Page 310 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 310
Ïàòðèê Ìîäèàíî
– Mama, boş-boş danışırsan! Ona görә getdi ki, öz ailәsinә
qayıtmalı idi.
Matilda gözünü qıyıb acıqla qızına baxdı.
– Uşaq yanında adam anasıyla belә danışmaz!
Anni özünü elә göstәrdi ki, guya eşitmәdi. Bizә gülüm-
sünürdü.
– Eşitdin? – Matilda qızından soruşdu. – Sәnin axırın elә bu
gicәsulanınkı kimi, yaxşı olmayacaq!
Anni yenә çiynini çәkdi.
– Sakitlәşin, Tilda, – deyә balaca Elen dillәndi.
Matilda barmağıyla peysәrindәki çәngә tükü göstәrdi.
– Sәn bilirsәn bu nә demәkdir, hә? İndi ki, Ağcaxanım yoxdur,
sәninlә mәn mәşğul olacam, ay zırrama!
Anni mәni mәktәbә ötürürdü. O hәmişәki kimi, әlini mәnim
çiynimә qoydu:
– Anamın dediklәrinә fikir vermә... Qocadır... Qocalar da
ağızlarına gәlәni danışırlar.
Biz vaxtından qabaq gәldik. Vә mәktәb hәyәtinin dәmir
darvazasının qabağında gözlәdik.
– Qardaşınla sәn bir-iki gecә üzbәüzdәki evdә gecәlәyәcәksiniz...
ağ ev var ha, bilirsәn dә... Bizә bir neçә günlük qonaqlar gәlәcәk...
Tәbii ki, mәnim narahat olduğumu başa düşdü.
– Amma istәnilәn vәziyyәtdә, mәn sizinlә olacam... Bax,
görәcәksiniz, orda hәtta daha maraqlı olacaq...
Mәktәbdә müәllimlәrin dediyini eşitmirdim. Başqa şeylәr ba-
rәdә fikirlәşirdim. Ağcaxanım getdi, biz dә üzbәüz evdә yaşayacağıq.
Mәktәbdәn sonra Anni qardaşımla mәni üzbәüzdәki evә
apardı. Doktor Durden küçәsinә çıxan balaca qapının zәngini
basdı. Başdan-ayağa qara geyinmiş kök bir qadın qapını açdı.
Evin nәzarәtçisi idi, sahiblәri burda yaşamırdı.
– Mama, boş-boş danışırsan! Ona görә getdi ki, öz ailәsinә
qayıtmalı idi.
Matilda gözünü qıyıb acıqla qızına baxdı.
– Uşaq yanında adam anasıyla belә danışmaz!
Anni özünü elә göstәrdi ki, guya eşitmәdi. Bizә gülüm-
sünürdü.
– Eşitdin? – Matilda qızından soruşdu. – Sәnin axırın elә bu
gicәsulanınkı kimi, yaxşı olmayacaq!
Anni yenә çiynini çәkdi.
– Sakitlәşin, Tilda, – deyә balaca Elen dillәndi.
Matilda barmağıyla peysәrindәki çәngә tükü göstәrdi.
– Sәn bilirsәn bu nә demәkdir, hә? İndi ki, Ağcaxanım yoxdur,
sәninlә mәn mәşğul olacam, ay zırrama!
Anni mәni mәktәbә ötürürdü. O hәmişәki kimi, әlini mәnim
çiynimә qoydu:
– Anamın dediklәrinә fikir vermә... Qocadır... Qocalar da
ağızlarına gәlәni danışırlar.
Biz vaxtından qabaq gәldik. Vә mәktәb hәyәtinin dәmir
darvazasının qabağında gözlәdik.
– Qardaşınla sәn bir-iki gecә üzbәüzdәki evdә gecәlәyәcәksiniz...
ağ ev var ha, bilirsәn dә... Bizә bir neçә günlük qonaqlar gәlәcәk...
Tәbii ki, mәnim narahat olduğumu başa düşdü.
– Amma istәnilәn vәziyyәtdә, mәn sizinlә olacam... Bax,
görәcәksiniz, orda hәtta daha maraqlı olacaq...
Mәktәbdә müәllimlәrin dediyini eşitmirdim. Başqa şeylәr ba-
rәdә fikirlәşirdim. Ağcaxanım getdi, biz dә üzbәüz evdә yaşayacağıq.
Mәktәbdәn sonra Anni qardaşımla mәni üzbәüzdәki evә
apardı. Doktor Durden küçәsinә çıxan balaca qapının zәngini
basdı. Başdan-ayağa qara geyinmiş kök bir qadın qapını açdı.
Evin nәzarәtçisi idi, sahiblәri burda yaşamırdı.
