Page 185 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 185
Äîðà Áðöäåð 185
vermәz, harda istәsә gedib gәzirdi. Mehmanxana nömrәsi üç
nәfәr üçün darlıq edirdi.
Balacalıqda Dora, yәqin, Klinyankur bağında oynayırdı. Hәrdәn
mәhәllә xalis kәnd küçәsini xatırladırdı. Axşamlar qonşular stul-
larını çıxarıb sәkiyә qoyur, bir yerә yığışıb laqqırtı vururdular.
Kafenin terrasında limonad içmәyә dә adәtәn birlikdә gedirdilәr.
Hәrdәn öz keçilәriylә yoldan ötәn çobanlar, ya da, ola bilsin,
yarmarka alverçilәri onlara stәkanı on suya süd tәklif edirdi. Südә
söz yoxdu – içirsәn, ağzının qıraqlarında ağ köpükdәn izlәr qalır.
Klinyankür zastavasının yanında şlaqbaumlu bir evcik vardı
– burda giriş üçün rüsum alırdılar. Sol tәrәfdә, Ney bulvarıyla
Bloşin bazarı arasındakı yaşayış mәhәllәlәrindә isә komalardan,
anbarlardan, akasiya ağaclarının altındakı yastı damlardan, alçaq
evlәrdәn bütöv bir şәhәr yaranmışdı. Sonradan onların hamısını
köçürtdülәr. On dörd yaşımda olarkәn bu boşluq, bu düzәnlik
mәni bәrk sarsıtmışdı. İndi mәn onu qışda çәkilmiş iki-üç şәkildә
tanıdığımı düşünürәm: nәsә esplanadaya oxşar bir şeydir. Üstündәn
avtobusun necә keçdiyi görünür. Çoxdan orda dayanmış yük
maşını sanki yerindә hәmişәlik donub qalıb. Başdan-başa qar
basmış çöllük. Çöllüyün o başında, lap axırında kimisә furqon vә
qara at gözlәyir, uzaqlarda isә dumana bürünmüş kimi görünәn
evlәr ucalır.
Yadımdadır ki, hәmin boşluğu onda mәn ilk dәfә hiss etmişdim
– hәr şeyin uçurulması, köçürülmәsi vә yer üzündәn silinmәsi
ucbatından әmәlә gәlәn boşluq. Onda mәnim hәlә Dora Brüderin
mövcudluğundan xәbәrim yox idi. Ola bilәr, o bu ucqarlarda –
mәnә gizli sevgi görüşlәrini, asan, sadәlövh vә hәmişәlik itirilmiş
sevinclәri xatırladan bu yerlәrdә gәzirmiş. Mәn hәtta buna
әminәm. Burdan hәlә kәndin әtri gәlirdi, küçәlәr Quyu xiyabanı,
Metro xiyabanı, Qovaq xiyabanı, Köpәk dalanı adlanırdı.
vermәz, harda istәsә gedib gәzirdi. Mehmanxana nömrәsi üç
nәfәr üçün darlıq edirdi.
Balacalıqda Dora, yәqin, Klinyankur bağında oynayırdı. Hәrdәn
mәhәllә xalis kәnd küçәsini xatırladırdı. Axşamlar qonşular stul-
larını çıxarıb sәkiyә qoyur, bir yerә yığışıb laqqırtı vururdular.
Kafenin terrasında limonad içmәyә dә adәtәn birlikdә gedirdilәr.
Hәrdәn öz keçilәriylә yoldan ötәn çobanlar, ya da, ola bilsin,
yarmarka alverçilәri onlara stәkanı on suya süd tәklif edirdi. Südә
söz yoxdu – içirsәn, ağzının qıraqlarında ağ köpükdәn izlәr qalır.
Klinyankür zastavasının yanında şlaqbaumlu bir evcik vardı
– burda giriş üçün rüsum alırdılar. Sol tәrәfdә, Ney bulvarıyla
Bloşin bazarı arasındakı yaşayış mәhәllәlәrindә isә komalardan,
anbarlardan, akasiya ağaclarının altındakı yastı damlardan, alçaq
evlәrdәn bütöv bir şәhәr yaranmışdı. Sonradan onların hamısını
köçürtdülәr. On dörd yaşımda olarkәn bu boşluq, bu düzәnlik
mәni bәrk sarsıtmışdı. İndi mәn onu qışda çәkilmiş iki-üç şәkildә
tanıdığımı düşünürәm: nәsә esplanadaya oxşar bir şeydir. Üstündәn
avtobusun necә keçdiyi görünür. Çoxdan orda dayanmış yük
maşını sanki yerindә hәmişәlik donub qalıb. Başdan-başa qar
basmış çöllük. Çöllüyün o başında, lap axırında kimisә furqon vә
qara at gözlәyir, uzaqlarda isә dumana bürünmüş kimi görünәn
evlәr ucalır.
Yadımdadır ki, hәmin boşluğu onda mәn ilk dәfә hiss etmişdim
– hәr şeyin uçurulması, köçürülmәsi vә yer üzündәn silinmәsi
ucbatından әmәlә gәlәn boşluq. Onda mәnim hәlә Dora Brüderin
mövcudluğundan xәbәrim yox idi. Ola bilәr, o bu ucqarlarda –
mәnә gizli sevgi görüşlәrini, asan, sadәlövh vә hәmişәlik itirilmiş
sevinclәri xatırladan bu yerlәrdә gәzirmiş. Mәn hәtta buna
әminәm. Burdan hәlә kәndin әtri gәlirdi, küçәlәr Quyu xiyabanı,
Metro xiyabanı, Qovaq xiyabanı, Köpәk dalanı adlanırdı.
