Page 18 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 18
Ïàòðèê Ìîäèàíî
– İndi mәnә elә gәlir ki, hәrdәn sizi mәnim o zamanlar tez-tez
rastlaşdığım birisiylә görürdüm... Amma o adam konkret kim
idi?.. – Başını buladı. – Bәlkә siz deyәsiniz mәnә?
– Yox.
– Niyә?
– Mәn heç nә xatırlamıram, müsyö.
O, bunu bir zarafat kimi qәbul etdi vә mәnimlә oyun oynayırmış
kimi, ya da tapmaca tapırmış kimi dedi:
– Eybi yox. Özüm taparam. Siz mәnә fәaliyyәt sәrbәstliyi
verirsiniz?
– Əgәr lazımdırsa...
– Onda getdik dostumgilә – şam elәmәyә.
Çıxmamışdan, iti hәrәkәtlә elektrik sayğacını söndürdü, ağır
taxta qapını açarı bir neçә dәfә buraraq bağladı.
Onun maşını küçәnin qarşı tәrәfindә dayanmışdı. Qara, tәzә
bir maşın idi. Qapısını hörmәt әlamәti olaraq qarşımda geniş açdı.
– Dostum düz Vil-de-Avre ilә Sen-Klunun tinindә qiyamәt
bir restoran işlәdir.
– Elә uzağa gedirik?
– Hә.
Anatol-de-la-Forj küçәsindәn Qrand-Amre avenyusuna burulduq
vә mәn birdәn maşından tullanıb qaçmaq istәdim. Hiss edirdim
ki, Vil-de-Avreyә getmәk iqtidarında deyilәm. Amma özümü әlә
almalıydım, lazım idi.
Port-Sen-Kluyadәk bütün yolboyu mәni boğan vahimәdәn
canımı qurtarmağa çalışırdım. Mәn bu Zonahidzeni demәk olar
ki, tanımırdım. Bәlkә mәni tәlәyә salmaq istәyirdi? Amma ona
qulaq asa-asa, bir balaca sakitlәşdim. Mәnә öz peşә karyerasının
müxtәlif dövrlәrindәn danışırdı. Əvvәlcә rusların gecә
meyxanalarında, sonra “Lanje”dә – Yelisey düzü yaxınlığındakı
bağlarda yerlәşәn restoranın adı belәydi, sonra Kambon küçәsindәki
– İndi mәnә elә gәlir ki, hәrdәn sizi mәnim o zamanlar tez-tez
rastlaşdığım birisiylә görürdüm... Amma o adam konkret kim
idi?.. – Başını buladı. – Bәlkә siz deyәsiniz mәnә?
– Yox.
– Niyә?
– Mәn heç nә xatırlamıram, müsyö.
O, bunu bir zarafat kimi qәbul etdi vә mәnimlә oyun oynayırmış
kimi, ya da tapmaca tapırmış kimi dedi:
– Eybi yox. Özüm taparam. Siz mәnә fәaliyyәt sәrbәstliyi
verirsiniz?
– Əgәr lazımdırsa...
– Onda getdik dostumgilә – şam elәmәyә.
Çıxmamışdan, iti hәrәkәtlә elektrik sayğacını söndürdü, ağır
taxta qapını açarı bir neçә dәfә buraraq bağladı.
Onun maşını küçәnin qarşı tәrәfindә dayanmışdı. Qara, tәzә
bir maşın idi. Qapısını hörmәt әlamәti olaraq qarşımda geniş açdı.
– Dostum düz Vil-de-Avre ilә Sen-Klunun tinindә qiyamәt
bir restoran işlәdir.
– Elә uzağa gedirik?
– Hә.
Anatol-de-la-Forj küçәsindәn Qrand-Amre avenyusuna burulduq
vә mәn birdәn maşından tullanıb qaçmaq istәdim. Hiss edirdim
ki, Vil-de-Avreyә getmәk iqtidarında deyilәm. Amma özümü әlә
almalıydım, lazım idi.
Port-Sen-Kluyadәk bütün yolboyu mәni boğan vahimәdәn
canımı qurtarmağa çalışırdım. Mәn bu Zonahidzeni demәk olar
ki, tanımırdım. Bәlkә mәni tәlәyә salmaq istәyirdi? Amma ona
qulaq asa-asa, bir balaca sakitlәşdim. Mәnә öz peşә karyerasının
müxtәlif dövrlәrindәn danışırdı. Əvvәlcә rusların gecә
meyxanalarında, sonra “Lanje”dә – Yelisey düzü yaxınlığındakı
bağlarda yerlәşәn restoranın adı belәydi, sonra Kambon küçәsindәki
