı xahiş edә bilәrәmmi?
Əlini cibinә saldı, mәn saxladım:
– Lazım deyil...
– Tәşәkkür. Mәnә “Erisson” alın. Bir dә çox sağ olun...
Mәn qәzetsatanı tapana kimi, xeyli dolaşdım, axırda yalnız
Versal avenyusunda tapdım. “Erisson” bataqlıq yaşılı rәngli
kağızda çıxan bir qәzet imiş.
Qaşlarını çatıb oxuyurdu vә sәhifәlәri çevirmәk üçün barmağının
ucunu yaşlayırdı. Mәn isә bu mavigözlü, kök, ağbәniz, sarışın
adamın yaşıl qәzeti necә oxumasına tamaşa edirdim.
Mütaliәsini kәsmәyә cәsarәt etmirdim. Nәhayәt, özünün
miniatür saatına baxdı:
– Getmәk vaxtıdır.
O, Şarl-Mari-Vidor küçәsindә sükan arxasına keçdi, xahiş
etdim ki, mәni gözlәsin. Özüm isә kilsәnin qarşısına, bayaqkı
yerimә keçdim, amma küçәnin әks tәrәfindә durdum. Kimsә
gözә dәymirdi. Bәlkә artıq getmişdilәr? Getmişdilәrsә, bitdi –
mәnim Styopa Caqoryevin izinә yenidәn düşә bilәcәyimә heç bir
ümid qalmırdı, çünki bu ad heç Bottenin Parisdә nәşr olunmuş
Çiyinlәrini çәkdi:
– Əşşi, kimә lazımdı...
Ona vetçinayla buterbrod gәtirdilәr vә işgüzar görkәmlә
yemәyә girişdi, amma sönük baxışlarını üzümdәn çәkmirdi.
– Siz kimi gözlәyirsiniz ki?
– Bir nәfәri... bir azdan rus kilsәsindәn çıxacaq.
– Siz dә russunuz?
– Yox.
– Mәnasız işdir... Gәrәk, nә vaxt çıxacağını dәqiq soruşaydınız...
Daha ucuz başa gәlәrdi...
– Neylәmәk olar...
Bir dәnә dә pivә sifariş elәdi.
– Sizdәn mәnim üçün qәzet almağınızı xahiş edә bilәrәmmi?
Əlini cibinә saldı, mәn saxladım:
– Lazım deyil...
– Tәşәkkür. Mәnә “Erisson” alın. Bir dә çox sağ olun...
Mәn qәzetsatanı tapana kimi, xeyli dolaşdım, axırda yalnız
Versal avenyusunda tapdım. “Erisson” bataqlıq yaşılı rәngli
kağızda çıxan bir qәzet imiş.
Qaşlarını çatıb oxuyurdu vә sәhifәlәri çevirmәk üçün barmağının
ucunu yaşlayırdı. Mәn isә bu mavigözlü, kök, ağbәniz, sarışın
adamın yaşıl qәzeti necә oxumasına tamaşa edirdim.
Mütaliәsini kәsmәyә cәsarәt etmirdim. Nәhayәt, özünün
miniatür saatına baxdı:
– Getmәk vaxtıdır.
O, Şarl-Mari-Vidor küçәsindә sükan arxasına keçdi, xahiş
etdim ki, mәni gözlәsin. Özüm isә kilsәnin qarşısına, bayaqkı
yerimә keçdim, amma küçәnin әks tәrәfindә durdum. Kimsә
gözә dәymirdi. Bәlkә artıq getmişdilәr? Getmişdilәrsә, bitdi –
mәnim Styopa Caqoryevin izinә yenidәn düşә bilәcәyimә heç bir
ümid qalmırdı, çünki bu ad heç Bottenin Parisdә nәşr olunmuş