Page 270 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 270
Ïàòðèê Ìîäèàíî
o yana, Byevre üzәrindәki su dәyirmanına gedirdik. Dәyirmanın
daim işlәmәsinә baxmayaraq, uzaqdan baxanda elә bilirdin köhnә,
atılmış bir şeydir. Dördüncü günlәr, әgәr Fredenin qardaşı oğlu
bizә gәlmirdisә, mәn qardaşımı da ora aparırdım. Bu elә bir
macәraydı ki, onu gizlin saxlamaq lazım idi. Biz divardakı deşikdәn
keçib, lap yaxında elә torpağın üstünә otururduq. Dәyirmanın
böyük çarxı hәrlәnirdi. Biz motorun nәriltisinә, yuxarıdan tökülәn
suyun dәhşәtli sәsinә qulaq asırdıq. Bura sәrin idi vә biz suyun,
yaş otların qoxusunu sinәmizә çәkirdik. Alatoranda sayrışan böyük
tәkәr bizi bir balaca qorxudurdu, amma bu mәnzәrәdәn ayrıla
bilmir, qollarımızı dizlәrimizin üstündә çarpazlayıb oturur, tәkәrin
hәrlәnmәsinә tamaşa etmәkdәn doymurduq.
Brazzavilә iki sәfәri arasında atam bizә baş çәkmәyә gәlmişdi.
Özü maşın sürmәdiyi üçün onu kimsә Parisdәn bizim yanımıza
gәtirmәli idi deyә, bütün dostları növbәylә onu müşayiәt edirdi:
Annet Badel, Saşa Qordin, Robert Flay, Jak Budo-Lamott, Jorj
Concini, Geza Pelmont, – o hәmişә qonaq otağındakı kresloya
otururdu, biz dә qorxurduq ki, indicә ya sınacaq, ya da batacaq
altında; monokl vә yaxası zehli sviter geyәn, saçına bolluca yağ
çәkәn Styopa de D. – o qәdәr yağ çәkirdi ki, başı dәyәn bütün
yerlәrdә: divanın söykәnәcәyindә, divarlarda mütlәq yağlı bir
lәkә qalırdı.
Onlar, adәtәn cümә axşamları gәlirdilәr vә atam bizi “Robin
Qud” aşxanasına aparırdı. Anni vә balaca Elen hәftәnin o günlәri
olmurdular. Matilda evdә qalırdı. Bizimlә yalnız Ağcaxanım
gedirdi. Bir-iki dәfә dә qardaşoğlu Frede.
Atam qabaqlar nә vaxtsa burda olmuşdu. Onlar bir dәfә nahar
zamanı Geza Pelmontla xatırlayırdılar bunu, mәn dә söhbәtlәrinә
qulaq asırdım.
– Yadındadır?.. – Pelmont soruşdu. – Biz bura Eliot Zalterlә
gәlirdik...
o yana, Byevre üzәrindәki su dәyirmanına gedirdik. Dәyirmanın
daim işlәmәsinә baxmayaraq, uzaqdan baxanda elә bilirdin köhnә,
atılmış bir şeydir. Dördüncü günlәr, әgәr Fredenin qardaşı oğlu
bizә gәlmirdisә, mәn qardaşımı da ora aparırdım. Bu elә bir
macәraydı ki, onu gizlin saxlamaq lazım idi. Biz divardakı deşikdәn
keçib, lap yaxında elә torpağın üstünә otururduq. Dәyirmanın
böyük çarxı hәrlәnirdi. Biz motorun nәriltisinә, yuxarıdan tökülәn
suyun dәhşәtli sәsinә qulaq asırdıq. Bura sәrin idi vә biz suyun,
yaş otların qoxusunu sinәmizә çәkirdik. Alatoranda sayrışan böyük
tәkәr bizi bir balaca qorxudurdu, amma bu mәnzәrәdәn ayrıla
bilmir, qollarımızı dizlәrimizin üstündә çarpazlayıb oturur, tәkәrin
hәrlәnmәsinә tamaşa etmәkdәn doymurduq.
Brazzavilә iki sәfәri arasında atam bizә baş çәkmәyә gәlmişdi.
Özü maşın sürmәdiyi üçün onu kimsә Parisdәn bizim yanımıza
gәtirmәli idi deyә, bütün dostları növbәylә onu müşayiәt edirdi:
Annet Badel, Saşa Qordin, Robert Flay, Jak Budo-Lamott, Jorj
Concini, Geza Pelmont, – o hәmişә qonaq otağındakı kresloya
otururdu, biz dә qorxurduq ki, indicә ya sınacaq, ya da batacaq
altında; monokl vә yaxası zehli sviter geyәn, saçına bolluca yağ
çәkәn Styopa de D. – o qәdәr yağ çәkirdi ki, başı dәyәn bütün
yerlәrdә: divanın söykәnәcәyindә, divarlarda mütlәq yağlı bir
lәkә qalırdı.
Onlar, adәtәn cümә axşamları gәlirdilәr vә atam bizi “Robin
Qud” aşxanasına aparırdı. Anni vә balaca Elen hәftәnin o günlәri
olmurdular. Matilda evdә qalırdı. Bizimlә yalnız Ağcaxanım
gedirdi. Bir-iki dәfә dә qardaşoğlu Frede.
Atam qabaqlar nә vaxtsa burda olmuşdu. Onlar bir dәfә nahar
zamanı Geza Pelmontla xatırlayırdılar bunu, mәn dә söhbәtlәrinә
qulaq asırdım.
– Yadındadır?.. – Pelmont soruşdu. – Biz bura Eliot Zalterlә
gәlirdik...
