Page 151 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Qaranlûq dökanlar kö÷ÿsi 151

canıma qorxu düşürdü. Onda qapını açırdım vә biz balkona
çıxırdıq. Mәn ağ şamların rayihәsi hopmuş buz kimi havanı
ciyәrlәrimә çәkirdim. Vә qorxu yaxamdan әl çәkirdi. Bu peyzaj
mәnә sakit bir qüssә gәtirir, yüngüllәşirdim. Axı bu peyzajda biz
kimiydik? Hәrәkәtlәrimizin, hәyatımızın әks-sәdası – әtrafımızda
hәrlәnәn, zәng qüllәsinә, konki meydançasına, qәbiristana, vadini
kәsәn yolun qaraltısına yağan yüngül qar dәnәciklәrinin pambıq
yumşaqlığında batıb yox olur.

Sonra isә Freddi vә Gey Orlova axşamlar qonaq dәvәt etmәyә
başladılar. Vildmer artıq tanınacağından qorxmurdu vә bütün
yığıncaqların ürәyinә çevrilmişdi. Bir dә görürdün on nәfәr
birdәn gәldi, xәbәrdarlıqsız, gecә yarısına yaxın vә başqa şaledә
başlanan kef mәclisi bizimkindә yeni bir vüsәtlә qızışırdı. Denizlә
mәn onlardan qaçırdıq, amma Freddi ilan dili çıxarıb bizim
başımızı elә bişirirdi ki, hәrdәn ona güzәştә getmәli olurduq.

İndi dә gözlәrim önündә dumandan çıxmış kimi cürbәcür
sifәtlәr durur. Mәnimlә poker oynamaq fikrindәn әl çәkmәyәn
qarasaç bir yelbeyin, – o Lüksemburq nömrәlәri olan maşında
gәzirdi; Andre-Karl adlı, qırmızı sviterli, uzaq mәsafәlәrә xizәk
sürәn vә ona görә dә günün altında qaralmış birisi; daha bir tip,
cantaraq, bәstәboy, qara mәxmәrә bürünmüş, mәnim xatirәlәrimdә
zırpı, durmadan vızıldayan yekә eşşәkarısına bәnzәyirdi o... Vә
idmançı-gözәlçәlәr – Jaklin vә madam Kampan adlı birisi.

Bәzәn, yığıncağın әn qızğın çağında qәflәtәn işıqları
söndürürdülәr, ya da bir dә görürdün, cütlüklәrdәn biri yataq
otağına girib, xәlvәtә çәkildi...

Vә nәhayәt, Kiril – Gey Orlovanın Salanş vağzalında rast
gәldiyi, bizә öz maşınını tәklif edәn tip. Çox gözәl bir fransız
qızına evlәnmiş rus. Mәncә o boyaq vә alüminium zavodlarıyla
bağlı şübhәli işlәr çevirirdi. Bizim şaledәn tez-tez Parisә zәng