Page 144 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 144
Ïàòðèê Ìîäèàíî
dә qulağıma yetirdi. Görünür, onlar bizim pәncәrәnin altında
durmuşdular. Onlardan biri boğula-boğula öskürür, digәri fit ça-
lırdı. Üzbәüz gәlәn qatarın artan sәsi onların sәsini batıraraq eşi-
dilmәz etdi.
Qәflәtәn qapı açıldı vә işıqlı dәhlizin fonunda plaşlı bir kişinin
silueti peyda oldu. O, kupeni әlindәki fәnәrin işığıyla yuxarıdan-
aşağı gәzdi ki, neçә nәfәr olduğumuzu aydınlaşdırsın. Freddi o
dәqiqә oyandı.
– Sәnәdlәr...
Biz ona Dominikan pasportumuzu uzatdıq. O, fikri dağınıq
halda nәzәr saldı vә yanındakına ötürdü, amma onun kimliyini
biz kupedәn görә bilmirdik. Mәn gözlәrimi yumdum. Onlar öz
aralarında nәsә danışırdılar, biz eşitmirdik.
O, kupeyә girdi. Pasportlarımız әlindәydi.
– Diplomatsınız?
– Hә, – deyә avtomatik cavab verdim.
Bir dәqiqә sonra yadıma düşdü ki, Rubiroza bizә diplomatik
pasportlar verib.
Bircә kәlmә dә danışmadan pasportlarımızı qaytarıb, qapını
örtdü.
Biz qaranlıqda qalmışdıq, çalışırdıq heç nәfәs dә almayaq.
Qatar yola düşәnәdәk susduq. Qatar dartındı. Mәn Freddinin gü-
lüşünü eşitdim. O, işığı yandırdı.
– Gedәk bizimkilәrә baş çәkәk? – dedi.
Deniz vә Gey Orlovanın kupesini yoxlamamışdılar. Onları
biz oyatdıq. Onlar hәyәcanımızın sәbәbini başa düşә bilmirdilәr.
Elә o an Vildmer dә gәldi, amma onun gülmәyә halı yox idi.
Hәlә dә әsirdi. O, Dominikan pasportunu göstәrәndә ondan da
hәqiqәtәn hәmin ölkәnin diplomatı olub-olmadığını soruşmuşdular,
lakin o cavab vermәyә cәsarәt etmәmişdi, qorxmuşdu ki, mülki
dә qulağıma yetirdi. Görünür, onlar bizim pәncәrәnin altında
durmuşdular. Onlardan biri boğula-boğula öskürür, digәri fit ça-
lırdı. Üzbәüz gәlәn qatarın artan sәsi onların sәsini batıraraq eşi-
dilmәz etdi.
Qәflәtәn qapı açıldı vә işıqlı dәhlizin fonunda plaşlı bir kişinin
silueti peyda oldu. O, kupeni әlindәki fәnәrin işığıyla yuxarıdan-
aşağı gәzdi ki, neçә nәfәr olduğumuzu aydınlaşdırsın. Freddi o
dәqiqә oyandı.
– Sәnәdlәr...
Biz ona Dominikan pasportumuzu uzatdıq. O, fikri dağınıq
halda nәzәr saldı vә yanındakına ötürdü, amma onun kimliyini
biz kupedәn görә bilmirdik. Mәn gözlәrimi yumdum. Onlar öz
aralarında nәsә danışırdılar, biz eşitmirdik.
O, kupeyә girdi. Pasportlarımız әlindәydi.
– Diplomatsınız?
– Hә, – deyә avtomatik cavab verdim.
Bir dәqiqә sonra yadıma düşdü ki, Rubiroza bizә diplomatik
pasportlar verib.
Bircә kәlmә dә danışmadan pasportlarımızı qaytarıb, qapını
örtdü.
Biz qaranlıqda qalmışdıq, çalışırdıq heç nәfәs dә almayaq.
Qatar yola düşәnәdәk susduq. Qatar dartındı. Mәn Freddinin gü-
lüşünü eşitdim. O, işığı yandırdı.
– Gedәk bizimkilәrә baş çәkәk? – dedi.
Deniz vә Gey Orlovanın kupesini yoxlamamışdılar. Onları
biz oyatdıq. Onlar hәyәcanımızın sәbәbini başa düşә bilmirdilәr.
Elә o an Vildmer dә gәldi, amma onun gülmәyә halı yox idi.
Hәlә dә әsirdi. O, Dominikan pasportunu göstәrәndә ondan da
hәqiqәtәn hәmin ölkәnin diplomatı olub-olmadığını soruşmuşdular,
lakin o cavab vermәyә cәsarәt etmәmişdi, qorxmuşdu ki, mülki
