Page 280 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 280
Ïàòðèê Ìîäèàíî
bu saatın qәliz iş prinsipini izah elәdi. Özünü bizimlә çox sadә
aparırdı, Roje Vensan kimi yox. Özü dә ondan xeyli cavan idi.
Əynindә zamşa gödәkcә, boğazlı idman sviteri olurdu, ayaq-
qabısının altı isә kauçuk idi... Arıq, ucaboydu. Qara saçları, sifә-
tinin dәqiq, düzgün cizgilәri vardı. Bizә baxanda qonur gözlәrindәn
elә bil biclik qarışıq bir qüssә yağırdı. Gözlәri girdәlәnir, sanki
hәr şeyә mat qalırdı. Onun saçlarına hәsәd aparırdım – o da saçı-
nı tәxminәn mәnim kimi vurdururdu, amma daha uzun; mәnim
başımı isә bәrbәr ayda iki dәfә qırxırdı, özü dә lap qısa, tüklәrim
iynәyә dönür, әlimi peysәrimә çәkәndә batırdı. Amma nә edә bi-
lәrdim ki! Bәrbәr maşınını әlinә alanda mәndәn heç soruşmurdu
ki, xoşuma gәlir, yoxsa yox.
Jan D. bizә başqalarından daha tez-tez gәlirdi. Anni onu özüy-
lә balaca maşınında gәtirirdi. O, bizimlә yemәk otağında, Anniylә
bir yerdә böyük masanın arxasına oturub, nahar edirdi. Matilda
onu “balaca Jan” çağırırdı vә başqa qonaqlarla ehtiyatlı davransa
da, Jannaya qarşı sәmimiydi – onunla münasibәtlәrindә heç bir
ölçü-biçiyә ehtiyac görmürdü. O isә balaca Elenә elә Matilda ki-
mi, “Linu” deyirdi. Hәmişә belә soruşurdu: “Hә, işlәrin necәdir,
Linu?”, mәni isә elә Anni kimi, “Patoş” çağırırdı.
O, saatını qardaşımla mәnә verdi ki, bir az taxaq. Düz bir hәf-
tә onu növbәylә taxdıq. Dәri qayışı çox yekә olduğundan nazik
bilәyimizdә oynamasın deyә, qayışda deşik dә açdı. Mәn bu
saatı Janna d’Ark mәktәbinә dә taxır, tәnәffüs vaxtı әtrafıma top-
laşan sinif yoldaşlarıma göstәrirdim. Bәlkә müdirә dә bu yekә
saatı mәnim qolumda görmüşdü, ya da bәlkә mәktәbә Roje Ven-
sanın amerikan maşınında gәlәndә öz pәncәrәsindәn bunun şahidi
olmuşdu... Maşını görmüş vә fikirlәşmişdi ki, daha bәsdir, Janna
d’Ark mәktәbi mәnim yerim deyil.
– Sәn hansı kitabları oxuyursan? – deyә Jan D. bir dәfә mәn-
dәn soruşdu.
bu saatın qәliz iş prinsipini izah elәdi. Özünü bizimlә çox sadә
aparırdı, Roje Vensan kimi yox. Özü dә ondan xeyli cavan idi.
Əynindә zamşa gödәkcә, boğazlı idman sviteri olurdu, ayaq-
qabısının altı isә kauçuk idi... Arıq, ucaboydu. Qara saçları, sifә-
tinin dәqiq, düzgün cizgilәri vardı. Bizә baxanda qonur gözlәrindәn
elә bil biclik qarışıq bir qüssә yağırdı. Gözlәri girdәlәnir, sanki
hәr şeyә mat qalırdı. Onun saçlarına hәsәd aparırdım – o da saçı-
nı tәxminәn mәnim kimi vurdururdu, amma daha uzun; mәnim
başımı isә bәrbәr ayda iki dәfә qırxırdı, özü dә lap qısa, tüklәrim
iynәyә dönür, әlimi peysәrimә çәkәndә batırdı. Amma nә edә bi-
lәrdim ki! Bәrbәr maşınını әlinә alanda mәndәn heç soruşmurdu
ki, xoşuma gәlir, yoxsa yox.
Jan D. bizә başqalarından daha tez-tez gәlirdi. Anni onu özüy-
lә balaca maşınında gәtirirdi. O, bizimlә yemәk otağında, Anniylә
bir yerdә böyük masanın arxasına oturub, nahar edirdi. Matilda
onu “balaca Jan” çağırırdı vә başqa qonaqlarla ehtiyatlı davransa
da, Jannaya qarşı sәmimiydi – onunla münasibәtlәrindә heç bir
ölçü-biçiyә ehtiyac görmürdü. O isә balaca Elenә elә Matilda ki-
mi, “Linu” deyirdi. Hәmişә belә soruşurdu: “Hә, işlәrin necәdir,
Linu?”, mәni isә elә Anni kimi, “Patoş” çağırırdı.
O, saatını qardaşımla mәnә verdi ki, bir az taxaq. Düz bir hәf-
tә onu növbәylә taxdıq. Dәri qayışı çox yekә olduğundan nazik
bilәyimizdә oynamasın deyә, qayışda deşik dә açdı. Mәn bu
saatı Janna d’Ark mәktәbinә dә taxır, tәnәffüs vaxtı әtrafıma top-
laşan sinif yoldaşlarıma göstәrirdim. Bәlkә müdirә dә bu yekә
saatı mәnim qolumda görmüşdü, ya da bәlkә mәktәbә Roje Ven-
sanın amerikan maşınında gәlәndә öz pәncәrәsindәn bunun şahidi
olmuşdu... Maşını görmüş vә fikirlәşmişdi ki, daha bәsdir, Janna
d’Ark mәktәbi mәnim yerim deyil.
– Sәn hansı kitabları oxuyursan? – deyә Jan D. bir dәfә mәn-
dәn soruşdu.
