Page 148 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 148
Ïàòðèê Ìîäèàíî
biz bilirik ki, siz ingilis çaparı Andre Vildmersiniz... Bu dәqiqә
çıxın ordan...”
Vildmer bu zarafatı layiqincә qiymәtlәndirә bilmәdi vә Freddi
ilә bir neçә gün küsülü qaldı. Amma sonra yenә barışdılar.
Bu әhәmiyyәtsiz insident nәzәrә alınmasa, ilk günlәr şaledә
sakit hәyat yaşayırdıq.
Amma yavaş-yavaş Freddini vә Gey Orlovanı bizim yeknәsәq
hәyatımız bezdirmәyә başladı. Hәtta Vildmer, “ingilis çaparı”
kimi tanınacağından qorxduğuna baxmayaraq, qәfәsә salınmış
vәhşi heyvan kimi özünә yer tapa bilmirdi. İdmançılar bekarçılığa
adәt edә bilmirlәr.
Freddi ilә Gey Orlova Mejevә gәzintilәri zamanı kimlәrlәsә
görüşürdülәr. Onların çoxu guya bura elә bizim kimi sakitlikdә
gizlәnmәk üçün gәlmişdi. Onlar tez-tez birlikdә yığışırdılar. Biz
bu yığıncaqlar barәdә Mejevin gecә hәyatına qoşulmaqdan vaz
keçә bilmәyәn Freddidәn, Gey Orlovadan, Vildmerdәn eşidirdik.
Amma mәn çәkinirdim. Vә Denizlә elә şaledә qalmağa üstünlük
verirdim.
Lakin hәrdәn biz dә kәndә düşürdük. Şaledәn sәhәr saat onda
çıxır vә kiçik ibadәtgahların arasından keçәn yolla aşağı enirdik.
Hәrdәn ibadәtgahlardan hansınasa girirdik vә Deniz orda şam
yandırırdı. Onların bәzisi bağlı olurdu. Yolu ehtiyatla gedirdik
ki, qarın dәrin yerinә düşüb, ilişmәyәk.
Aşağıda, girdә meydançanın ortasında daşdan bir xaç dururdu,
ordan aşağı dik eniş idi. Düzdür, yolun yarısında taxta pillәlәr
düzәltmişdilәr, amma onları da qar tamam basmışdı. Mәn Denizdәn
irәlidә addımlayırdım ki, sürüşüb elәsә, saxlaya bilim onu.
Aşağıda kәnd idi. Biz kәndin әsas küçәsiylә meriya meydanına
gedir, sonra da “Monblan” hotelinin yanından ötürdük. Bir qәdәr
o yanda, sağ tәrәfdә poçtun bozumtul, beton binası ucalırdı.
biz bilirik ki, siz ingilis çaparı Andre Vildmersiniz... Bu dәqiqә
çıxın ordan...”
Vildmer bu zarafatı layiqincә qiymәtlәndirә bilmәdi vә Freddi
ilә bir neçә gün küsülü qaldı. Amma sonra yenә barışdılar.
Bu әhәmiyyәtsiz insident nәzәrә alınmasa, ilk günlәr şaledә
sakit hәyat yaşayırdıq.
Amma yavaş-yavaş Freddini vә Gey Orlovanı bizim yeknәsәq
hәyatımız bezdirmәyә başladı. Hәtta Vildmer, “ingilis çaparı”
kimi tanınacağından qorxduğuna baxmayaraq, qәfәsә salınmış
vәhşi heyvan kimi özünә yer tapa bilmirdi. İdmançılar bekarçılığa
adәt edә bilmirlәr.
Freddi ilә Gey Orlova Mejevә gәzintilәri zamanı kimlәrlәsә
görüşürdülәr. Onların çoxu guya bura elә bizim kimi sakitlikdә
gizlәnmәk üçün gәlmişdi. Onlar tez-tez birlikdә yığışırdılar. Biz
bu yığıncaqlar barәdә Mejevin gecә hәyatına qoşulmaqdan vaz
keçә bilmәyәn Freddidәn, Gey Orlovadan, Vildmerdәn eşidirdik.
Amma mәn çәkinirdim. Vә Denizlә elә şaledә qalmağa üstünlük
verirdim.
Lakin hәrdәn biz dә kәndә düşürdük. Şaledәn sәhәr saat onda
çıxır vә kiçik ibadәtgahların arasından keçәn yolla aşağı enirdik.
Hәrdәn ibadәtgahlardan hansınasa girirdik vә Deniz orda şam
yandırırdı. Onların bәzisi bağlı olurdu. Yolu ehtiyatla gedirdik
ki, qarın dәrin yerinә düşüb, ilişmәyәk.
Aşağıda, girdә meydançanın ortasında daşdan bir xaç dururdu,
ordan aşağı dik eniş idi. Düzdür, yolun yarısında taxta pillәlәr
düzәltmişdilәr, amma onları da qar tamam basmışdı. Mәn Denizdәn
irәlidә addımlayırdım ki, sürüşüb elәsә, saxlaya bilim onu.
Aşağıda kәnd idi. Biz kәndin әsas küçәsiylә meriya meydanına
gedir, sonra da “Monblan” hotelinin yanından ötürdük. Bir qәdәr
o yanda, sağ tәrәfdә poçtun bozumtul, beton binası ucalırdı.
