Page 284 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 284
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Biz gülümsünәn Roje Vensanın әlini sıxırdıq. Sonra Jan D.nin.
Anni ilә balaca Eleni öpürdük. Qonaq otağından Ağcaxanımla
çıxanda Roje Vensan gözәl xalatlarımız olduğunu bir dә tәkrar
edirdi.
Biz artıq pillәkәnә yaxınlaşanda, Jan D. qapını aralayıb qonaq
otağından dalımızca boylanırdı.
– Yaxşı yuxular görәsiniz.
O, bizә mehriban, bir qәdәr böyümüş gözlәriylә baxırdı. Son-
ra göz vurub, yavaş sәslә, sanki nәsә ümumi bir sirrimiz varmış
kimi deyirdi:
– Pul götürmürük.
Bir cümә axşamı Ağcaxanımın istirahәt günü idi. Parisdә qo-
humlarının hansınasa baş çәkmәk istәyirdi vә nahardan sonra
Anni vә Matildayla birlikdә balaca maşında getdilәr. Biz tәkcә
qaldıq, balaca Elenin nәzarәtindә. Bağda oynayırdıq, mәnә ad
günümdә Anninin bağışladığı çadırı qururduq. Axşamtәrәfi Roje
Vensan gәldi, tәkcәydi. Balaca Elenlә onlar evin qarşısındakı
kiçik hәyәtdә söhbәt edirdilәr, amma nәdәn danışdıqlarını eşidә
bilmirdim. Balaca Elen dedi ki, onlar Versala getmәlidir vә xahiş
elәdi ki, onlara yoldaşlıq elәsin.
Biz yenә Roje Vensanın amerikan maşınına minәcәyimizә
yaman sevinirdik. Bu, aprel ayında, pasxa tәtillәri zamanı olmuşdu.
Balaca Elen qabaqda oturdu. Əynindә hәmişәki şalvarı, kovboy
gödәkcәsi vardı. Qardaşımla mәn nәhәng arxa oturacaqda yerlәşdik,
ayaqlarımız yerә çatmırdı.
Roje Vensan avtomobili yavaş sürürdü. O, bizә tәrәf çönüb,
tәbәssümlә soruşdu:
– İstәyirsiz radionu qoşum?
Radio? Demәli, bu maşında radioya da qulaq asmaq olar? O,
qarşısındakı cihaz lövhәsindә fil dişindәn olan düymәni basdı vә
elә hәmin an musiqi sәsi gәldi.
Biz gülümsünәn Roje Vensanın әlini sıxırdıq. Sonra Jan D.nin.
Anni ilә balaca Eleni öpürdük. Qonaq otağından Ağcaxanımla
çıxanda Roje Vensan gözәl xalatlarımız olduğunu bir dә tәkrar
edirdi.
Biz artıq pillәkәnә yaxınlaşanda, Jan D. qapını aralayıb qonaq
otağından dalımızca boylanırdı.
– Yaxşı yuxular görәsiniz.
O, bizә mehriban, bir qәdәr böyümüş gözlәriylә baxırdı. Son-
ra göz vurub, yavaş sәslә, sanki nәsә ümumi bir sirrimiz varmış
kimi deyirdi:
– Pul götürmürük.
Bir cümә axşamı Ağcaxanımın istirahәt günü idi. Parisdә qo-
humlarının hansınasa baş çәkmәk istәyirdi vә nahardan sonra
Anni vә Matildayla birlikdә balaca maşında getdilәr. Biz tәkcә
qaldıq, balaca Elenin nәzarәtindә. Bağda oynayırdıq, mәnә ad
günümdә Anninin bağışladığı çadırı qururduq. Axşamtәrәfi Roje
Vensan gәldi, tәkcәydi. Balaca Elenlә onlar evin qarşısındakı
kiçik hәyәtdә söhbәt edirdilәr, amma nәdәn danışdıqlarını eşidә
bilmirdim. Balaca Elen dedi ki, onlar Versala getmәlidir vә xahiş
elәdi ki, onlara yoldaşlıq elәsin.
Biz yenә Roje Vensanın amerikan maşınına minәcәyimizә
yaman sevinirdik. Bu, aprel ayında, pasxa tәtillәri zamanı olmuşdu.
Balaca Elen qabaqda oturdu. Əynindә hәmişәki şalvarı, kovboy
gödәkcәsi vardı. Qardaşımla mәn nәhәng arxa oturacaqda yerlәşdik,
ayaqlarımız yerә çatmırdı.
Roje Vensan avtomobili yavaş sürürdü. O, bizә tәrәf çönüb,
tәbәssümlә soruşdu:
– İstәyirsiz radionu qoşum?
Radio? Demәli, bu maşında radioya da qulaq asmaq olar? O,
qarşısındakı cihaz lövhәsindә fil dişindәn olan düymәni basdı vә
elә hәmin an musiqi sәsi gәldi.