Page 156 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Ïàòðèê Ìîäèàíî

qәrq olmuş ağ şamlar, çәmәnlәr, ağacların bir-birinә sarınmış,
yolun üstündә tağa dönmüş budaqları, – yaşılın cürbәcür çalarlarının
zәnginliyi mәni heyran qoyurdu.

– Tanıya bilmirәm, – dedim.
– Siz buralarda olmusunuz?
– Hә, lap çoxdan... onda qar da vardı...
– Yerdә qar olanda hәr şey başqa cür görünür.
O, cibindәn girdә tәnәkә qutu çıxarıb, mәnә uzatdı.
– İstәyirsiz?
– Tәşәkkür.
Özü dә konfet götürdü.
– Bir hәftәdir ki, siqareti atmışam... Doktor mәslәhәt görür
ki, konfet sümürüm... Bәs siz necә, siqaret çәkirsiniz?
– Mәn dә atmışam... Mәnә deyin... Siz Mejevdәnsiniz?
– Bәli, müsyö.
– Mәnim burda tanışlarım vardı... Maraqlıdır, görәsәn necә
olublar. Mәsәlәn, burda Bob Besson adında bir nәfәr tanıyırdım...
O, yüngülcә tormoz verib, mәnә tәrәf çöndü:
– Rober? Mәşqçi?
– Hә.
O, başını tәrpәtdi.
– Mәn onunla mәktәbdә oxumuşam.
– O necә oldu?
– Öldü. Tramplindәn tullananda yıxıldı, bir neçә il qabaq.
– Belә de...
– Əmәlli-başlı bir iş görә bilәrdi... Amma... Tanıyırdınız onu?
– Belә dә... bir az...
– Roberin başını çox tez gicәllәndirdilәr... Elә müştәrilәri
vardı ki... – O, tәnәkә qutunu açıb, yenә konfet götürdü. –
Yıxılan kimi dә, yerindә qaldı.