Page 290 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 290
Ïàòðèê Ìîäèàíî
dırmıxla mәktәb hәyәtindәn xәzәllәri yığışdıraq. Evdә bunu
elәmirdik, yarpaqlar zaman keçdikcә elә bil paslanırdı vә açıq-
yaşıl rәngli avtomobil indi onların fonunda aydın seçilirdi.
Deyәsәn, bu maşın ömrünün sonuna kimi burda, quru yarpaqların
arasında qalmağa mәhkum idi. Qardaşımla mәn ona minirdik vә
mәn sükandan yapışırdım... Sabah fikirlәşәcәyik ki, görәk bu
maşını necә sürmәk olar. Sabah... Hәmişә sabah, bizim markiz
de Kossadın qәsrinә hәr gecәki yürüşümüz kimi.
Bir dәfә yenә işıq yox idi vә biz kerosin lampasının zәif
işığında şam edirdik. Şәnbә günü axşam Matilda vә Ağcaxanım
qonaq otağında kamini qalayırdı, sonra isә bizim üçün radionu
qoşdular. Bir neçә dәfә biz Roje Vensanla balaca Elenin tanışı
Editin mahnılarına qulaq asdıq. Axşam, yatmamışdan mәn balaca
Elenin başqa sirk ustalarıyla bir yerdә çәkdirdiyi şәkillәrdәn
ibarәt albomları vәrәqlәyirdim. Onlardan ikisi mәni lap heyran
qoydu: amerikalı Çester Kinqston, “rezin adam” – o bәdәnini elә
bururdu ki, ona sümüksüz adam deyirdilәr. Vә Alfredo Kordona,
hava gimnastı, balaca Elenin müәllimi – onun barәsindә bizә tez-
tez danışırdı. Sirk, müzik-holl dünyası – qardaşımla mәn böyüyәndә
yalnız bu alәmdә yaşamaq istәyirdik, bәlkә dә ona görә ki, hәlә
balaca olanda, anam bizi tez-tez teatrların lojalarına, kulisi
arxasına aparırdı.
Biz hamını elә qabaqkı kimi görürdük: Roje Vensan, Jan D.,
Andre K. ... vә axşamlar qapımızın zәngini basan, pәncәrәnin
taxtaları arasından artırmadakı lampanın parlaq işığına qәrq
olmuş sifәtlәrinә tamaşa etdiyim bütün başqa adamlar. Sәslәr,
gülüş, telefon zәnglәri. Vә Anni ilә Jan D. yağışın altındakı bap-
balaca maşında.
Onlardan heç birini sonralar daha görmәdim, yalnız Jan D.ni
gördüm, onu da cәmi bir dәfә. Onda iyirmi yaşım vardı. Blanş
meydanındakı Kusti küçәsindә otaq tutmuşdum. Özümün ilk
dırmıxla mәktәb hәyәtindәn xәzәllәri yığışdıraq. Evdә bunu
elәmirdik, yarpaqlar zaman keçdikcә elә bil paslanırdı vә açıq-
yaşıl rәngli avtomobil indi onların fonunda aydın seçilirdi.
Deyәsәn, bu maşın ömrünün sonuna kimi burda, quru yarpaqların
arasında qalmağa mәhkum idi. Qardaşımla mәn ona minirdik vә
mәn sükandan yapışırdım... Sabah fikirlәşәcәyik ki, görәk bu
maşını necә sürmәk olar. Sabah... Hәmişә sabah, bizim markiz
de Kossadın qәsrinә hәr gecәki yürüşümüz kimi.
Bir dәfә yenә işıq yox idi vә biz kerosin lampasının zәif
işığında şam edirdik. Şәnbә günü axşam Matilda vә Ağcaxanım
qonaq otağında kamini qalayırdı, sonra isә bizim üçün radionu
qoşdular. Bir neçә dәfә biz Roje Vensanla balaca Elenin tanışı
Editin mahnılarına qulaq asdıq. Axşam, yatmamışdan mәn balaca
Elenin başqa sirk ustalarıyla bir yerdә çәkdirdiyi şәkillәrdәn
ibarәt albomları vәrәqlәyirdim. Onlardan ikisi mәni lap heyran
qoydu: amerikalı Çester Kinqston, “rezin adam” – o bәdәnini elә
bururdu ki, ona sümüksüz adam deyirdilәr. Vә Alfredo Kordona,
hava gimnastı, balaca Elenin müәllimi – onun barәsindә bizә tez-
tez danışırdı. Sirk, müzik-holl dünyası – qardaşımla mәn böyüyәndә
yalnız bu alәmdә yaşamaq istәyirdik, bәlkә dә ona görә ki, hәlә
balaca olanda, anam bizi tez-tez teatrların lojalarına, kulisi
arxasına aparırdı.
Biz hamını elә qabaqkı kimi görürdük: Roje Vensan, Jan D.,
Andre K. ... vә axşamlar qapımızın zәngini basan, pәncәrәnin
taxtaları arasından artırmadakı lampanın parlaq işığına qәrq
olmuş sifәtlәrinә tamaşa etdiyim bütün başqa adamlar. Sәslәr,
gülüş, telefon zәnglәri. Vә Anni ilә Jan D. yağışın altındakı bap-
balaca maşında.
Onlardan heç birini sonralar daha görmәdim, yalnız Jan D.ni
gördüm, onu da cәmi bir dәfә. Onda iyirmi yaşım vardı. Blanş
meydanındakı Kusti küçәsindә otaq tutmuşdum. Özümün ilk
