Page 174 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 174
Ïàòðèê Ìîäèàíî
keçmәk istәdim, intәhası, yolumu kәsәn başqa bir gözәtçi mәni
qaba tәrzdә kәnara itәlәyib sıranın axırını göstәrdi.
Burdakı qaydalara görә, vestibüldәn çıxarkәn cibindәki bütün
metal әşyaları çıxarmalıydın. Mәndә olan yalnız açar topasıydı.
Onu transportyorun lenti üzәrinә qoyub, sonra şüşәnin o üzünә
keçәrkәn götürmәk lazım idi, amma hәmin anda mәndәn nә tәlәb
olunduğunu qәtiyyәn anlamamışdım. Qanmazlığım ucbatından
daha bir gözәtçidәn töhmәt aldım. Bәlkә bu, jandarm, ya polis
idi vә mәn, hәbsxanaya girәndә olduğutәk, ona ayaqqabımın
bağlarını, kәmәr vә pulqabımı tәhvil vermәliydim?
Hәyәtdәn keçib hansısa dәhlizә girdim vә tezliklә nәhәng bir
hollda peyda oldum; burda qara portfelli kişi vә qadınlar o tәrәf-
bu tәrәfә gәzişirdilәr. Bәzilәrinin әynindә vәkil mantiyası vardı.
Mәn 5-ci pillәkәnә necә keçmәyi onlardan soruşmağa utandım.
Masa arxasındakı növbәtçi әliylә hollun o başını göstәrdi.
Pәncәrәlәrinә bozumtul işıq yayılmış bomboş bir salona daxil
oldum. Bu zalda xeyli ayaq döysәm dә, 5-ci pillәkәni heç cür ta-
pa bilmәdim. Birdәn-birә mәni dәhşәtli yuxulardakına bәnzәr bir
qorxu hissi bürüdü: nә illah elәsәn dә, getmәk istәdiyin vağzala
heç cür çata bilmirsәn, özü dә bilirsәn ki, vaxtın tamam tükәnib
vә qatar elә indicә yola düşmәlidir
Oxşar hadisә artıq bir dәfә başıma gәlmişdi. Onda mәnim
iyirmi yaşım vardı. Atamın Pitye-Salpetriyer xәstәxanasında yat-
dığını öyrәnib onu yoluxmağa getmişdim. Evimizi uşaq yaşlarımdan
tәrk etmişdim; evdәn çıxandan bәri atamla görüşmәmişdim vә
qәrara gәlmişdim ki, indi ona baş çәkim, sürpriz edim.
Ucu-bucağı olmayan nәhәng xәstәxana әrazisindә saatlarla
boş-boşuna vurnuxub atamı necә axtarmağım yaxşı yadımdadır.
Köhnә korpuslara girirdim, cәrgә-cәrgә çarpayılar düzülmüş
ümumi palatalara boylanırdım, tibb bacılarını sorğu-suala tutur,
onların da hәrәsi mәni bir yerә göndәrirdi. Hәyәtdәki iri kilsәnin
keçmәk istәdim, intәhası, yolumu kәsәn başqa bir gözәtçi mәni
qaba tәrzdә kәnara itәlәyib sıranın axırını göstәrdi.
Burdakı qaydalara görә, vestibüldәn çıxarkәn cibindәki bütün
metal әşyaları çıxarmalıydın. Mәndә olan yalnız açar topasıydı.
Onu transportyorun lenti üzәrinә qoyub, sonra şüşәnin o üzünә
keçәrkәn götürmәk lazım idi, amma hәmin anda mәndәn nә tәlәb
olunduğunu qәtiyyәn anlamamışdım. Qanmazlığım ucbatından
daha bir gözәtçidәn töhmәt aldım. Bәlkә bu, jandarm, ya polis
idi vә mәn, hәbsxanaya girәndә olduğutәk, ona ayaqqabımın
bağlarını, kәmәr vә pulqabımı tәhvil vermәliydim?
Hәyәtdәn keçib hansısa dәhlizә girdim vә tezliklә nәhәng bir
hollda peyda oldum; burda qara portfelli kişi vә qadınlar o tәrәf-
bu tәrәfә gәzişirdilәr. Bәzilәrinin әynindә vәkil mantiyası vardı.
Mәn 5-ci pillәkәnә necә keçmәyi onlardan soruşmağa utandım.
Masa arxasındakı növbәtçi әliylә hollun o başını göstәrdi.
Pәncәrәlәrinә bozumtul işıq yayılmış bomboş bir salona daxil
oldum. Bu zalda xeyli ayaq döysәm dә, 5-ci pillәkәni heç cür ta-
pa bilmәdim. Birdәn-birә mәni dәhşәtli yuxulardakına bәnzәr bir
qorxu hissi bürüdü: nә illah elәsәn dә, getmәk istәdiyin vağzala
heç cür çata bilmirsәn, özü dә bilirsәn ki, vaxtın tamam tükәnib
vә qatar elә indicә yola düşmәlidir
Oxşar hadisә artıq bir dәfә başıma gәlmişdi. Onda mәnim
iyirmi yaşım vardı. Atamın Pitye-Salpetriyer xәstәxanasında yat-
dığını öyrәnib onu yoluxmağa getmişdim. Evimizi uşaq yaşlarımdan
tәrk etmişdim; evdәn çıxandan bәri atamla görüşmәmişdim vә
qәrara gәlmişdim ki, indi ona baş çәkim, sürpriz edim.
Ucu-bucağı olmayan nәhәng xәstәxana әrazisindә saatlarla
boş-boşuna vurnuxub atamı necә axtarmağım yaxşı yadımdadır.
Köhnә korpuslara girirdim, cәrgә-cәrgә çarpayılar düzülmüş
ümumi palatalara boylanırdım, tibb bacılarını sorğu-suala tutur,
onların da hәrәsi mәni bir yerә göndәrirdi. Hәyәtdәki iri kilsәnin
